Τὶ πραγματικὰ συμβαίνει μὲ τὸ Σκοπιανό – καὶ ποία ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ στάσις

Ἂς ἀναφέρωμε γενικῶς ὅτι οἱ ἑλληνικοὶ τύποι τῆς Μεσογειακὴς φυλῆς (δηλαδὴ οἱ καταγόμενοι ἐκ τῶν παλαιῶν Ἑλλήνων κατὰ τὴν ἔκφρασιν τοῦ Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου) ἀπαντῶνται ὄχι μόνον εἰς τὴν σημερινὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ τοιαῦτοι εἶναι προσέτι:

 Τὶ πραγματικὰ συμβαίνει μὲ τὸ Σκοπιανό - καὶ ποία ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ στάσις

1. ὁ πληθυσμὸς τῆς εὐρυτέρας Νοτίου Ἀλβανίας (τόσον Βορειοηπειρῶτες, ὅσον καὶ ἐξισλαμισθέντες Ἀλβανοί))

2. ὁ πληθυσμὸς τῆς νοτίως τοῦ Αἵμου Βουλγαρίας (πρόκειται διὰ τοὺς ἀρχαίους Θρᾷκες, ἕνα ποσοστὸν τῶν ὁποίων παρέμεινε Ἑλληνόφωνον -πρόκειται διὰ τοὺς ἐκδιωχθέντας Ἕλληνας τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας- ἐνῷ ἕν ἕτερον ποσοστὸν κατέστη Βουλγαρόφωνον καὶ ἀπέκτησε μετὰ τὸ 1885 Βουλγαρικὴν συνείδησιν), ἐκτὸς τῶν Τούρκων ποὺ μετηνάστευσαν ἐκεῖ τὴν σύγχρονον ἐποχὴν (περὶ τὸ 1400) καὶ οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ πάλι ἑλληνογενεῖς ἐκ τῆς Ἄν. Θρᾴκης

3. ὁ πληθυσμὸς τῆς σημερινῆς ΠΓΔΜ (ἐκτὸς τῶν Ἀλβανῶν) ἀλλὰ καὶ ὁ συνορεύων πρὸς αὐτὴν πληθυσμὸς τῶν νοτίων Σέρβων (οἱ Σέρβοι ποὺ ζοῦν πιὸ βόρεια ἀπὸ τοὺς Σλαυόφωνους ἔχουν κεφαλικὸ δείκτη 85, πρᾶγμα ποὺ τοὺς προσεγγίζει στην ὁμάδα ποὺ ἐξετάζουμε. Ἐπίσης καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες διαστάσεις οἱ διαφορὲς μεταξὺ Σέρβων καὶ Σλαυοφώνων δεν εἶναι σοβαρές).

4. ὁ πληθυσμὸς τῶν Δ καὶ Β παραλίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Πολυετεῖς ἔρευνες ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ 30% τῶν σημερινῶν Τούρκων εἶναι ἑλληνογενεῖς!

Ὀρθῶς παρατηρεῖ ὁ τ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Χρ. Σαρτζετάκης ὅτι:

«τὰ ἐθνολογικὰ ὅρια τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀκόμη καὶ κατὰ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος ἐμφανέστατα εὑρίσκοντο πολὺ πέραν τῶν τότε, ἀλλὰ καὶ τῶν σημερινῶν ἑλληνικῶν συνόρων. Περιελάμβανον ὁλόκληρον τὴν Β. Ἤπειρον, σχεδὸν ὁλόκληρον τὸ ἔδαφος τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, ὁλόκληρον τὴν Ἀνατολικὴν Ρωμυλίαν, δηλαδὴ τὴν σημερινὴν νότιον Βουλγαρίαν ὡς καὶ ὁλόκληρον τὴν Ἀνατολικὴν Θρᾴκην.  Ἔκτοτε… μετὰ τὸν Α΄ ΠαγκόσμιονΠ όλεμον τὰ προκύψαντα σύνορα μεταξὺ τῶν βαλκανικῶν κρατῶν ἐχαράχθησαν ὄχι μὲ κριτήριον τὴν ἐθνολογικὴν σύστασιν καὶ βάσιν τὴν διασαλπιζομένην ἀρχὴν τῆς αὐτοδιαθέσεως τῶν λαῶν, ἀλλὰ πρὸς ἰκανοποίησιν συμφερόντων καὶ ἐπιδιώξεων ξένων πρὸς τὴν Βαλκανικὴν δυνάμεων…»

Οἱ Ἀλβανοὶ καὶ οἱ Σέρβοι ἀνήκουν εἰς ἄλλην ἀνθρωπολογικὴν φυλὴν, τὴν Δηνναρικὴν, μεταξὺ τῆς ὁποίας καὶ τῆς Μεσογειακῆς ὑπάρχει Παραγένεσις. Οἱ βορείως τοῦ Αἵμου Βούλγαροι ἀνήκουν εἰς τὴν μεγάλην ἀνθρωπολογικὴν φυλὴν τῶν Ἀνατολικοευρωπαίων ἡ ὁποία σχηματίζει ἐπὶ τοῦ χάρτου εὐρεῖαν λωρίδα διήκουσαν ἀπὸ τοῦ Αἵμου ἕως τῆς Βαλτικῆς θαλάσσης. Οἱ κάτοικοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀποτελοῦνται κατὰ κύριον λόγον (ἐκτὸς τῶν Κούρδων) ὑπὸ Ἀρμενοειδῶν (ἤδη τὸ ὅλως πλάγιον πορτραῖτον τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητοῦ ὑπὸ τοῦ Τζιοβάννι Μπελλίνι τὸν δεικνύει ὡς τυπικὸν Ἀρμενοειδῆ). Τὶ ἀπέγιναν οἱ πραγματικοὶ Τοῦρκοι, μογγολοειδεῖς βεβαίως; Ἀπλούστατα, ὄντες ὀλίγοι βαθμιαίως ἐξηφανίσθησαν καὶ μόνον ὀλίγοι διασώζονται εἰς τὴν Καππαδοκίαν. Τὶ ἀπέγιναν οἱ πραγματικοὶ Βούλγαροι, μογγολοειδεῖς καὶ αὐτοὶ βεβαίως; Ὄντες λίαν ὀλιγάριθμοί ἀπετέλεσαν ἀρχικῶς τὴν ἄρχουσαν τάξιν τοῦ Βουλγαρικοῦ κράτους καὶ ἔδωσαν εἰς τοὺς γηγενεῖς γλῶσσαν καὶ τοπωνύμια ἀλλ’ ἐξηφανίσθησαν ταχέως, ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε μὲ τοὺς Μαγυάρους εἰς τὴν Οὐγγαρίαν ὅπου οὐδὲν ἀνθρωπολογικὸν ἴχνος αὐτῶν ὑπάρχει! Ἡ Βουλγαρικὴ συνείδησις εἶναι προϊὸν ἐθνοποιητικῆς διαδικασίας τοῦ 19ου αἰῶνος!

Ἀξίζει νὰ ἀναφερθῶμεν ἀναλυτικῶς εἰς τὸν γλωσσικὸν χάρτην τῆς Βαλκανικῆς καθῶς οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ 3η Διεθνής, ὁ Τίτο, ὁ Δημητρώφ, τὸ ΚΚΕ, τὸ ΣΝΟΦ, ἡ τότε ἠγεσία τῶν «Μακεδόνων» καὶ ἡ νῦν Κυβέρνησις τῶν Σκοπίων ἔχουν ἐπενδύσει στὸ θέμα τῶν Σλαυοφώνων!

Εἰς τὴν εὐρυτέραν Μακεδονία εὑρίσκομε Βλαχοφώνους, Ρωμανοφώνους, Βουλγαροφώνους καὶ Σλαυοφώνους! Ὅμως ἡ ἀνθρωπολογικὴ ἔρευνα ἀδυνατεῖ νὰ τοὺς ἀνιχνεύσῃ! «Δύσκολα διακρίνονται [οἱ Βλαχόφωνοι] ἀπὸ τὸν πληθυσμὸ ποὺ τοὺς περιβάλλει»! «Οἱ Σλαυόφωνοι καὶ οἱ Ρωμανόφωνοι τῆς Ἑλλάδας εἶναι στὴν πλειονότητά τους, ἀπόγονοι αὐτόχθονος πληθυσμοῦ». Ἐδῶ πρέπει νὰ τονισθῇ ὅτι τόσον ἡ Μακεδονία καὶ ἡ Θράκη, ὅσον καὶ αἱ βορειότεραι Βαλκανικαὶ χῶραι ἔχουν πολλαπλῶς καὶ λεπτομερῶς ἐξετασθῆ ἀνθρωπολογικῶς ὑπὸ ποικιλίας ἀνθρωπολόγων, Ἄγγλων, Γερμανῶν, Σοβιετικῶν καὶ ἐντοπίων καὶ ἅπαντες συμφωνοῦν εἰς τὰ συμπεράσματά των (οὕτως ἢ ἄλλως δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ γίνῃ ἀλλέως καθὼς ἡ Ἀνθρωπολογία εἶναι καθαρῶς ἐπιστήμη συγκρίσεως ἀριθμητικῶν μετρήσεων).

Χαρακτηριστικὴ ἐξάλλου τῆς διατηρήσεως τῆς ἀνθρωπολογικῆς καθαρότητος τῶν Ἑλλήνων εἶναι ἡ ἔρευνα τῆς ἀνθρωπολογίας τῶν Ἑλλήνων τῆς ΕΣΣΔ ἡ ὁποία περιλαμβάνει τόσον τοὺς μεταναστεύσαντας εἰς Γεωργίαν κατὰ τὸν 19ον αἰῶνα ἐκ τῶν ὀρεινῶν περιοχῶν τῆς ΒΔ Μικρᾶς Ἀσίας Ἑλληνοφώνων καὶ Τουρκοφώνων Ἑλλήνων, ὅσον καὶ τοὺς ἀρχαιοτάτους Ἕλληνας κατοίκους τῆς Κριμαίας καὶ τῆς Ἀζοφικῆς ποὺ ἡ γλῶσσα των καταγομένη κατευθεῖαν ἐκ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς ἐγένετο γνωστὴ κατὰ τὴν σύγχρονο ἐποχὴ (15ος αἰών) ὡς «Ρωμαϊκά». Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ ὅτι ἡ κατάληψις τῆς Κριμαίας ἀπὸ τοὺς Γότθους καὶ τοὺς Τατάρους οὐδεμία ἀνθρωπολογικὴ διαφοροποίηση ἐπέφερε! Πολλοὶ Ἕλληνες ὡμίλησαν τὰ Τατικά, τὴν γλῶσσαν τῶν Γότθων, ὅπως πολλοὶ ἐγένοντο Ταταρόφωνοι ὅμως οἱ ὀλίγοι κατακτηταὶ ἐξηφανίσθησαν ταχέως ἀνθρωπολογικῶς! “Ὁ καθηγητὴς Γ.Φ. Ντέμπετς στηριζόμενος στὸ ἄφθονο ὑλικὸ ἀπὸ τὶς μεσαιωνικὲς νεκροπόλεις τῆς Κριμαίας καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὶς ἀνασκαφὲς στοὺς τάφους τοῦ Ἐσκί-Κερμέν, ὅπου βρίσκεται ἡ «Γοτθική» πόλη, καταλήγει στὸ συμπέρασμα ὅτι τὰ δεδομένα ποὺ ὑπάρχουν δὲν δίνουν καμμία ἐνδειξη ὅτι ἔγινε μετανάστευση ἀπὸ βορρᾶ. Διαπιστώνει ὅτι πέρα ἀπὸ μίαν ἀνεπαίσθητη ἐπιμειξία ὁ βασικὸς πληθυσμὸς τῆς Κριμαίας εἶναι αὐτόχθων, “Ταυρικός” καὶ «Μεσογειακός»». Ἡ ἀνθρωπολογικὴ ποικιλία (ποικιλία = ὑποδιαίρεσις τοῦ «τύπου», ὁ  «τύπος» ἀποτελεῖ ὑποδιαίρεσιν τῆς «φυλῆς») πρὸς τὴν ὁποίαν σχεδὸν ταυτίζονται οἱ Ἕλληνες τῆς Μαριουπόλεως τῆς Ἀζοφικῆς εἶναι «οἱ νησιῶτες τοῦ Αἰγαίου»!

Ἄς ἐπιστρέψωμε ὅμως στὸ θέμα τῶν Σλαυοφώνων! Ἄς ἔχωμε πάντοτε ὑπόψιν μας ὅτι συζητοῦμε δι’ ἕνα θέμα ποὺ ἐὰν δὲν διωγκοῦτο τεχνηέντως ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ θὰ εἶχε μικρὰν σημασίαν καθὼς οἱ Σλαυόφωνοι τῆς Ἑλλάδος ἀριθμοῦντες κατὰ τὴν στατιστικὴν τοῦ 1928, 82.000 ἀτόμων, ἦσαν ἅπαντες δίγλωσσοι καὶ ἑλληνικῆς συνειδήσεως! Ἐδῶ ἂς ἐξετασθῇ πόσοι εἶναι σήμερον οἱ Ἕλληνες τῆς ΠΓΔΜ; Κατὰ τὸν πρόεδρόν της Κ. Γκληγκόρωφ αὐτοὶ ἀνέρχονται εἰς 100.000, ἐνῷ ὀρθότερα στοιχεῖα τὰ ὁποῖα ἐπικαλεῖται ὁ Πρόεδρος κ. Σαρτζετάκης τοὺς ἀναβιβάζουν εις 250.000 (καὶ ἐδῶ ὑπάρχει ἡ ἐγκληματικὴ ἐγκατάλειψίς των ὑπὸ τῶν Ἑλληνικῶν κυβερνήσεων αἱ ὁποῖαι ὤφειλον νὰ δώσουν τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένειαν εἰς ὅποιον ἐδήλωνε Ἕλλην, ὁπότε καὶ θὰ ἐλύετο ὡς διὰ μαγείας τὸ «Σκοπιανό»!)

Ἕνα ζήτημα ὅπου ὑπάρχει μεγάλη σύγχυσις εἶναι τό τι ἐννοοῦμε λέγοντες Σλαύους! Πρόκειται διά λαοὺς ἤ πληθυσμούς; Ἐκτεταμέναι ἔρευναι Σοβιετικῶν ἐπιστημόνων εἰς ὅλας τάς Σλαυϊκὰς περιοχὰς ἀπέδειξε ὁριστικῶς κάτι ἐκ πρώτης ὄψεως ἀξιοπερίεργον: εἰς ὅλας τάς περιπτώσεις ΔΕΝ παρατηρείται «διαφοροποίηση τῶν ἀνθρωπολογικῶν χαρακτηριστικῶν», παντοῦ ὑπάρχει «πλήρης σχεδὸν ἀντιστοιχία μὲ τὸ παλαιοανθρωπολογικὸ ὑλικό»! Πουθενὰ δὲν ἐμφανίζεται ἡ εἰκὼν εἰσβολῆς ἑνὸς ξένου πληθυσμοῦ! Εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς σημερινῆς ΠΓΔΜ τόσον ἡ ἐργασία τοῦ Βουλγάρου ἀκαδημαϊκοῦ Μεθοδίου Ποπώφ, ὅσον καὶ τοῦ Ἄρη Πουλιανοῦ καταλήγει εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι «πρόκειται διὰ πληθυσμὸν μὲ ἐντόνως μεσογειακὰ χαρακτηριστικὰ, πρᾶγμα ποὺ τοὺς πλησιάζει κυρίως στὸν πληθυσμὸ τῆς Νότιας Βουλγαρίας (Μεσογειακὸς τύπος)».

Τονίζεται ἐπίσης ὅτι «ὁ τύπος τῶν Σλαυοφώνων τῆς Μακεδονίας ξεχωρίζει ἔντονα ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρωπολογικοὺς τύπους ποὺ διέκριναν στοὺς ἄλλους σλαυϊκοὺς λαοὺς οἱ Σοβιετικοὶ ἐπιστήμονες Γ.Φ. Ντέμπετς κ.λπ. κ.λπ.» Ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν ὑπάρχουν Σλαῦοι, ἀλλὰ μόνον μία γλωσσικὴ ὁμάδα, ἡ Σλαυϊκή, καὶ σήμερον βεβαίως, μία ἐθνικὴ συνείδησις χαλκευθεῖσα τὸν 19ον αἰῶνα, ἐνῶ στὴν περίπτωσιν τῶν Σλαυομακεδόνων, ἐχαλκεύθη προσφάτως ὑπὸ τοῦ ΚΚΕ, τοῦ Δημητρὼφ καὶ τοῦ Τίτο! Ἡ κατάστασις αὐτὴ προκαλεῖ διαπορίαν εἰς τοὺς ἐπιστήμονας: «Τὸ γεγονὸς αὐτὸ θέτει τὸ ἐρώτημα: Ποιά εἶναι ἡ αἰτία ποὺ διαδόθηκαν τόσο πλατιὰ οἱ σλαυϊκὲς γλῶσσες κατὰ τὸν Μεσαίωνα καὶ μάλιστα σὲ τόσο ἐκτεταμένο γεωγραφικὸ χῶρο ποὺ ἦταν ἤδη κατειλημμένος ἀπὸ ἄλλους λαούς;»

Ὁμιλοῦμε διὰ «φωνάς», διὰ γλώσσας, καὶ ἐπομένως τὴν ἀπάντησιν δὲν δύναται νὰ δώσῃ ἄλλη ἐπιστήμη πλὴν αὐτῆς τῆς μελέτης τῆς ζωῆς καὶ τῶν παθῶν τῶν γλωσσῶν – καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι αἱ γλῶσσαι ἐμφανίζουν ζωὴν αὐτόνομον, οἱονεὶ βιολογικήν. Αἱ γλῶσσαι ἀναλόγως τῆς συμπεριφορᾶς των κατὰ τὴν συνάντησίν των μετ’ ἄλλων γλωσσῶν διαχωρίζονται εἰς ἰσχυρὰς καὶ ἀσθενεῖς. Αἱ ἰσχυραὶ γλώσσαι τείνουν ν’ ἀπορροφήσουν τὴν γλῶσσαν τὴν ὁποίαν συναντοῦν, ἐνῶ αἱ ἀσθενεῖς γλῶσσαι τείνουν κατὰ μίαν ταύτην συνάντησιν ν’ ἀπορροφηθοῦν. Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι γλῶσσα ἰδιαιτέρως ἀσθενὴς καὶ διὰ τοῦτο ἀπαιτεῖται νομοθετικὴ καὶ ἐκπαιδευτικὴ ὑπστήριξίς της ἀλλ’ ὅμως ἐπὶ δύο χιλάδας ἐτῶν ἔχει μείνει ἀπροστάτευτος καὶ σήμερον ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνησις ἀντὶ νὰ τὴν προστατεύσῃ τὴν κακοποιεῖ ἀνηλεῶς θέλουσα νὰ ἐπισπεύσῃ τὴν ἔκλειψίν της. Ἀντιθέτως, τόσον ἡ Σλαυϊκὴ ὅσον καὶ ἡ Βλαχικὴ εἶναι γλῶσσαι ἀπιστεύτως ἰσχυραί. Ὅτε ὀλίγοι ἄνθρωποι, μία ληστρικὴ ὀρδή, κατελάμβανε μίαν περιοχήν, ἡ ἰσχυρὰ  γλῶσσα τῶν αὐθεντῶν διεσπείρετο εὐκόλως, ἔδιδε ὀνόματα καὶ τοπωνύμια! Μετὰ πάροδον τριῶν ἢ τεσσάρων γενεῶν οἱ ἐπιδρομεῖς ἐξέλιπον βιολογικῶς καὶ ἀνθρωπολογικῶς, ὅμως παρέμενε ἡ γλῶσσα, τὰ τοπωνύμια, ἐνίοτε καὶ ἡ ἐθνικὴ μυθολογία τῶν αὐθεντῶν.

