«Νὰ σκέπτεσαι…»

Ἔτσι μοῦ εἶπε…
Ἤμουν στὰ δεκαοκτὼ κι ὁ πρῶτος (καὶ πραγματικὸς καὶ σημαντικότερός) μου διδάσκαλος ἦταν στὰ τελευταῖα του.
Πῆγα νὰ τὸν ἰδῶ στὸ νοσοκομεῖο… Μὲ ἐγνώρισε, ἄν καὶ εἶχε μετρήσει μία ντουζίνα ἐγκεφαλικά, ἔως τότε…
Δὲν ἀπήντησα… Δὲν ἐσχολίασα… Γιὰ ὥρα κυττούσαμε τὸ κενό…
Σηκώθηκα νὰ φύγω… Μοῦ ἔσφιξε τὸ χέρι, γιὰ μίαν στιγμή…
Ἔσκυψα νὰ τὸν φιλήσω καὶ μοῦ ἐψιθύρισε μὲ κόπο, ἀλλὰ καὶ μὲ ὁρμή: «Νὰ σκέπτεσαι…»…

Ἔφυγα ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο ἀνεστατωμένη.
Ἐπέρασαν χρόνια… μὰ κάθε ἡμέρα, μόλις ἀνοίξω τὰ μάτια μου, θυμᾶμαι τὴν κουρασμένη φωνή του: «νὰ σκέπτεσαι»…

Νά σκέπτομαι; Μέσα σέ τόση ὑπερπληροφόρησιν; Μπορῶ; Ἀντέχω;
Νά σκέπτομαι; Πῶς; Μέ τί ἐργαλεῖα;
Νά σκέπτομαι;

Δρόμος μακρύς…
Καὶ κάπου κάπου, λίγοι οἱ σύντροφοι γιὰ νὰ συνταξειδεύσουμε…
Μὰ εἶναι ὄμορφο τὸ ταξείδι…
…ἄν κι ὄχι πάντα μὲ καλὲς στιγμές… Ἤ μὲ καθαρὲς σκέψεις…

Μεγάλο φορτίο… Βαρύ… Ἀσήκωτο…
Μπορεῖς τελικῶς πάντα νά σκέπτεσαι;

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply