Τότε μήπως ἐγεννήθην σκλάβος γιά νά πεθάνω σκλάβος;

Κι ὅμως, ὁ κάθε ἔνας ἀπὸ ἐμᾶς μόνος του θὰ δώσῃ τὴν μάχη…

Εἶναι ἴσως ἡ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ ἀπαιτεῖται, γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς νὰ δίδῃ καθημερινὲς μάχες… Ἀλλὰ μάχες στὶς ὁποῖες δὲν ὑπάρχουν συμπολεμιστές, φαινομενικῶς…
Διότι συμπολεμιστὲς ὑπάρχουν, ἀλλὰ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι ἐπιφορτισμένος μὲ «διαφορετικὸ πεδίον καὶ ἀντικείμενον».
Ἀδυνατοῦμε, γιὰ τὴν ὥρα, νὰ συμπλεύσουμε ἤ νὰ συνεργασθοῦμε, διότι ἀπαιτῶνται ἄλλα, σημαντικότερα νὰ συμβοῦν πρῶτα…
Κι αὐτὰ τὰ σημαντικότερα ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὸ «Εἶναι» μας καὶ τὴν ἀποδόμησιν-ἐπαναδόμησίν του.

Θὰ πάρῃ χρόνο.
Τὸ ταξείδι τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι μοναχικό, δύσκολο, κοπιαστικό…
Κι ὅμως… Ἄν καὶ γιὰ τοὺς πολλοὺς τὰ ἀποτελέσματα δὲν εἶναι ῥρατά, κάτι συμβαίνει… Κάτι πολὺ μεγάλο συμβαίνει…
Ἔως καὶ ἡ ἴδια ἡ Φύσις λὲς κι ἔχει ἀποφασίσει νὰ συνεργήσῃ σὲ ἐτοῦτο τὸ μέγιστον ἔργο…

Ἀλλὰ ἄς ἐπιστρέψω στὸν τίτλο καὶ στὴν εἰκόνα ποὺ βλέπουμε παραπάνω.
Μὲ ἠνόχλησε πάρα πολὺ τὸ χέρι μὲ τὸ ψαλίδι ποὺ κόβει τοῦ ἐκμεταλλευτοῦ τὴν πετονιά.
Ἐὰν ὁ ψαρᾶς, ὁ ἀγαθὸς καὶ ἥρεμος καὶ τίμιος ψαρᾶς, δὲν ἔχει τὸ σθένος, τὴν θέλησιν καὶ τὴν ἀποφασιστικότητα νὰ κόψῃ μόνος του τὸ μακρὺ χέρι τοῦ δυνάστου του, τότε δὲν δικαιοῦται νὰ εἶναι ἐλεύθερος. Κάθε ἐλευθερωτής, κάθε ἄλλος πλὴν τοῦ ἰδίου, ποὺ θὰ πράξῃ τὸ αὐτονόητον, εἶναι δεδομένον πὼς σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, θὰ λάβῃ τὴν θέσιν αὐτοῦ ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἐπολέμησε.
Ἄλλως τέ, εἶναι γνωστὸ πὼς «λαὸς ποὺ ἀναζητᾶ σωτῆρες καταλήγει μὲ ἀφεντικά…».

Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, γιατί πρέπει νά ἔλθῃ κάποιος ἄλλος νά μέ σώσῃ; Γιατί δέν ἀποφασίζω νά τό κάνω μόνη μου;
Ἤ μήπως εἶναι κι αὐτό μία ἀκόμη δικαιολογία γιά νά ἐναποθέσω τίς δικές μου εὐθύνες στά χέρια ἄλλων;
Μὰ ἐὰν ἐγὼ ἀδυνατῶ νὰ ἀναλάβω τὶς εὐθύνες μου, τότε μήπως ἀδυνατῶ νά διαχειρισθῶ καί τήν ἐλευθερία μου;
Τότε μήπως ἐγεννήθην σκλάβος γιά νά πεθάνω σκλάβος;

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Τότε μήπως ἐγεννήθην σκλάβος γιά νά πεθάνω σκλάβος;

Leave a Reply