Ῥεαλισμός.

Ἡ θεωρία ὅτι αἱ γενικαί ἔννοιαι ἔχουσιν τήν δική των πραγματικήν ὕπαρξιν ἀνεξαρτήτως τῆς ἀνθρωπίνης νοήσεως καί «πρίν ἀπό τά πράγματα» (Πλατωνικός ρεαλισμός) ἤ «μέσα εἰς τά πράγματα» (Ἀριστοτελικός ρεαλισμός).
Ὁ γνωσιολογικός ρεαλισμός ἰσχυρίζεται ὅτι ὑπάρχει μία αὐτοτελής, ἔξωθεν τῆς συνειδήσεως, πραγματικότης ἡ ὁποία ἠμπορεῖ νά ἐννοηθῇ ἤ ὡς ὑλικόν τινά (πχ. Λεύκιππος, Λουκρήτιος, καί εἰς τήν σύγχρονον φυσικήν) ἤ ὡς ὑλικόν μετά πνεύματος, ἤ μόνον πνευματικόν.
Ὁ ἀφελής ρεαλισμός δέχεται, ἀντιθέτως πρός τόν ἰδεαλισμόν, τήν ὕπαρξιν ἐξωτερικοῦ κόσμου ἀνεξαρτήτως τῆς ἀνθρωπίνης συνειδήσεως.
Εἶναι ὑλικός ἐκ φύσεως καί ἔτσι ὅπως ἡμεῖς τόν ἀντιλαμβανώμεθα διά μέσου τῶν αἰσθητηρίων ὀργάνων.
Τά αἰσθήματα καί αἱ παραστάσεις ἀπεικονίζουν τά ὑλικά σώματα καί τάς ἰδιότητάς των.
Ὁ κριτικός ρεαλισμός δέ, συνίσταται εἰς τήν ἀντικειμενικήν καί ὑποκειμενικήν ταυτότηταν τῆς γνώσεως, τήν ταυτότηταν τοῦ Εἶναι καί τῆς συνειδήσεως, ὡστόσο ὑποστηρίζει ὅτι αἱ ἀντιλήψεις, καί αἱ ἔννοιαι δέν εἶναι ἡ ἀντανάκλασις τῆς ἀντικειμενικῆς πραγματικότητος, ἀλλά ἀποτελοῦν μίαν ἰδιαιτέραν καί ἀνεξάρτητον ὁμάδα «λογικῶν δυνατοτήτων» ἤ ὁτι ἡ ὕλη καί τό πνεῦμα ἀποτελοῦν τὰς δύο πρώτας ἀρχὰς τοῦ κόσμου.

Τᾶσος Γκολέμης

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply