Εἶναι πολὺ δύσκολος αὐτὴ ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε.
Εἶναι ἡ ἀρχὴ μίας ἄλλης περιόδου γιὰ τὴν ζωὴ στὸν πλανήτη, ποὺ δυστυχῶς, ἀρνούμεθα νὰ ἀποδεχθοῦμε.
Ὅμως αὐτὴ ἡ ἄρνησις εἶναι καὶ τὸ μεγαλύτερον ἐμπόδιον γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ξεπεράσουμε τὰ …ἐμπόδια!
Διότι τὰ ἐμπόδια πλέον δὲν εἶναι ἐμπρός μας ἀλλὰ …πίσω μας!!!

Οὐσιαστικῶς αὐτὸ ποὺ καλούμεθαε νὰ ἀντιμετωπίσουμε εἶναι οἱ προσκολλήσεις μας. Εἶναι αὐτὸ ποὺ γνωρίζαμε ὡς πραγματικότητά μας καὶ ποὺ τώρα ἀνατρέπεται.
Ναί, δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ διαβιῶ μέσα στὴν πτώχεια. Οὔτε μοῦ ἀρέσει νὰ βλέπω παιδιὰ γύρω μου νὰ πεινοῦν. Οὔτε μοῦ ἀρέσει νὰ πολλαπλασιάζονται οἱ ἄστεγοι γύρω μου. Ἀλλὰ αὐτὸ συμβαίνει, ὅσο κι ἐὰν δὲν μοῦ ἀρέσῃ!!!
Τί πρέπει νά κάνω;
Ὅσο ταχύτερα τὸ συνειδητοποιήσω, τόσο ταχύτερα θὰ μπορέσω νὰ τὸ ἀντιμετωπίσω.

Ὅλο αὐτὸ δὲν ἀφορᾶ μόνον στὸ κάθε ἄτομο ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστά. Ἀφορᾶ στὸ σύνολον τῆς κοινωνίας μας. Οὐσιαστικῶς ἀφορᾶ στὸ κοινωνικόν μας πρόσωπο.
Καὶ δυστυχῶς, γιὰ νὰ ξανὰ πάρουμε ἐμπρός, σὰν κοινωνία καὶ σὰν πρόσωπα, πρέπει ἀπολύτως συνειδητῶς νὰ σταθεροποιηθοῦμε σὲ μίαν νέαν θέσιν, ἀπὸ ὅπου θὰ φροντίσουμε γιὰ τὶς νέες μας κινήσεις.
Συνολικῶς, ὄχι ἀποσπασματικῶς.

Ναί, ἔχουμε ἀκόμη δρόμο, γιὰ νὰ φθάσουμε σὲ ἐκεῖνο τὸ νέον ἐπίπεδον, ἀλλὰ κοντεύουμε.
Φθάνουμε… Εἶναι ἡ Ἀνάγκη.

Φιλονόη

φωτογραφία