Περὶ δικαίου.

Κάποτε συνεργαζόμουν μὲ μίαν ἑταιρεία, πολὺ μεγάλη, ὠς ἐξωτερικὸς συνεργάτης.
Καθημερινῶς ὅμως ἐρχόμουν σὲ ἐπαφὴ καὶ μὲ τοὺς ὑπαλλήλους τῆς ἑταιρείας, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλους ἐξωτερικοὺς συνεργάτες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀναπτυχθοῦν, μὲ κάποιους ἀπὸ αὐτούς,πολλὲς κι ἐξαιρετικὲς φιλικὲς σχέσεις. Οἱ ὁποῖες σχέσεις ἐξακολουθοῦν καὶ σήμερα, ἄν κι ἔχουν παρέλθῃ ἀρκετὰ χρόνια.
Ὁ γενικὸς διευθυντὴς τῆς ἑταιρείας, νέος τότε στὴν ἐπιχείρησιν, ἦταν κάπως περίεργος, ἀλλὰ ἐλάχιστοι ἀπὸ ἐμᾶς εἴχαμε ἄμεσες ἐπαφὲς μαζύ του. Ἐλάχιστοι. Ἦταν βλέπετε ἀρκετὰ …φαντασμένος, γιὰ νὰ ἔχῃ σχέσεις μὲ τόσο …εὐτελῆ πρόσωπα, σὰν κι ἐμᾶς, τοὺς κοινοὺς θνητούς!!!
Αὐτὸς ἐσυναναστρέφετο ἀπὸ …βουλευτὲς κι ἐπάνω. (Κυριολεκτικῶς!!!)
Ὅταν οἱ ἀνάγκες τῆς ἐργασίας τὸν ὑπεχρέωναν νὰ εἰσέλθῃ στὸν δικό μας χῶρο, ἀμέσως ἔπιανε τὸ κινητό του (ἀπὸ τὰ πρῶτα, ἐκεῖνα ποὺ ὁμοίαζαν μὲ τοῦβλα) καὶ ξεκινοῦσε νὰ συνομιλῇ μὲ πρόσωπα (πραγματικὰ ἤ φανταστικά) πρὸ κειμένου νὰ ἀποφύγῃ νὰ μᾶς ἀπευθύνῃ τὸν λόγο.
Μόνον ὁ ὑπεύθυνος τοῦ τοπικοῦ ὑποκαταστήματος, μὲ τὸ ὁποῖον κι ἐγὼ συνεργαζόμουν, εἶχε κάποιες, μᾶλλον τυπικὲς σχέσεις μαζύ του, κι αὐτὸ μόνον καὶ μόνον ἐπεὶ δὴ ἦταν ῥοταριανός. (Βλέπετε, ὁ διευθυντής, σὰν πολὺ φιλόδοξος ποὺ ἦταν, θεωροῦσε τοὺς ῥοταριανοὺς ἕνα ἀκόμη «κλειδὶ» γιὰ νὰ «ξεκλειδώσῃ» κάθε κοινωνικὴ κλειδαριά, πρὸς ἴδιον ὄφελος πάντα.)

Μετὰ τὸ  πρῶτο δεκαπενθήμερο, ποὺ εἶχε ἀναλάβῃ τὰ καθήκοντά του, προσελήφθῃ στὴν ἐπιχείρησιν κάποια κοπέλα, ποὺ φάνηκε στὴν συνέχεια πὼς γνωρίζονταν.
Περίεργη κοπέλα…
Μὰ πιὸ …περίεργα τὰ «ἔργα της».
Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς παρουσίας της στὴν ἐπιχείρησιν εἶχε ἔναν καὶ μόνον στόχο: νὰ ἐκθέτῃ διαρκῶς, γιὰ ἀνύπαρκτα θέματα, τὴν γραμματέα τῆς ἐπιχειρήσεως.
Ἡ γραμματεύς, ἕνα χρυσὸ κορίτσι, πάντα μὲ τὸ χαμόγελο, ἐργαζόταν σκληρὰ καὶ γιὰ περισσότερο ἀπὸ ἕξι χρόνια στὴν συγκεκριμένη θέσιν, ἀφήνοντας μόνον καλὲς ἐντυπώσεις γύρω της. Καλόκαρδη ὅπως ἦταν, δὲν ἔδιδε σημασία στὶς ἀστειότητες, ὅπως τὶς ἀποκαλοῦσε, τῆς νεοφερμένης.

Ἕνα τρίμηνο περίπου μετά, ἀπὸ τὴν ἄφιξιν τοῦ διευθυντοῦ, καὶ τὴν ἀνάληψιν τῶν καθηκόντων του, συνέβῃ κάτι πάρα πολὺ ἄσχημο.
Ἡ γραμματεὺς βρέθηκε κατηγορουμένη γιὰ σοβαρὴ ὑπόθεσιν.
Τὸ κορίτσι ὅμως δὲν εἶχε ἰδέα γιὰ τὴν ὑπόθεσιν, κάτι ποὺ ἐγὼ προσωπικῶς γνώριζα πάρα πολύ καλά, λόγῳ τοῦ ὅ,τι εἰδικῶς ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες καθόμουν στὸ δικό της γραφεῖο, ἐφ΄ ὅσον ἐργαζόμασταν σὲ κάποιο κοινὸ ἀντικείμενον. Θὰ εἶχα δῇ κάτι, ὁ,τιδήποτε, ἀπὸ ὅσα τὴν κατηγοροῦσαν πὼς διέπραξε. Εἶχα δῇ ὅμως τὴν ἄλλην κοπέλα, τὴν γνωστὴ τοῦ διευθυντοῦ, (καὶ προστατευομένη του ὅπως ἀπεκαλύφθῃ) νὰ συμπεριφέρεται ὕποπτα… Τόσο ὕποπτα, ποὺ καταντοῦσε …ὀφθαλμοφανὲς τὸ ποιὸς ἦταν ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ζημιά.
Ἀλλὰ δὲν τὴν εἶχα δῇ  μόνον ἐγώ. Τὴν εἶχαν δῇ πάρα πολλοὶ ἄλλοι. Ὅλοι οὐσιαστικῶς… Ἀκόμη κι ὁ ὑπεύθυνος τοῦ καταστήματος, ὅπως ἀπεδείχθῃ ἐκ τῶν ὑστέρων.
Ἡ ὑπόθεσις ἀπεφασίσθῃ, ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους, νὰ κρατηθῇ μυστικὴ καὶ νὰ μὴν ἐμπλακῇ ἡ ἀστυνομία.
Πρὸς τοῦτο τὶς …ἀνακρίσεις τὶς ἔκανε ὁ διευθυντής… (Ναί, αὐτὸς ὁ βλαμμένος!!!)

Οἱ ἔρευνες ἀφοροῦσαν μόνον στὴν γραμματέα. Οὕτε κἄν οἱ ἄμεσοι συνεργάτες της δὲν ἀντιμετώπισαν κάποιαν κατηγορία. Μόνον αὐτή. Ξεκάθαρος στόχος.
Λίγο ἔως πολὺ ὅμως ὅλοι οἱ ἐκεῖ ἐργαζόμενοι, εἶτε διότι δὲν γνώριζαν, εἶτε διότι δὲν ἤθελαν νὰ δυσαρεστήσουν τὸν διευθυντή, οὐδεὶς ἔλαβε τὸ μέρος τῆς κοπέλας. Ἴσως μάλιστα, κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἀνακριθέντες, νὰ ἐπιβεβαίωσαν τὴν κατηγορία, ὅπως ἰσχυρίζόταν γιὰ καιρὸ μετά, ὁ βλαμμένος.

Ἐφ΄  ὅσον ἤμουν ἐξωτερικὸς συνεργάτης, δὲν θὰ μάθαινα κάτι γιὰ τὴν ὑπόθεσιν. Θὰ περνοῦσα ἕνα πρωϊνὸ ἀπὸ τὸ γραφεῖο καὶ δὲν θὰ ἔβλεπα τὴν γραμματέα, δίχως νὰ μάθω κάτι γιὰ τὸ ποῦ καὶ τὸ πῶς καὶ τὸ τί.
Κάποιες ὅμως περίεργες κινήσεις, μαζὺ μὲ κάποια κλάματα, παρέα μὲ κάτι σκυμένα κεφάλια, μοῦ τράβηξαν τὴν προσοχὴ καὶ ξεκίνησα τὶς ἐρωτήσεις. Τελικῶς ἔμαθα τὴν ἀλήθεια…
Ἀναστατώθηκα.
Ἀπὸ τὸν ὑπεύθυνο τοῦ καταστήματος, ἔως τὸν τελευταῖο ὑπάλληλο, ἤμουν πεπεισμένη πὼς γνώριζαν τὴν ἀλήθεια. Οὐδεὶς ὅμως τόλμησε νὰ τὴν καταθέσῃ. Ἀποτέλεσμα βέβαια αὐτοῦ ἦταν νὰ κατηγορεῖται ἀδίκως μία κοπέλα, ποὺ πράγματι, ὅπως καὶ στὴν συνέχεια ἀπεδείχθῃ, ἦταν ἀθώα. Τὴν ζημιὰ ἔκανε, ἀπολύτως συνειδητῶς, τὸ ἄλλο πρόσωπο, τὸ σχετιζόμενον μὲ τὸν …διευθυντή. (Δὲν γνωρίζαμε τότε αὐτὴν τὴν λεπτομέρεια. Βλέπαμε μόνον μία συμπάθεια.)

Γιὰ νὰ μὴν μακρυγορῶ.
Ὅρμηξα μέσα στὸ γραφεῖο τοῦ βλαμμένου, δίχως νὰ κτυπήσω καὶ φωνάζοντας σὰν ὑστερική.
Μέσα σὲ λίγα λεπτὰ εἶχα καλέσῃ τὴν ἀστυνομία καὶ ἔγινε τὸ εὐπρεπές του γραφεῖο …κόλασις.
Κατόπιν τῶν πραγματικῶν ἀνακρίσεων, κι ὄχι τῶν γιαλαντζί, ἀπεδείχθῃ πὼς ἡ γραμμετεὺς ὄχι μόνον ἦταν ἀθῶα, ἀλλὰ ἐκβιαζόταν σχεδὸν ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα ποὺ πάτησε τὸ πόδι του ὁ διευθυντὴς στὴν ἐπιχείρησιν.

Ἡ κατάληξις τῆς …ἐπιθέσεῶς μου;
Ὁ διευθυντὴς δὲν ἔφυγε.
Ἡ γραμματεὺες ὑπέβαλε τὴν παραίτησίν της, ὅταν ξεκαθάρισε ἡ ὑπόθεσις, καὶ δὲν ἀξίωσε κάποιαν ἀποζημίωσιν.
Ἔφυγε ὅμως μὲ τὸ κεφάλι ψηλά… Αὐτὸ ἦταν ἀρκετό.
Τὴν θέσιν της ἔλαβε ἡ ἄλλη κοπέλα, κι ἄς εἶχε ἀποδειχθῇ πὼς ἦταν ὑπεύθυνη γιὰ τὴν ἀτιμία.

Στὸ θέμα μας ὅμως…
Διότι τὸ θέμα μας δὲν εἶναι ἐκείνη ἡ ὑπόθεσις, ἀλλὰ τὸ δίκαιον.
Τὸ δίκαιον ποὺ ἔχουμε ἐπιτρέψῃ, μὲ τὴν ἀνοχή μας, ἤ μὲ τὸν φόβο μας, ἤ ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ἐνοχή μας, νὰ καταπατᾶται καθημερινῶς, σὲ κάθε πλευρὰ τῆς κοινωνίας μας. Ἀπὸ τὰ …ἀνώτερα, ἔως τὰ κατώτερα στρώματα.
Ἀπὸ τὸ σπίτι μας ἔως τὸν περαστικὸ στὸν δρόμο.
Ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἔως τὸν κλεπταποδόχο τῆς παρακάτω γωνίας.
Αὐτὸ τὸ δίκαιον, ποὺ ὅταν δὲν ὑπάρχῃ, στρέφουμε τὸ βλέμμα μας ἀπὸ τὴν ἄλλην πλευρά, γιὰ νὰ μὴν γίνουμε γνῶστες καὶ κοινωνοὶ τῆς ἀδικίας.
Καὶ βλέπουμε κάποιον τραυματία στὴν ἄσφαλτο ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν κοπιάζουμε οὔτε τὸν ἀριθμὸ τοῦ αὐτοκινήτου, ποὺ τὸν τραυμάτισε, νὰ σημειώσουμε.
Βλέπουμε κάποιον νὰ τὸν κτυποῦν καὶ ἀλλάζουμε πεζοδρόμιο, γιὰ νὰ μὴν …μπλέξουμε.
Βλέπουμε τὸν γείτονα νὰ παρουσιάζῃ παράλογον πλουτισμό, ἀλλὰ δὲν ἀγωνιοῦμε… Ἐμεῖς ἔχουμε καθαρὰ χέρια…

Τὸ ἄδικον μᾶς ἀγγίζει μόνον ὄταν μᾶς θίγει προσωπικῶς.
Μόνον ὅταν μᾶς ξεβολεύει ἤ μᾶς καταπατᾶ δικαιώματα.
Μόνον ὅταν στρέφεται ἐναντίον μας…
…Τότε μόνον ἔχουμε κάποιες πιθανότητες νὰ …ἐπαναστατήσουμε!!!
Ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνουν τὰ κουδουνισμένα, ἐμεῖς κυττᾶμε πρῶτα δεξιὰ κι ἀριστερά, πρὸ κειμένου νὰ βεβαιωθοῦμε πὼς δὲν ἀδικούμαστε μόνον ἐμεῖς… Ἐὰν ὅμως δὲν ἀδικούμαστε μόνον ἐμεῖς, τότε …μετριάζεται ἡ ἀδικία… Μειώνεται…  Χάνει κάτι ἀπὸ τὴν αἴγλη της… Καὶ σιωποῦμε…
Πῶς νά συνειδητοποιήσουμε πώς αὐτή ἡ λίγη, καθημερινή καί κατ”  ἐξακολούθησιν ἀδικία, στρέφεται κατά ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος;
Ἔλα μωρέ… Ἐγώ θά ἀλλάξω τόν κόσμο;
Δὲν ἄλλαξε τόσους καὶ τόσους αἰῶνες… Ἐγώ τί μπορῶ νά κάνω;

Ἔ ὄχι λοιπόν…
Δὲν ἔχουμε καθαρὰ χέρια.
Ὅσο διαβιοῦμε ἐντὸς κοινωνιῶν ποὺ ἡ ἀδικία ὑπερισχύει, τόσο περισσότερο συνένοχοι εἴμαστε. Τόσο περισσότερο συνεργοί. Τόσο περισσότερο ὁμοιάζουμε σὲ ἐκείνους τοὺς ὑπαλλήλους, ποὺ ἀνέφερα στὴν παραπάνω ἱστορία.
Καὶ τόσο πιὸ ἄξιοι καὶ ἱκανοὶ …περιφρονήσεως εἴμαστε…
Διότι ἄνθρωπος ποὺ ἀδυνατεῖ νὰ ὑπερασπιστῇ τὸ δίκαιον καὶ τὴν ἐλευθερία του, δὲν δικαιοῦται νὰ θεωρεῖται ἐλεύθερος.

Τί λέω ὅμως; Καί σέ ποιόν τά λέω;
Μᾶλλον, κατὰ πῶς φαίνεται, κι αὐτὴν τὴν φορά, ποὺ μὲ πνίγει ἡ ὀργή, «μόνη μου θὰ καθαρίσω»…
Δυστυχῶς ὅμως αὐτὴν τὴν φορὰ δὲν ἔχω νὰ κάνῳ μὲ λίγους ἀλῆτες, γλεῖφτες καὶ βολεμένους. Δυστυχῶς…
Εἶναι πολὺ περισσότεροι…
Εἶναι κι ὁ φόβος ποὺ προσετέθῃ…
Εἶναι…
Ἀφῆστε τά…
Εἶναι πολλά…

Φιλονόη

Υ.Γ. Μὰ ἐξακολουθῶ νὰ αἰσθάνομαι ἐξοργισμένη μὲ τὴν ἀδικία. Κάθε εἴδους ἀδικία. Μία ἀδικία ποὺ βασιλεύει, σὰν τὸν βλαμένο ποὺ προανέφερα.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply