Εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀκοῦμε τοὺς ἄλλους…

Διότι πάντα κάτι ἔχουν νὰ μᾶς μάθουν…
Ἀκόμη κι ἐὰν αἰσθανόμεθα πὼς κατέχουμε κάτι καλλίτερα ἀπὸ τὸν συνομιλητή μας, εἶναι σημαντικὸ νὰ τοῦ δίδουμε χῶρο καὶ τόπο γιὰ νὰ ἐκφρασθῇ.
Θὰ μάθουμε πολλά… Πάρα πολλά…
Θὰ μάθουμε τὴν ὀπτική του, τὶς σκέψεις του καὶ ἴσως πράγματα ποὺ δὲν γνωρίζουμε, μὰ κυρίως θὰ μάθουμε νὰ ἐξασκοῦμε κάτι ποὺ ἐχάσαμε: τὴν ὑπομονή.

Ναί, εἶναι παράλογον νὰ δώσω τόσο, χῶρο καὶ χρόνο σὲ κάποιον ποὺ ἰσχυρίζεται πὼς «ὁ γάιδαρος πετᾶ», ἀλλὰ εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ ὅλους μας νὰ τὸν ἀκούσω. Ὄχι νὰ συμφωνήσω μαζύ του, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀκούσω.  Ἐὰν πάλι ἐγὼ γνωρίζω, μὲ ἀποδείξεις, πὼς ὁ γάϊδαρὸς δὲν πετᾶ, μπορῶ, ἐφ΄ ὅσον τὸν ἀκούσω, νὰ τοῦ τὶς καταθέσω.
Εἶναι πολὺ σημαντικὸ ὅμως νὰ τοῦ δείξω τὸν σεβασμό μου, στὸ ἄτομό του, ἐὰν θέλω πράγματι νὰ ἐπικοινωνήσω μαζύ του. Ἐὰν πάλι δὲν θέλω νὰ ἐπικοινωνήσω, ὑπάρχει πάντα ἡ δυνατότης νὰ μὴ τοῦ ἐπιτρέψω νὰ ἐκφρασθῇ.
Τότε ὅμως ποιός θά χάσῃ; Ἐγώ ἤ αὐτός;

Ὁ κάθε ἄνθρωπος ποὺ συναντοῦμε ἴσως νὰ ξέρῃ κάτι ποὺ δὲν γνωρίζουμε…
Εἷναι σημαντικὸ νὰ ἀκοῦμε τοὺς ἄλλους, γιατὶ κανεὶς δὲν ἔγινε καλλίτερος ἀκούγοντας μόνον τὸν ἐαυτό του νὰ μιλᾶ ἀτελείωτα…

Γιῶτα Σούσουλα.

Ἔχει δίκαιον ἡ Γιῶτα, μὲ τὴν προϋπόθεσιν φυσικὰ πὼς αὐτὸ ποὺ καλούμεθα νὰ ἀκούσουμε ἔχει μέσα του κάποιαν πληροφορία γιὰ ὅλους μας. Ὅμως πῶς θά τό γνωρίζουμε αὐτό, ἐάν δέν τόν ἀκούσουμε;
Ἀλλὰ καὶ πληροφορία νὰ μὴν ἔχῃ, ὁπωσδήποτε εἶναι πολὺ σπουδαῖο τὸ νὰ μποροῦμε νὰ μάθουμε νὰ ἀκοῦμε…
Γενικῶς…

Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, καλούμεθα νὰ ἀκούσουμε ὅ,τι δήποτε καταστρατηγεῖ τὴν κοινὴ λογική, τότε μποροῦμε νὰ «ἀπομονώσουμε» προσεκτικὰ τὸ παράλογον, μέσα μας, καὶ μετὰ νὰ συνδιαλαγοῦμε, σὲ βάσεις  λογικῆς.
Σὲ κάθε περίπτωσιν πάντα, ὅπως ἀκριβῶς στεκόμεθα προσεκτικὰ ἐμπρὸς στὰ ἐρωτήματα ἤ τὰ συμπεράσματα ἤ τὶς ἀνακοινώσεις ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ, ποὺ ἐνδιαφερόμεθα εἰλικρινῶς γιὰ αὐτό, ἔτσι ὀφείλουμε νὰ στεκόμεθα προσεκτικὰ καὶ ὑπομονετικά, ἀκόμη καὶ στὸ πλέον «παράλογον». Ὄχι γιὰ νὰ τὸ ἀσπασθοῦμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ δώσουμε σὲ ὅλους μας τὴν εὐκαιρία νὰ μάθουμε.
Κι ὅπως ἀκριβῶς δὲν ἀποπαίρνουμε ἕνα παιδί, γιὰ τὶς ὅποιες δηλώσεις του, ἔτσι ἀκριβῶς δὲν ἔχουμε δικαίωμα νὰ ἀποπαίρνουμε κάποιον, ποὺ κατὰ τὰ δικά μας πάντα κριτήρια, μιλᾶ ἀκατανόητα ἤ παράλογα.
(Εἶναι λίγες ἐκεῖνες οἱ φορές πού ἀπεδείχθῃ πώς ἐμεῖς ἐκάναμε λάθος ἄλλως τέ;)

Τὸ λιγότερο ποὺ μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε εἶναι ἡ ἱκανότης τῆς ὑγειοῦς ἐπικοινωνίας.
Τὸ περισσότερο θὰ τὸ εὕρουμε στὴν πορεία…

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Εἶναι ὅμως ἀκόμη πιὸ σημαντικὸ νὰ ἀποκόβουμε ἑαυτοὺς ἀπὸ ἐπικοινωνίες, μὲ κάποιους,  ὅταν βεβαιωμένα αὐτοὶ εἶναι παράλογοι, ἄτιμοι, ἀνήθικοι, διότι εὔκολα θὰ μᾶς «ξανά-διπλώσουν» σὲ μίαν κόλλα χαρτί, ὅπως τὸ συνηθίζουν. Παραδείγματα τέτοια εἶναι ΟΛΟΙ μας οἱ πολιτικοί, τὰ κομματόσκυλα, οἱ κινηματίες, οἱ ἀπελευθερωτές, οἱ σωτῆρες καὶ οἱ «σωτῆρες». Αὐτοὶ τὶς ἔχασαν τὶς εὐκαιρίες των. Αὐτοὺς ἁπλῶς τοὺς ἀκοῦμε γιὰ νὰ τοὺς ἀποδομοῦμε.

Υ.Γ.2. Ἐπίσης πολὺ σημαντικὸ εἶναι νὰ ἀκούω αὐτὸ ποὺ ὁ ἄλλος μοῦ λέει κι ὄχι αὐτὸ ποὺ θὰ ἤθελα ἐγὼ νὰ ἀκούσω.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply