Πολλὰ λένε καὶ γράφουν  κατὰ καιροὺς γιὰ τὴν Θράκη ἀνθρωποι που τὴν ἔχουν ἐπισκεφθεῖ, ζήσει  ἤ καὶ ἀφήσει. Πολιτικοί, πολιτικάντηδες, ἔνστολοι, ρασοφόροι, καλλιτέχνες, ἐπιστήμονες, ἀθλητές, ἐπιχειρηματίες. Οἱ ἀπόψεις τους λίγο-πολὺ ποικίλλουν, ὅμως ὅλοι συμφωνοῦν στὸ ἑξῆς. Ὅτι ἡ Θράκη εἶναι παρατημένη.

Τὸ μεταπολιτευτικὸ σύστημα  που ἐδῶ καὶ δεκαετίες «ἐξαγγέλλει», «σχεδιάζει», «προγραμματίζει», «ἐπενδύει», «ὑπόσχεται»καὶ«δρομολογεῖ»τὴν ἀνάπτυξη τῆς Θράκης, ἔχει ἀποτύχει  (ἄν ποτὲ προσπάθησε) νὰ τὴν μετατρέψει σὲ παράδεισο.
Ὅλα αὐτὰ τὰ σχέδια τῆς ἀποκέντρωσης, τῆς ἐναλλακτικῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς  (λὲς  καὶ δὲν διαθέτουμε τὴν συμβατική), τοῦ ἐναλλακτικοῦ τουρισμοῦ  (λὲς  καὶ ἀναπτύχθηκε ὁ κανονικός), τῆς ἀξιοποίησης τοῦ φυσικοῦ πλούτου, τῶν βιοτεχνιῶν, τῆς βιομηχανοποίησης, ἔμειναν στὰ χαρτιά.
Ἀντ’ αὐτῶν, ἔχουμε ἀκριβῶς  τὰ ἀντίθετα άποτελέσματα. Σταδιακὴ ἀποβιομηχανοποίηση, ἀβουλία ἐκμετάλλευσης  παντὸς φυσικοῦ πόρου (πλὴν τοῦ  ξεπουλήματος τοῦ χρυσοῦ), δυσλειτουργία δημοσίων  ἐπικοινωνιῶν καὶ ὑπηρεσιῶν, οἱ ἀρχαιολογικοὶ χῶροι φυτοζωοῦν. Ἡ γεωργοκτηνοτροφικὴ μας παραγωγὴ παρακμάζει. Ὑπάρχει καλπάζουσα ἀνεργία ἄνω τοῦ 25% καὶ μάλιστα στοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι ξενιτεύονται. Μὲ μία λέξη, έγκατάλειψη.

Γιὰ τὴν ἀθηνοκεντρικὴ κρατικὴ μηχανὴ ἡ Θράκη εἶναι ἀποπαίδι. Θεώρησε ὁ δικομματισμός ὅτι μὲ τὴ διατήρηση τῶν στρατοπέδων, τὴν παραχώρηση ὁρισμένων προνομίων στὴ μουσουλμανικὴ μειονότητα, τὴν ἀποτυχημένη ἐγκατάσταση τῶν ὁμογενῶν τῆς πρώην ΕΣΣΔ καὶ τὴν ἐκπρόθεσμη κατασκευὴ τῆς Ἐγνατίας, ἔχει ἐξασφαλήσει μιὰ τόσο εὐαίσθητη κοινωνικά, γεωπολιτικὰ καὶ γεωστρατηγικά, περιοχή. Λυποῦμαι που θὰ σᾶς ἀπογοητεύσω κύριοι, ἀλλὰ καὶ στὸ θέμα τῆς Θράκης ἀποτύχατε πλήρως. Ἐκτὸς καὶ ἄν… τὸ ἐπιδιώξατε.

Ἡ Θράκη εἶναι εὐλογία. Ἡ Θράκη εἶναι ἱστορία. Ἀπύθμενη δεξαμενὴ φυσικοῦ καὶ πολιτιστικοῦ πλούτου. Κομβικὸ σημεῖο διέλευσης ἀνθρώπων, ἀγαθῶν, πολιτισμῶν. Εἶναι ἡ περιφέρεια τῆς φυσικῆς πρωτεύουσας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς Βασιλεύουσας.

Ἀντὶ νὰ παίξει τὸν  φυσικὸ της ρόλο, πρᾶγμα ὅχι ἀκατόρθωτο, ἀφοῦ διαθέτει τὸ ὑπόβαθρο καὶ μὲ τὸ παραπάνω, σήμερα εἶναι μιὰ μικρογραφία τοῦ καθυστερημένου καὶ οἰκονομικὰ ἀφαιμαγμένου μνημονιακοῦ κρατιδίου. Ἀντὶ ἡ Θράκη μας νὰ ἀποτελεῖ τὴν αἰχμὴ τοῦ δόρατος ἀπέναντι στοὺς ἀνήσυχους γείτονές μας, παίζει τὸν ρόλο τοῦ μαξιλαριοῦ.

Σᾶς ἐρωτῶ, κύριοι. Ὥς πότε θὰ ἁλωνίζουν ἐλεύθερα οἱ πράκτορες  τῆς Ἄγκυρας στὴ γῆ μας; Ὥς πότε θὰ τήν διέρχονται οἱ διάφοροι λαθροέποικοι; Ὥς πότε θὰ πωλοῦνται οἱ γαῖες  μας σὲ ὑπόπτους ἀγοραστές;

Οἱ ἐντολοδόχοι καρεκλοκένταυροι τῆς κυβερνήσεως νὰ γνωρίζουν ὅτι ἐμεῖς οἱ ἀκρίτες παύουμε νὰ καθόμαστε μὲ σταυρωμένα χέρια. Εἴμαστε ἡ νέα γενιά-θρέμμα τῆς παρούσης πολιτικῆς καὶ ἱστορικῆς πραγματικότητος, στὴν ὁποῖα αὐτοὶ μᾶς ἔφεραν. Δὲ θὰ μᾶς ἔχουν ὅπως τοὺς πατεράδες μας. Θὰ συντρίψουμε τοὺς δοσιλόγους καὶ τοὺς ἐχθροὺς μὲ τὰ ὅπλα μας. Ὅπλα μας εἶναι ἡ ΨΗΦΟΣ μας, ἡ ΦΩΝΗ μας καί… ἄν τὸ ἀπαιτήσουν οἱ καιροί, πρᾶγμα που ἀπεύχομαι, τὰ ΚΟΡΜΙΑ μας. Διότι αὐτὴ τὴν πατρίδα τὴν ἐξασφαλίσαμε μὲ τὸ τίμιο αἷμα μας. Δὲν τὴν χαρίζουμε καὶ δὲν τὴν ξεπουλᾶμε γιὰ τὸ χρυσάφι ὅλου τοῦ κόσμου. Εἴμαστε ἀποφασισμένοι νὰ τὴν βαστήξουμε μὲ κάθε τρόπο.

Ἡ  Θράκη εἶναι καὶ θὰ παραμείνει ἑλληνική!

Σπάρτακος Τανασίδης,
Ξάνθη

πρώτη δημοσίευσις 18 Νοεμβρίου 2013