Αὐτογνωσία: ἡ πεποίθησις τοῦ ὅτι ξέρω πῶς εἶμαι.
Πρέπει νὰ αὐτοπαρατηρεῖται κάποιος ὅταν εἶναι μόνος του, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀλληλεπίδραση μὲ ἄλλους. Ὅταν ξυπνᾷ τὸ πρωί, ἀλλὰ καὶ τὴν στιγμὴ ποὺ κλείνει τὰ μάτια του τὸ βράδυ.
Στὶς πιὸ δύσκολες στιγμές, ἀλλὰ καὶ στὶς πιὸ ἁπλές.

Γιὰ νὰ γνωρίζω ποιὸς εἶμαι, εἶναι ἀνάγκη νὰ μπορῶ νὰ ἀκούω μὲ προσοχὴ ὅσα βλέπουν οἱ ἄλλοι σὲ ἐμέναν.
Ὁ καθρέπτης, γιὰ νὰ δοῦμε τὸ πρόσωπό μας, εἶναι ἡ σχέσις μας μὲ τοὺς ἄλλους.
Ὅσο πιὸ στενὴ καὶ δεσμευτικὴ ἡ σχέσις, τόσο πιὸ ἀκριβὴς καὶ λεπτολόγος ὁ καθρέπτης.
Πρέπει νὰ ἀποκτήσω τὴν συνήθεια νὰ κυττάζομαι σὲ ὅλους τοὺς καθρέπτες ποὺ πιθανὸν νὰ συναντήσω. 

Καί, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀκούσουμε, γιὰ νὰ μπορῇ δηλαδὴ καὶ ὁ ἄλλος νὰ μιλήσῃ, χρειάζεται νὰ ἔχῃ ὁ κάθε ἕνας μας τὸ θάῤῥος νὰ ἐκτίθεται.

Πρέπει νὰ ἔχω τὸ θάῤῥος νὰ φαίνομαι ὅπως εἶμαι, χωρὶς νὰ κρύβομαι, χωρὶς νὰ παίζω ῥόλους, χωρὶς νὰ χρησιμοποιῶ τεχνάσματα καὶ νὰ ἐμπλέκομαι στὶς ἀντιδράσεις ποὺ παράγονται ἀπὸ τὸ γεγονὸς τοῦ ὅτι σοῦ ἔδειξα ποιὸς εἶμαι.

ΜΠΟΥΚΑΙ ΧΟΡΧΕ