Ποὺ ἐπραγματοποιήθῃ μὲ τὶς εὐλογίες ΟΛΩΝ τῶν κομμάτων, τῶν βο(υ)λευτῶν τους, τῶν κομματαρχῶν τους, τῶν ἐπιτελαρχῶν τους, τῶν σφουγγοκωλαρίων τους καὶ γενικῶς ὅλων τῶν ἐξευτελισμένων ποὺ τοὺς ποτίζουν, τοὺς ἀρμέγουν καὶ τοὺς στηρίζουν…
Ἀπό ποιά ὀπτική νά τό δῇ κάποιος καί νά μήν ἀναστενάξῃ κλέφτικα;
Ἀπό δεξιά; Ἀπό ἀριστερά; Ἀπό κέντρο;
Ψᾶξε, βρὲς καὶ φτύσε… Διότι μόνον γιὰ φτύσιμο εἶναι κάθε πράξις τους, ἀπόφασίς τους καὶ ὑπογραφή τους.

Νά τό δοῦμε πρῶτα ἀπό τό …τέλος του;
Γιὰ νὰ πιάσουμε τὸ …κέντημα…

Ξεκινᾶμε…

Ὅποια ΜΚΟ κι ἐὰν πιάσουμε παρὰ πίσω, παρὰ μέσα, ἀπὸ πίσω, ἀπὸ κάτω, ἀπὸ τὰ πλάγια ἀπὸ τὰ σκιστομάτικα ὁ Σόρος στηρίζει, ποτίζει, ἀρμέγει… Μὴν σκιάζεστε… Ἀκόμη κι αὐτὲς ποὺ φαίνονται ἀνεξάρτητες, κάπου συνδέονται, ἀλληλοσυνδέονται, μπερδεύονται μὲ τὶς δουλειὲς τοῦ Σόρος. Ξέρουν αὐτὲς καὶ ξέρει κι αὐτός…
Συγκοινωνοῦντα δοχεῖα…
Ἀμεσοδημοκρατίες, γιὰ παράδειγμα, ποὺ πίσω τους κρύβονται κοιλιόδουλοι ἐπαγγελματίες γλεῖφτες… Πρόσωπα ποὺ τὴν μόνη δουλειὰ ποὺ ἔμαθαν νὰ κάνουν, εἶναι σχέδια ἐπὶ χάρτου, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς ἐξουσιάζουν καὶ νὰ μᾶς κατευθύνουν…
Ἐκεῖ μέσα κι αὐτὲς ποὺ ἀφοροῦν στὴν Ἑλληνοτουρκικὴ φιλία…
Ἐκεῖ μέσα κι αὐτὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα…
Ἐκεῖ μέσα κι αὐτὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ ἀντιφασιστικὰ δρώμενα…
Ἐκεῖ μέσα κι αὐτὲς ποὺ ἀφοροῦν στὰ δικαιώματα τῆς γυναίκας στὴν …Ταγκανίκα!!!
Τί νά πιάσῃ κάποιος καί τί νά ἀφήσῃ;
Τὰ δικαιώματα, ποὺ τελικῶς δὲν εἶναι δικαιώματα ἀλλὰ νεοφασιστικοὶ τρόποι ἐλέγχου τῶν πληθυσμῶν…
Μᾶζα εἴμαστε… Ἄρα ἐλεγχόμενοι…
Κολλημένοι πίσω ἀπὸ κάποιο γνωστὸ ἤ ἄγνωστο ὄνομα, ποὺ ἐπίσης τὰ δοῦναι καὶ λαβεῖν εἶναι ἀμοιβαῖα… Ὁ ἕνας βολεύεται καὶ ξεπουλᾶ… Ὁ ἄλλος ἀγοράζει γιὰ νὰ βολεύεται καὶ νὰ βολεύῃ…
«Σωτῆρες», ἐθνοσωτῆρες, παπαγάλοι, λέσχες, πρατήρια, πλυντήρια… Ὅλα μαζὺ στὴν ἴδιαν συσκευασία καὶ μὲ τὸ ἴδιο περιτύλιγμα… Τὰ ὀνόματα ἀλλάζουν γιὰ νὰ ἀλλάζουν, μὰ στὴν οὐσίαν ὅσο σκαλίζουμε τόσο  πιὸ συχνὰ ξαναπέφτουμε στὰ ἴδια πρόσωπα καὶ στὶς ἴδιες γνωστὲς κομπίνες…
Κι ὅλα θυσιασμένα στὸν βωμὸ τοῦ κέρδους ΤΟΥΣ καὶ τῆς θυσίας ΜΑΣ!!!

Ἄλλα παραδείγματα;
Εἴπαμε… Κόμματα… Κι αὐτὰ ποὺ κυβέρνησαν κι αὐτὰ ποὺ θὰ κυβερνήσουν…
Σύμβουλοι ποὺ ἐπίσης εἶναι ἀνεπάγγελτοι, ἄεργοι, ἄεργοι, λοβοτομημένοι, ἐλεγχόμενοι, κατευθυνόμενοι, καλὰ ἀμειβόμενοι καὶ πάντα  ἀνίκανοι ἀλλὰ διαρκῶς ἔχουν κάτι «καλὸ» νὰ προτείνουν γιὰ ἐμᾶς.
Πολιτικοὶ ποὺ τὸ μόνον ἐπάγγελμα ποὺ ἤσκησαν ἦταν τοῦ συνδικαλιστοῦ καὶ τοῦ παρατρεχαμένου.
Κομματόσκυλα ποὺ διορίστησαν χάριν συγγενείας καὶ καλῶν δημοσίων σχέσεων σὲ ὅλες τῆς βαθμίδες τῆς ἐκπαιδεύσεως, τοῦ δημοσίου τομέως, πρὸ κειμένου νὰ ἀναλάβουν ἐργολαβικῶς τὴν παραγωγὴ ἀντιγράφων τους…
Πανεπιστημιακοὶ ποὺ μοναδικό τους προσὸν ἦταν ἡ μεγάλη τους χάρις στὰ σκυψίματα καὶ στοὺς τεμενάδες.
Ἀνύπαρκτα ὄντα, ποὺ λαμβάνουν ἐξουσίες καὶ καταστρέφουν ὅσα ὄμορφα καὶ ὑγιῆ συναντοῦν…  μόνον καὶ μόνον ἐπεὶ δὴ συμβιβάστηκαν νωρίς…
Ἀνυπάρκτου ἤθους καὶ ἀντιλήψεως τοπικοὶ ἄρχοντες, ποὺ στὸν βωμὸ τῆς καρέκλας τους θυσίασαν ὁλόκληρες κοινωνίες…
Ἄλλως τέ..
Τί ἀξία ἔχει μία μικρά παραχώρησις-ἐκχώρησις προσωπικῆς ἐλευθερίας ἐμπρός στό δικαίωμα τοῦ νά περνοῦν καλά κάποιοι; Ἔ;
Τό γιά πόσο θά περνοῦν καλά μᾶς ἐνδιαφέρει ἤ δέν ἔχει σημασία;
Διότι λαὸς ποὺ ἀναζητᾶ σωτῆρες… ξέρουμε…
Καταλήγει μὲ ἀφεντικά!

Τζορτζ Σόρος
Με δόλωμα το «πετρέλαιο στα σχολεία» αρχίζουν οι μπίζνες

Έχει απλώσει τα πλοκάμια του στα Βαλκάνια, αποδεικνύοντας ότι η φιλανθρωπία, η πολιτική επιρροή και η κερδοσκοπία συνιστούν το βασικό τρίπτυχο της οικονομικής παντοκρατορίας του

Ο άνδρας που εισέβαλε σχεδόν απρόσμενα στα άδυτα του γνωστού ξενοδοχείου δεν είναι από αυτούς που θα περίμενε κανείς να συναντήσει στην καθημερινή του βόλτα. Οχι τυχαία, ελάχιστοι από τους προσκεκλημένους γνώριζαν ότι ο κερδοσκόπος και φιλάνθρωπος Τζορτζ Σόρος ήταν ο λαμπρός καλεσμένος του κλειστού σουαρέ που λάμβανε χώρα στα τέλη Ιουλίου στην καρδιά της χτυπημένης από τον καύσωνα και την κρίση Αθήνας.

Ασφαλές και αξιόπιστο, το δίκτυο των λίγων ανθρώπων που δέχτηκαν προσκλήσεις -από τον Οδυσσέα Κυριακόπουλο έως τον Κωνσταντίνο Μίχαλο, τον Νίκο Δένδια και φυσικά το δεξί χέρι του Σόρος, τον Στέλιο Ζαβό- μπορούσε να προστατεύσει τον επίτιμο καλεσμένο από δυσάρεστες εκπλήξεις. Στη «Μεγάλη Βρεταννία» ο Τζορτζ Σόρος μπορούσε επιτέλους να νιώθει προστατευμένος από τους περίεργους. Παρκέ πατώματα, πανάκριβα χαλιά και, κυρίως, βελούδινες κουρτίνες τον απομόνωναν από τα αδιάκριτα βλέμματα. Γυμναστήριο, πισίνα, γεύματα -κυρίως με πολιτικούς και δημάρχους όπως ο Γιάννης Μπουτάρης- αλλά ποτέ συζητήσεις για hedge funds – μόνο για αγαθοεργίες και φιλοσοφία. Κατά βάση ο Τζορτζ Σόρος φαίνεται να είναι ευτυχής κάθε φορά που επισκέπτεται την Ελλάδα. Εδώ δεν νιώθει να τον κοροϊδεύουν όπως στα Σκόπια, ενώ η χώρα διαθέτει το μίνιμουμ της πολιτικής αστάθειας που χρειάζεται ώστε να στρέψει το ενδιαφέρον του σε μελλοντικές εξελίξεις και πολιτικά σενάρια.

Ακόμη και αν η διαδικασία των επαφών προβλέπει εξουθενωτικές και εξονυχιστικές μεσολαβήσεις για έναν 81χρονο, ο ίδιος φροντίζει ώστε οι συζητήσεις να φιλτράρονται πάντα από τις θεωρητικές αρχές που διέπουν τις δεξαμενές σκέψεις (think tanks) που τελούν υπό την κατοχή του. Αυτό το θεωρητικό προπύργιο είναι αδύνατον να το παρακάμψει κανείς αν θέλει να έρθει σε ισότιμη -όσο είναι δυνατόν- συναλλαγή με τον μεγαλοεπενδυτή, φιλόσοφο και κερδοσκόπο. Ο Τζορτζ Σόρος ήταν, άλλωστε, από τους πρώτους που αντιλήφθηκαν ότι τα think tanks αποτελούν τα αναγκαία συμπληρώματα των κραταιών χρηματοοικονομικών οργανισμών και μοναδικούς τρόπους χάραξης και άσκησης πολιτικής. Αντίστοιχη είναι και η δράση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που δρουν στα Βαλκάνια υπό το όνομά του, καθώς ο γνωστός φιλάνθρωπος γνωρίζει ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να υπερνικήσει τις κρατικές δομές της εξουσίας και να παρεισφρήσει πολιτικά σε περιοχές που θέλει να εξουσιάζει. Το έχει κάνει ήδη με επιτυχία στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, στα Βαλκάνια και ειδικά στη Γιουγκολαβία, φτάνοντας να προξενήσει τη διάσπασή της.

Σήμερα το πλάνο επόμενης δράσης φαίνεται να χαράζεται από τον μεγαλοπενδυτή στην Ελλάδα μέσω ενός ιδιόμορφου «Σχεδίου Μάρσαλ». Όπως οι Αμερικανοί χάραζαν κάποτε τις γραμμές επιρροής τους μέσω του ομώνυμου αγαθοεργού τους πλάνου, έτσι και το Ιδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος έχει απλώσει τα πλοκάμια του στα Βαλκάνια, τονίζοντας παράλληλα την ανάγκη μείωσης του ελέγχου από το κράτος. Με όπλο το σύνθημα για περισσότερο «Ανοιχτή κοινωνία» και λιγότερο κρατικό παρεμβατισμό, ο Σόρος αποδεικνύει στη βάση ότι η φιλανθρωπία, η πολιτική επιρροή και η κερδοσκοπία συνιστούν το βασικό τρίπτυχο της οικονομικής παντοκρατορίας του.  Προτού προσεγγίσει τους δημάρχους των μεγάλων πόλεων για να διανείμουν μέσω των ιδρυμάτων του το πετρέλαιο στην Ελλάδα, ο Σόρος φρόντισε να χρηματοδοτήσει με τον ίδιο μεσσιανικό ζήλο και αμείωτο ιεραποστολικό πάθος τις χώρες των Βαλκανίων. Η πρώτη πράξη της παρέμβασής του στα Βαλκάνια ονομαζόταν «χρηματοδότηση της θέρμανσης στα σχολεία» και είχε ημερομηνία είκοσι ακριβώς χρόνια πριν – τον χειμώνα του 1993. Δημοσίευμα στο ερευνητικό περιοδικό «Atlantic» εκείνης της χρονιάς γράφει ενδεικτικά ότι ο Σόρος δάνεισε 25 εκατ. δολάρια στα Σκόπια για πετρέλαιο θέρμανσης στα σχολεία. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να διεισδύσει στην αγορά ενέργειας και να παίξει κρίσιμο ρόλο στα οικονομικά πλάνα της χώρας. Μόνο που τα Σκόπια δεν αποδείχθηκαν ικανά να διαδραματίσουν τον κρίσιμο πολιτικό ρόλο που ο ίδιος είχε φανταστεί για τα Βαλκάνια από τον καιρό που έβαζε τον (πολιτικό και οικονομικό) του δάκτυλο στην περιοχή. Τα Σκόπια φάνταζαν τότε ως ο ιδανικός και αρκετά πιο ουδέτερος τόπος δραστηριότητας για τα «ανθρωπιστικά ιδρύματα» του Σόρος με σημαντικότερο το Ιδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας (OSI) που τώρα δραστηριοποιείται και στη χώρα μας. Παράλληλα, είχε ιδρύσει στα Βαλκάνια ένα άλλο θεωρητικό think tank, το επονομαζόμενο Παρατηρητήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είναι κατά βάση η οργάνωση που διαμόρφωσε το κατηγορητήριο για εγκλήματα πολέμου ενάντια στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, δικαιολογώντας έτσι την επέμβαση του ΝΑΤΟ εναντίον της Σερβίας. Με το τέλος του πολέμου της Γιουγκοσλαβίας ο Σόρος φροντίζει να εγγυηθεί για τη δημοκρατική σταθερότητα στην περιοχή, ιδρύοντας το Πρόγραμμα Δημοκρατικού Συνασπισμού, που είχε ως στόχο να καθοδηγήσει πολιτικά τις μελλοντικές δημοκρατίες των Βαλκανίων. Τα Σκόπια ιδρύθηκαν στη βάση αυτών των κατηχήσεων προς τους νέους αξιωματούχους ύστερα από «ιδιαίτερα μαθήματα» που παραδίδονταν στην καρδιά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τη συμμετοχή επιφανών καθηγητών πανεπιστημίου, ακαδημαϊκών και -εννοείται- νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων.

Η φιλοσοφία, το μυστικό του

Μεταξύ των καθοδηγητών που είχαν αναλάβει να διαφωτίσουν τα άγουρα στη δυτική πολιτική σκέψη πρώην κομμουνιστικά μυαλά διακρίνονταν κορυφαία ονόματα όπως οι Τζόζεφ Στίγκλιτς, Πολ Κρούγκμαν, Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ και Τόμας Φέργκιουσον, οι οποίοι συμμετείχαν επίσημα ή ανεπίσημα στο νέο think tank που οργάνωσε ο Σόρος με το όνομα Institute for New Economic Thinking (ΙΝΕΤ). Καθώς φαίνεται η ανάγκη του μεγαλοεπενδυτή να εξαρθρωθεί πολιτικά ο μεγάλος του εχθρός Τζορτζ Μπους ο νεότερος τον οδήγησε σε αλλαγή πλεύσης από τα ήσυχα νεοφιλελεύθερα ύδατα στα άστατα νερά των δημοκρατικών πολιτικών και φιλοσόφων. Κι έτσι μαζί με άλλους επιφανείς θεωρητικούς της οικονομίας, όπως οι Τόμας Φέργκιουσον και Νουριέλ Ρουμπινί, βάλθηκαν να εισχωρήσουν ιδεολογικά στα «δημοκρατικά Βαλκάνια»: ο στενός του φίλος Ρουμπινί γίνεται σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, ενώ οι ριζοσπάστες αναλυτές της πολιτικής οικονομίας δεν δίνουν μόνο συμβουλές στο ίδρυμά του αλλά καλούν και τον Αλέξη Τσίπρα να συμμετάσχει σε σχετικό πάνελ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Κι αν ρωτήσει κανείς τον ίδιο τον Σόρος γιατί ενδιαφέρεται τόσο για την Ελλάδα, θα απαντήσει ότι τρέφει γι’ αυτήν το όραμα της «Ανοιχτής Κοινωνίας», όπως αυτή που φανταζόταν από μικρός στα έδρανα του LSE. Εκεί ήταν που πρωτοσυνέλαβε τη σύσταση ενός πολιτικοοικονομικού πλάνου με τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, την αγαθοεργία και το κέρδος, υπό τις ευλογίες του μεγάλου του μέντορα, φιλοσόφου Καρλ Πόπερ. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η υφιστάμενη χρηματοοικονομική συνθήκη είχε προβλεφθεί από τον Σόρος ήδη από τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όσοι έχει τύχει ακόμη και σήμερα να τον επισκεφθούν στο εντυπωσιακό γραφείο του με θέα το Central Park στο Upper East Side του Μανχάταν θα ακούσουν την ίδια θεωρία που έχει ως απαρχή τις αναλύσεις του Πόπερ. Ήταν τότε στα τέλη της δεκαετίας του ’40 που είχαν αρχίσει να αχνοφαίνονται οι νεοφιλελεύθερες θεωρίες μέσα από τις αρχές του επιστημονικού σχετικισμού, διατρανώνοντας ότι οι άναρχες δυνάμεις της φύσης μάς αποκαλύπτουν τις αντίστοιχα άναρχες δυνάμεις που επικρατούν στην παγκόσμια αγορά. Ειδικά σε καπιταλιστικές πόλεις, όπως το Λονδίνο και το Άλντουιτς, εκεί που κατοικοεδρεύουν τα κεντρικά ανήλιαγα κτίρια του London School of Economics όπου φοιτούσε τότε ο Σόρος, είχε γίνει φανερό ότι η κοινωνία χρειαζόταν ευσυνείδητους δρώντες με ελευθερία και δημιουργικότητα σε αντίθεση με την κλειστή μαγική, φυλετική, κολεκτιβιστική κοινωνία (closed tribalistic society), ικανούς να προβλέψουν τις άναρχες τάσεις. Ακολουθώντας τις θεωρητικές αρχές περί «αποσπασματικής κοινωνικής μηχανικής» του Πόπερ, ο Σόρος διέβλεψε ότι οι δρώντες των αγορών δεν λειτουργούν απλώς απρόβλεπτα αλλά και υποκύπτουν σε ψευδαισθήσεις. Αυτό έκανε, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος, στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας κερδίζοντας δικαιωματικά τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου «που ξετίναξε την τράπεζα της Αγγλίας»: δεν σκέφτηκε ως κερδοσκόπος αλλά ως φιλόσοφος. Ο Σόρος πόνταρε στην κατάρρευση της στερλίνας μέσω του Quantum Fund, κερδίζοντας 1 εκατ. δολάρια σε μια βραδιά, τη «Μαύρη Τετάρτη», αναγκάζοντας τη Βρετανία να βγει από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών επειδή ακριβώς υπολόγισε την επιπόλαιη εμμονή των Βρετανών στον μεγαλοϊδεατισμό τους. Αυτός ήταν, για τον Σόρος, και ο βασικός λόγος που δεν επέτρεψε στους Βρετανούς να υποτιμήσουν το νόμισμά τους προτού να είναι αργά. Έκτοτε το όνομά του θα γινόταν διάσημο ανάμεσα όχι μόνο στους χαρτογιακάδες, αλλά και στα ταμπλόιντ που θα ασχολούνταν πότε με τους τσακωμούς με τις εξωτικές γυναίκες του – άλλοτε με τη Βραζιλιάνα πρωταγωνίστρια σε σαπουνόπερες Αντριάνα Φερέιρ, με την οποία βρίσκονται ακόμη στα δικαστήρια, και άλλοτε με τη σημερινή, κατά 40 χρόνια νεότερη Ταϊλανδέζα σύζυγό του Ταμίκο Μπόλτον, με την οποία τον πάντρεψε ο Στέλιος Ζαβός. Τινάζοντας στον αέρα τη βρετανική οικονομία και αποκτώντας το όνομα του αυτοκράτορα των hedge funds, ο ουγγρικής καταγωγής δισεκατομμυριούχος θα έπαιρνε εκδίκηση για μια χώρα που δεν του επέτρεψε να εξελίξει τις δυνατότητές του, αναγκάζοντάς τον να  μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1956.

Από λούστρος και αχθοφόρος, ΜΕΓΑΛΟΕΠΕΝΔΥΤΗΣ

Ο λόγος που η Βρετανία βρέθηκε στο στόχαστρο της καταιγιστικής κερδοσκοπικής μανίας του Σόρος ίσως έχει να κάνει και με τα ανοιχτά τραύματα που βίωσε όσο διέμενε εκεί ως φοιτητής. Ο ίδιος δηλώνει ότι ίδρυσε αγαθοεργή ιδρύματα επειδή ταλαιπωρήθηκε οικονομικά ως πάμφτωχος φοιτητής, δουλεύοντας ως σερβιτόρος, αχθοφόρος και λούστρος – χωρίς ωστόσο ποτέ να χάσει τον αέρα των καλών τρόπων που τον βοήθησαν να μπει στα μεγάλα σαλόνια, τον οποίο του κληροδότησε ο πατέρας του, ο οποίος αν και υπήρξε για χρόνια έγκλειστος σε γκουλάγκ στη Σιβηρία, πρόλαβε να διατελέσει επιφανής δικηγόρος – εξ ου και ο γιος ανέπτυξε ιδιαίτερη ικανότητα στην παράθεση περίτεχνων επιχειρημάτων. Κάλλιστα θα φανταζόταν κανείς τον Σόρος, όπως έγραφε και σε κείμενό του ο «Independent», με τον γνωστό αριστοκρατικό του αέρα «να πίνει τη σοκολάτα του παίζοντας σκάκι με τον Τρότσκι σε κάποιο βιενέζικο καφέ». Ακόμη όμως κι αν αυτό το φανταστικό σενάριο πόρρω απέχει από την πραγματικότητα, οι επιρροές και οι εμμονές της παιδικής ηλικίας βοήθησαν τον Σόρος να γίνει ο άνθρωπος που πάντα θα θεωρεί ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή – ούτε καν ο πλούτος.

πρῶτο θέμα

(Οἱ κόκκινες ὑπογραμμίσεις ἐντὸς τοῦ κειμένου δικές μου.)

Τί ἔχουμε λοιπόν;
Ἕναν, ἄς ποῦμε μεγαλοεπενδυτή, ποὺ τσακίζεται νὰ παγιώσῃ στὴν χερσόνησο τοῦ Αἵμου τὶς δημοκρατίες…
Χά… Κόψιμο κι αὐτὸ ἀπὸ κάποιον λάτρη καὶ παραγωγὸ χρήματος… Σκοτοῦρες ποὺ ἔβαλε στὸ κεφάλι του, πρὸ κειμένου νὰ …θησαυρίσῃ αὐτός, ἀλλὰ πλιατσικολογῶντας ἐμᾶς!!!
Αὐτὸ ἀπὸ μόνον του εἶναι τόσο πολὺ ὑποπτον, ποὺ καταντᾶ καρικατούρα πλεόν ὁ κάθε ἕνας, ὅταν μανιωδῶς ὑπερασπίζεται κάτι, τὸ ὁποῖον νωρίτερα τοῦ ἔχουν κυριολεκτικῶς ἐμφυτεύσῃ ὡς λύσιν ἀνάγκης…
Οὐσιαστικῶς αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὄχι τὸν Σόρος, ἤ τὸν κάθε Σόρος, ἀλλὰ τὶς βάσεις, ἐπὶ τῶν ὁποίων μᾶς «ἐμπλούτισαν» τὸν τρόπο σκέψεως, πρὸ κειμένου νὰ παραμένουμε φυλακισμένοι κι ἐξαρτώμενοι μέσα στὰ ὅρια ποὺ ὁ κάθε Σόρος μᾶς ὑπαγορεύει…
Ἀστεῖο;
Ὄχι, διόλου ἀστεῖο…
Εἶναι ἡ ζοφερή μας πραγματικότης, ποὺ γιὰ νὰ τῆς ξεφύγουμε πρέπει νὰ ἀπο-λοβοτομηθοῦμε!!! 

Τὸ μπόλι.

Νὰ χαρῶ λοιπὸν ἐλευθερίες ποὺ κατέχουμε…
Οὔτε κἄν ἔχουμε λάβῃ γνώσιν τοῦ πόσο συστηματικῶς καὶ μεθοδευμένως κατευθύνουν ἀκόμη καὶ τὴν σκέψιν μας τὰ πορτοφόλια τῶν «ἐπενδυτῶν» καὶ τῶν «ἀνθρωπιστῶν» τοῦ πλανήτου…
Κι ἀπὸ κοντὰ βέβαια ἔρχονται κι ἄλλοι, ἀκόμη χειρότεροι νεοσωτῆρες…
Ἀπ’  εὐθείας ἐντεταλμένοι ἐκ τῶν κέντρων ἐλέγχου τοῦ κάθε Σόρος…

Βρήκαμε τρόπο νὰ σώσουμε τὸ Ἑλλαδοκαφτιστάν!!! Ψηφίζουμε (τ)ΣΥΡΙΖΑ!!!

Πῶς τό βλέπουμε;
Θά τήν πατήσουμε πάλι ἤ θά μάθουμε;
Μᾶλλον, κι αὐτὴν τὴν φορά, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλην προηγουμένη, θὰ πάθουμε γιὰ νὰ μάθουμε…
Θὰ πάθουμε… Δῆλα δὴ θὰ πονέσουμε… Θὰ πάσχουμε… Ὅπως ἤδη πάσχουμε δῆλα δή…
Ἀλλὰ αὐτὴν τὴν φορά, ἴσως διότι ὁ πόνος θὰ εἶναι ἀβάστακτος…
…ἴσως διότι θὰ φθάσουν κι ἄλλα, πολλά, μὴν προβλεπόμενα…
…ἴσως διότι κάποιοι ἐπάνω στὸν πλανήτη τὸ παράκαναν…
…θὰ γίνῃ ἡ ἀνατροπή…
Ναί, θὰ τὰ καταφέρουμε…
…Ἀλλὰ θέλει ἀκόμη χρόνο γιὰ νὰ περάσουμε τὴν καμπὴ καὶ νὰ δοῦμε τὸν δρόμο ποὺ πρέπει νὰ διαβοῦμε.

Φιλονόη

Υ.Γ. Δέν λέτε πάλι καλά πού ὑπάρχουν κι αὐτοῦ τοῦ εἴδους τά φιντάνια, σάν τόν Σόρος, καί μᾶς βοηθοῦν νά φθάσουμε ταχύτερα στό σημεῖον πού μᾶς πρέπει; Λέτε μήπως νά τοῦ στήσουμε καί ἄγαλμα… Ἤ ὄχι;