Ἡ παγίδα;

Ἀναρωτιέμαι ἐδῶ κι ἑβδομᾶδες. 

Τϊ παγίδα μᾶς ἔχουν στήσει; Γιατί κάθε πορεία, διαδήλωσις, διαμαρτυρία καταλήγει ὡς πόλεμος μεταξὺ τῶν γνωστῶν-ἀγνώστων καὶ τῶν γνωστῶν-καταστολέων; Τί πᾶνε νὰ κάνουν; Νὰ ὁδηγήσουν μίαν ὁλόκληρο κοινωνία στὴν καταστολή;

Εἶναι παγίδα! 

Ἡ βία (τεχνητή, συμφωνῶ) φέρνει βία.

Γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἄσκησιν βίας, πετοῦν τὰ συνεταιράκια τους μέσα στὴν πολυκοσμία. Κι ἔτσι τελειώνει γρήγορα.

Μόλις ὅμως τελειώσει ἡ διαμαρτυρία, πορεία, διαδήλωσις ὁ μετέχων ἐπιστρέφει στὰ τοῦ οἴκου του, ἐλαφρῶς ἀπογοητευμένος. Κουρασμένος καὶ πολὺ θυμωμένος. Κι ἐκεῖ ξεχειλίζει ἡ ὀργή.

Ὄχι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ὀργή, σὰν αὐτὴν ποὺ ἐμφανίζουν οἱ γνωστοὶ-ἄγνωστοι. Ὄχι, αὐτὴ ἡ βουβή, ποὺ σὲ τρώει, ποὺ σὲ δαγκώνει, ποὺ σὲ ξανασηκώνει ἀπὸ τὸν καναπὲ καὶ σὲ πετάει ἔξω. Αὐτὴν τὴν ὀργή ξέρω. Αὐτὴν, τὴν τεχνητή, τὴν δημιουργημένη ἀπὸ δράσι. Ποὺ λειτουργεῖ ὡς ἀντίδρασις, πολὺ φυσικά, πολὺ λογικά. 

Εἶναι ὅμως παγίδα. Καὶ πρέπει ὅλοι μας νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ αὐτήν. Δὲν γίνεται νὰ μᾶς σέρνουν αὐτοί. Θὰ τοὺς σύρουμε ἐμεῖς ἐκεῖ ποὺ θέλουμε καὶ πρέπει. 

Ἀναζητοῦμε ἄλλου εἴδους δράσεις. Πιό ἀνθρώπινες, πιὸ ἀξιοπρεπεῖς, πιὸ ἧπιες. Τέτοιες ποὺ θὰ ἐπιφέρουν πράγματι κλονισμὸ στὸ σύστημα. 

Θὰ μπορούσαμε νὰ ταράζουμε καθημερινῶς τὰ «νερά τους». Νὰ μὴν πληρώσουμε τὰ χαράτσια, νὰ μὴν κατεβοῦμε στὶς κεντρικὲς πλατεῖες σὰν ἀπεργοί, ἀλλὰ σὲ ὅλες τὶς πλατεῖες σὰν περιπατητές. Νὰ πάρουμε τὴν παρέα μας, στὰ καλὰ τοῦ καθουμένου, κι ἀντὶ νὰ πᾶμε στὴν δουλειά μας, νὰ πᾶμε ἐκδρομή στὸ κοντινό μας ἄλσος. Νὰ ἀπεργήσουμε, ἀλλὰ μὲ μὴ ἀναμενόμενον τρόπο. 

Νὰ παραλύσουμε τὰ πάντα. Ἀλλὰ μὲ ἕναν τρόπο γεμᾶτο ἐλπίδα, σιγουριά, βεβαιότητα. Ὄχι μὲ θυμὸ κι ἐνοχές. (Διότι τὶς κουβαλᾶμε κι αὐτές.) Νὰ ξαναρχίσουμε νὰ ζοῦμε, λίγο νωρίτερα, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ τὸ δικαιούμαστε κι ἐπισήμως. 

Δὲν ξέρω… Αἰσθάνομαι πὼς αὐτὸς ὁ τρόπος μόνον ἀναταραχὴ μπορεῖ νὰ φέρῃ. Ταραχὴ σὲ ἐμᾶς καὶ στὸ περιβᾶλλον μας. 

Μία ἀπεργία ποὺ θὰ ἐκτονωνονόταν στὸν Ὑμηττό, ποὺ θὰ διαρκοῦσε δέκα ἡμέρες καὶ θὰ ἔκανε τὸν κάθε κουδουνισμένο νὰ κτυπᾶ τὸ δικό του (κι ὄχι τὸ δικό μας) κεφάλι στὸν τοῖχο, πιστεύω πὼς θὰ ἦταν σαφῶς προτιμότερη. Γιὰ ὄλους. Καὶ ἰδίως γιὰ τὰ μάρμαρα τοῦ Συντάγματος. Διότι αὐτὰ τὴν πληρώνουν περισσότερο ἀπὸ ὅλους κι ὅλα.

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Ἀπεργῶ σημαίνει ἀπέχω τοῦ ἔργου. Δῆλα δή, δὲν παράγω ἔργο. Δῆλα δή δὲν πηγαίνω στὴν ἐργασία μου. Δῆλα δή, ἀφήνω κάποιον νὰ κτυπιέται πίσω μου γιὰ τὸ πῶς θὰ λυθοῦν τὰ προβλήματα τοῦ δημοσίου κι ἐγὼ δὲν ἐργάζομαι. Δὲν σημαίνει πὼς δίδω στὸν κάθε μπαχαλάκια τὸ δικαίωμα νὰ προκαλλῇ βίαιες συμπεριφορὲς εἰς βᾶρος πολιτῶν. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀπεργία. Αὐτὸ εἶναι «πᾶμε γιὰ καυγά!» Καυγά νὰ κάνουμε μετά. Ὅταν θὰ τρέχουν καὶ δὲν θὰ φθάνουν. Τώρα κάνουμε πόλεμο νεύρων καὶ διεκδικοῦμε, γιὰ νὰ  κερδίσουμε τὴν ζωή μας πίσω.

φωτογραφία

πρώτη δημοσίευσις 20 Ὀκτωβρίου 2011

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

8 thoughts on “Ἡ παγίδα;

  1. Ἔχεις δίκιο.Διαδηλώνουμε στὸ σύνταγμα σὰν νὰ εἶναι ἡ βουλὴ κέντρο ἐξουσίας καὶ σὰν νὰ ἀποφασίζει στ’ ἀλήθεια ἡ ἔκπτωτη κυβέρνηση. Ἴσως πιὸ ἀποτελεσματικὴ θὰ ἦταν ἡ κίνηση μερικῶν ὀλιγομελῶν ὁμάδων πρὸς ταυτόχρονη κατάληψη ραδιοτηλεοπτικῶν μέσων, αἰφνιδιαστικὸς ἀποκλεισμὸς οἰκιῶν ὑπουργῶν κλπ. Καὶ μηδενικὴ πληρωμή.
    Δυστυχῶς τὴν ξεφωνημένη “κρυφοδανείστρα” κυβέρνηση δὲν τὴν ταράζουν αὐτὰ καὶ πολύ. Φαίνεται οἱ μὴ ὀρατοὶ συμβαλλόμενοι μποροῦν νὰ τὴν ἐκβιάζουν πολὺ ἀποτελεσματκά ἀκόμα καὶ μὲ ἀπειλὲς κατὰ τῆς ζωῆς.

    Υ.Γ. Μερικὲς φορὲς μὲ τὴν “παλικαριὰ” τῆς ἀνωνυμίας γράφονται στὰ σχόλια καὶ κάποια, πιθανῶς έπιλήψιμα. Ἄν εἶναι δημοσιεύσιμα ἤ ὄχι τὸ γνωρίζεις ἐσύ. Δὲν ὀφείλονται ἐξηγήσεις. Οὐδεμία παρεξήγηση..

    • Παναγιώτη, τὸ ζήτημα εἶναι νὰ ἀλλάξουμε ὀπτική. Ἡ ὀπτικὴ τῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς βίας εἶναι πασιφανῶς παγίδα.
      Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀλλάξουμε.
      Ἐὰν γιὰ παράδειγμα ἀποφασίζαμε ΟΛΟΙ ἀποχὴ ἀπὸ τὶς ἐργασίες μας γιὰ δέκα ἡμέρες, μόνον (τὸ ἀντέχουμε!!!) καὶ ἀντὶ Συντάγματος ἐπιλέγαμε Ὑμηττὸ ἢ Πάρνηθα ἢ τὸ ἄλσος τῆς γειτονιᾶς μας. Νὰ μεταμορφώναμε δῆλα δή σὲ γλέντι τὴν μάχη. (Ὅπως θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι….) Ποιόν θὰ κτυπούσαμε πραγματικῶς; Διότι ὑπὸ ἄλλα πρίσματα μποροῦμε νὰ κτυπήσουμε! Κι ὄφείλουμε νὰ τὰ ἀναζητήσουμε. Ὑπὸ τὰ ὑπάρχοντα δὲν κάνουμε τίποτα. Ἐὰν προσθέσουμε καὶ τὸ ἐξευτελιστικὸ τῶν 24ώρων ἢ 48ώρων ἀπεργιῶν, (διότι τόσο ἔχουν συμφωνήσει τὰ συνδικαλιστάκια μας) τότε ἕνα 10ήμερο ἀποχῆς εἶναι πλῆγμα βαρβᾶτο.

    • Σωστή η προσέγγιση μεν, όμως μαζικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Η μαύρη αλήθεια, είναι πως σαν κοινωνία παραμένουμε διχασμένοι και πανέτοιμοι για καυγά.

      Παρόλα αυτά, έχουμε μπροστά μας τις δημοτικές εκλογές. Νομίζω πως είναι εξαιρετική ευκαιρία για “ήπια αντίδραση” σε δήμους όπου η απελπισία έχει κορυφωθεί και τα ψέμματα των κοινοβουλευτικών κομμάτων δεν έχουν πλέον πέραση. Χρειάζεται βέβαια προεκλογική οργάνωση με μηδέν πόρους, αλλά πιστεύω πως, αν μη τι άλλο, είναι ένα προνομιακό πεδίο ασκήσεων πολιτικής αντιδράσεως.

Leave a Reply