Τὰ ἀποκτήματα…

Ἔκανα μίαν διαδικτυακὴ βόλτα σὲ «τοίχους»  φίλων μου καὶ διεπίστωσα, δυστυχῶς, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πόσο σημαντικὰ εἶναι τὰ ἀποκτήματά μας… Τὰ σπίτια μας, τὰ σαλόνια μας, οἱ ἠλεκτρικές μας συσκευές, τὰ αὐτοκίνητά μας, τὰ ῥοῦχα μας, τὰ …παιδιά μας…!!!
Δίχως τους δὲν ὑπάρχουμε… Τελειώνουμε ἐκεῖ ποὺ αὐτὰ παύουν νὰ μᾶς ἀνήκουν…
Καὶ τὶ ἐνεθυμήθην…

Ὁ πατέρας μου ἔχει ἕναν φίλο ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια…
Ὁ φίλος αὐτός, ἄς ποῦμε ὁ κύριος Χί, πρὸ μερικῶν ἐτῶν ἐξεδιώχθῃ, κακὴν κακῶς, ἀπὸ τὸ ΠΑΤΡΙΚΟ του σπίτι.
Σπίτι ποὺ παρέλαβε σὰν καλύβα καὶ ἐξέλιξε σὲ τριώροφο οἰκοδομή, μὲ σκληρὴ προσωπικὴ ἐργασία,  πρὸ κειμένου νὰ στεγασθοῦν καὶ τὰ παιδιά του καὶ ὁ ἴδιος.
Λόγῳ ἀφελείας του ἤ λόγῳ τῆς καλῆς του καρδιᾶς ἤ, κατὰ πῶς ὁ ἴδιος ἰσχυρίζεται, διότι ἀπεφάσισε νὰ μὴν ἐμπλακῇ δικαστικῶς σὲ περιπέτειες, μὲ τὴν πρώην σύζυγό του, γιὰ νὰ μὴν δημιουργηθοῦν προϋποθέσεις ῥήξεως καὶ μὲ τὰ παιδιά του… Ἔφυγε… Ἔτσι… Πῆρε μόνον τὸ καπελάκι του κι ἔφυγε… Δὲν πῆρε κάτι μαζύ του… Οὕτε κἄν ἕνα …σώβρακο, ὅπως ὁ ἴδιος λέει, πάντα χαμογελῶντας…
Κατέληξε σὲ μίαν καλύβα, πέριξ τῶν Ἀθηνῶν, σὲ ἕνα οἰκοπεδάκι 300 τετραγωγικῶν μὲ μόνον 300 εὐρῶ σύνταξιν, διότι τὴν ὑπόλοιπον σύνταξιν ἐξεχώρησε, μόνος του, στὴν πρώην σύζυγό του, ποὺ τὸν ἐπέταξε ἀπὸ τὸ σπίτι ΤΟΥ!!! (Ἡ σύζυγός του οὐδέποτε ἠργάσθῃ!!!)

Οὐδέποτε θὰ ἀκούσῃ κάποιος παράπονα. Ὅσα ἔπραξε τὰ ἔπραξε ἀπολύτως συνειδητῶς.
Ἀκόμη καὶ σήμερα, ποὺ ζορίζονται οἱ δικοί του, αὐτὸς στηρίζει.
Διαβιεῖ στὴν καλύβα, ποὺ δὲν ἔχει κρεββάτι, ἀλλὰ παλέτες. Οὔτε καθίσματα, ἀλλὰ παλέτες.
Ἡ ἴδια ἡ καλύβα εἶναι ἀπὸ παλέτες.
Ἔχει φτιάξη κῆπο, σὲ αὐτὰ τὰ 300 τετραγωνικά, καὶ εἶναι αὐτάρκης. Ἀπολύτως αὐτάρκης. Ἔως καὶ μέλι παράγει.
Ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ φροῦτα καὶ τὰ λαχανικὰ θὰ τὰ εὕρῃ κάποιος σὲ αὐτὸ τὸ μικρὸ βασίλειο.
Κι ὅταν συζητᾷς μαζύ του, ὅλος χαμόγελο, ἰσχυρίζεται πὼς ἀνὰ πάσᾳ στιγμῇ μπορεῖ νὰ τὰ ἀποχωρισθῇ, αὐτὰ τὰ ὁλίγα, ἐὰν τὰ παιδιά του ἤ κάποια ἄλλη ἀνάγκη, τὸν ὑποχρεώσουν νὰ τὸ κάνῃ.
Εἶναι ὁ πιὸ εὐτυχισμένος ἄνθρωπος ποὺ ἔχω συναντήσει. Τόσο χαμόγελο δὲν περιγράφεται, ὅταν σὲ ξεναγῇ στὸν μικρό του παράδεισο…
Μόνον δύο ποτήρια ὑπάρχουν μέσα στὸ καλύβι… κι αὐτὰ ἀπὸ κάδους συμμαζεμένα. Κι ἄλλα δύο πιάτα… Μόνον…
Μόλις μία κουβέρτα ὑπάρχει ἐκεῖ… Κι αὐτὴ διελυμένη…
Μόλις ἕνα κάθισμα… Κι αὐτὸ μπαλωμένο…
Δὲν ἔχει ῥεῦμα, ἐδῶ καὶ μία δεκαετία… Ἀλλὰ δὲν τοῦ λείπουν τὰ ὀφέλη του…
Ἔσκαψε καὶ εὑρῆκε νερό…
Δὲν ἔχει αὐτοκίνητο, μηχανὴ ἤ κάποιο ἄλλο μεταφορικὸ μέσον. Κινεῖται μὲ …ΠΕΖΩ 2!!!
Ὅλα τὰ ξαναφτιάχνει ἀπὸ τὴν ἀρχή, κι ἄς πλησιάζει στὰ 80 τώρα πιά… Ἀλλὰ κι αὐτὰ ποὺ φτιάχνει ἀποδεικνύουν μεγαλεῖο… Ὄχι μιζέρια… Τὰ δικά μας ἀναγκαῖα γι’ αὐτὸν εἶναι καὶ περιττὰ καὶ ἀστεῖα…
Ἀλήθεια, πόσοι ἀπό ἐμᾶς μποροῦμε νά τόν μιμηθοῦμε;

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply