Ἡ εὐμορφία τῆς πατρώας ἀρχιτεκτονικῆς,
ἡ χαρίζουσα εἰκόνας ἡρεμίας καὶ ἁπλότητος εἰς τὸν νόαν μας,
αὐτὴ ποὺ ἐνέπνευσε πλῆθος συγγραφέων καὶ ποιητῶν,
Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων,
ἐξέπνευσε.
Πτώματα τσιμέντου, δημιουργοῦν συναισθήματα φόβου,
κατατροπῶντας τὶς ποιητικὲς ἐκφράσεις.
Ἀρνεῖται πλέον ἡ Ψυχὴ νὰ ἐκφρασθῇ.
δυσκολεύεται νὰ πλησιάσῃ τὴν γαλήνην,
δὲν κατανοεῖ τὸν ποιητικὸν Λόγον,
δὲν ἐρωτεύεται,
Διότι δὲν γνωρίζει πῶς…
Ὀδηγεῖται εἰς τὴν σαρκικὴν ἁλητείαν
καὶ αὐτὴ ἁλώνει τὴν ἀξιοπρέπειαν τοῦ Νοός.
Ὁ νοῦς δέ, λαβωμένος περιπλανώμενος κομήτης,
χαμένος εἰς τὸ ἀπέραντον βάθος του, ἀρνεῖται νὰ ἐξελιχθῇ,
διότι οἱ εἰκόνες ποὺ τὸν τυλίγουν εἶναι σκοτεινές,
τοῦ λείπει τὸ Φῶς, τὸ χρῶμα, τὸ ἄρωμα τῆς Παγγαίας Μητρός.
Ἐκλειδώθη εἰς τὰ Τάρταρα ὑπὸ τῶν βαρβάρων τὸ ῥῆμα Ἵστημι
καὶ λόγῳ τῆς ἁπωλείας τῶν παραγώγων του,
ἐκλονίσθῃ τὸ Φῶς!
Φῶς ἄνευ φύλου,
Φῶς Ἑλληνικόν τε Φὼς Ἑλλάδος γέννημα,
ᾖλθεν ἡ ὥρα σου.
Εἶμαι ἐδῶ, δίπλα σου,
δὲν μὲ τρομάζει τὸ βάρβαρον σκότος.
Ἔσσεται ἦμαρ…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
5/3/2010