Ὅταν ἐνεφανίσθη ἡ Σλαυϊκὴ γλῶσσα, τότε τὸ Βυζάντιον ἀντὶ νὰ ἐπανελληνίσῃ τοὺς ἄρτι ἐκσλαυϊσθέντας πληθυσμοὺς [ἡ «χώρα ἐξεσλαβίσθη» εἶναι ἡ περιβόητος καὶ πολυσυζητημένη φράσις τοῦ Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου. Διὰ τοὺς μὲν ἡ χώρα ἐπληρώθη Σλαύων, διὰ τοὺς δὲ οἱ κάτοικοι ἐγένοντο σκλάβοι. Δι’ ἡμᾶς ἡ φράσις ἔχει τὴν ἀκριβῆ λεξικογραφικὴ σημασία της: ἐπῆλθε ἐκσλαυϊσμός= υἱοθέτησε τὴν γλῶσσα καὶ τοὺς τρόπους τῶν Σλαύων] ἀντιθέτως (καὶ αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερον ἔγκλημα τῆς Ο.Ε. κατὰ τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ δι’ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα τιμοῦμε ὡς ἁγίους τοὺς Κύριλλον καὶ Μεθόδιον! Εἰς τοιοῦτο ἐπίπεδον καταπτώσεως καὶ χονδροειδοῦς βλακείας ἔχει φθάσει ὁ ἑλληνισμός!) ἔλαβε ὅ,τι μέτρον ἦτο δυνατὸν διὰ νὰ τονώσῃ τὸν ἐκσλαυϊσμὸν καὶ ἡ Ο.Ε. κατεσκεύασε διὰ τὸ Ἰνδοευρωπαϊκὸν αὐτὸ ράκος ἀλφάβητον, γραμματικὴν καὶ συντακτικὸν καὶ ἔσπευσε νὰ μεταφράσῃ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ νὰ κατασκευάσῃ Σλαβονικὰς θείας λειτουργίας! Συγκρίνατε τὴν ἀκατανόητον αὐτὴν τακτικὴν τὴν ἐμπνεομένην ὑπὸ ἀνθελληνικοῦ μίσους μὲ τὴν συνεπῆ στάσιν ὑποστηρίξεως τῆς Λατινικῆς τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας!

Ἐπομένως ποία ὤφειλε νὰ εἶναι ἡ συνεπὴς πρὸς τὴν ἱστορική-ἀνθρωπολογικὴ καὶ  γλωσσολογικὴ ἀλήθεια στάσις τῆς Ἑλληνικῆς κυβερνήσεως; Ὅτι οἱ Σλαυόφωνοι «Μακεδόνες» εἶναι γνήσιοι Ἕλληνες καὶ κατοικοῦν μίαν γνησίως ἑλληνικὴν περιοχήν. Ὡς προτείνει ὁ τ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κ. Χρ. Σαρτζετάκης, ὁ ὁποῖος ἐπεξηγεῖ πλήρως τὰ περὶ τὸ «Μακεδονικόν» θέματα εἰς τὸ ἐκτενὲς πόνημά του μὲ τίτλον «Ἡ Μακεδονία μας»:

«Ἡ Ἑλλὰς νὰ ἐπιμείνῃ ἀνενδότως εἰς ἄρνησιν ἀποδοχῆς τοῦ ὀνόματος Μακεδονία ἀπλοῦ ἢ ἐν συνθέσει, διὰ τὸ Σκοπιανὸν κρατίδιον, νὰ ὑπερφαλλαγίσῃ δὲ τὴν προκλητικότητά του ἀφ’ ἑνὸς μὲ εὐθεῖαν διακήρυξιν, ὅτι ὅσοι θέλουν νὰ ὀνομάζωνται Μακεδόνες καὶ ἡ χώρα των Μακεδονία, ἀνήκουν, κατὰ πᾶσαν θεώρησιν, ἱστορικήν, ἐθνολογικήν, κ.λπ., δικαιωματικῶς εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐν ὄψει μάλιστα καὶ ἐγκύρου ἐπιστημονικῆς διαπιστώσεως, ὅτι τὰ 65% τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου εἶναι Ἑλληνογενεῖς…»

[Π. Μαρίνης, ἐκ τοῦ πονήματος «Π. Μαρίνης, τὰ κέρινα ὁμοιώματα. », περιοδικὸ Ἑλληνικὸν Πάνθεον]

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

0 thoughts on “Τὶ πραγματικὰ συμβαίνει μὲ τὸ Σκοπιανό – καὶ ποία ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ στάσις

Leave a Reply