Μία χώρα ποὺ γερνᾶ…

ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΡΝΑΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, σύμφωνα μὲ τὰ δημογραφικὰ στοιχεῖα ποὺ ἔδωσε μέσα στὸ 2013 ἡ Eurostat.
Εἶναι ἐνδεικτικὸ ὅτι τὸ 2012 ὁ πληθυσμὸς τῆς χώρας μας μειώθηκε κατὰ 5,5% (τοῖς χιλίοις), τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ πληθυσμὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης αὐξήθηκε κατὰ μέσο ὅρο 2,2%.
Ἀπὸ χρόνια κρούουν τὸν κώδωνα εἰδικοὶ καὶ μή, προτρέποντας τὸν κόσμο νὰ κάνῃ παιδιά, πολλὰ παιδιά, φοβούμενοι ὄχι μόνον τὸν ἀφανισμὸ τοῦ ἔθνους μετ’ ἀπὸ λίγο, ἀλλὰ καὶ τὸν κίνδυνο ποὺ ἀντιμετωπίζουμε ἀπ’ τοὺς πολυπληθέστερους γείτονές μας σὲ περίπτωση κάποιας σύρραξης. Ἑπομένως, κάντε παιδιὰ γιὰ νὰ εἴμαστε πολλοὶ προκειμένου ν’ ἀντιμετωπίσουμε τέτοιου εἴδους ἀπειλές.

Ἀλλὰ ἡ κάθε κοινωνία δὲν εἶν’ ἕνα σύνολο τσουβαλιῶν γεμάτα κόκκαλα, αἷμα καὶ κρέας ποὺ θέλουμε νὰ τὰ πολλαπλασιάζουμε γιὰ νὰ νοιώθουμε ἔτσι ἀσφαλεῖς ἀπὸ κάθε ἀπόψη. Θέλω νὰ πῶ ὅτι ἡ ποσότητα δὲν πρόκειται νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ κανέναν κίνδυνο, ἰδιαίτερα ὁταν αὐτὴ εἶν’ εἰς βάρος τῆς ποιότητος τῶν ἀνθρώπων.

Θέλουμε πράγματι νὰ εἴμαστε ἕνα δυνατὸ ἔθνος ποὺ τὸ ὑπολογίζουν καὶ τὸ σέβονται οἱ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι κι οἱ ἄλλοι λαοί; Θέλουμε νὰ στεκόμαστε στὰ δικά μας πόδια κι ὄχι στὰ διάφορα «δεκανίκια» ποὺ μᾶς προσφέρουν οἱ αὐτόκλητοι «σωτῆρες» μας ἐντὸς κι ἐκτὸς Εὐρώπης; Ἂς προσπαθήσουμε νὰ βροῦμε τὴν ψυχή μας καὶ τὸν ἑαυτό μας κι ἂς ἐνδιαφερθοῦμε γιὰ τὴν βελτίωση τῆς ποιότητάς μας καὶ τὸ ἀνέβασμα τῶν συνειδήσεών μας ὄχι μέσῳ τῆς «παιδείας», μιᾶς κι αὐτὴ νοσεῖ ἐδῶ καὶ χρόνια κι οἱ μηχανισμοί της ἔχουν πιὰ σκουριάσει, ἀλλὰ κυρίως μέσῳ τῆς αὐτοοργάνωσης τοῦ κόσμου σὲ παρέες ὅπου θὰ λειτουργῇ ἔντονα τὸ στοιχεῖο τῆς αὐτομορφώσεως καὶ τῆς αὐτοπαιδείας.

Μήπως, ἔτσι, σὲ βάθος χρόνου ὁ καθένας ἀλλάξει πρωτίστως τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἀμορφωσιά του, θεραπεύσει τὰ δικά του δεινά, ἀπαλλαχτεῖ ἀπὸ κομματικὲς ἀγκυλώσεις, μασκαροσύνες καὶ ψευτιὲς καὶ γίνει ἐργατικώτερος, οὐσιαστικώτερος στὶς συναναστροφές του, καλλιεργημένος καὶ περισσότερο  ἄνθρωπος τῆς πράξεως.

Τὸ ζητούμενο, λοιπόν, δὲν εἶναι ν’ αὐξηθοῦμε σ’ ἀριθμὸ γιὰ ν’ ἀντιμετωπίσουμε τὴν ὑπογεννητικότητά μας, ἀλλὰ ν’ ἀλλάξουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅσοι ἔχουμε ἀπομείνει σ’ αὐτὸν τὸν παντερημασμένο τόπο, στὰ κρίσιμα τῆς ζωῆς μὲ προσωπικὸ μόχθο καὶ προσπάθεια ἀποφεύγοντας ν’ ἀπαλλάσσουμε τὸν ἑαυτό μας συχνὰ πυκνὰ ἀπ’ τὶς εὐθύνες καὶ νὰ περιμένουμε ὅλο ἀπ’ τοὺς ἄλλους νὰ μᾶς ἀλλάζουν καὶ νὰ μᾶς καθοδηγοῦν ἢ νὰ ἐναποθέτουμε πάντα τὶς ἐλπίδες μας σὲ κάποια μεταφυσικὴ δύναμη (γκώσαμε μ’ ἐκεῖνο τὸ «ἔχει ὁ Θεός»).
Ἂν θέλουμε πράγματι νὰ εἴμαστε πανέτοιμοι μπροστὰ σὲ κάθε κίνδυνο . . .

Κωνσταντῖνος Χατούπης

φωττογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply