Ὅλοι λίγο πολὺ ἔχουμε διαβάσει τὴν ἱστορία γιὰ τὸν Μινωικὸ Πολιτισμό.
Ἔδω θὰ γράψω πράγματά που δὲν τὰ ἀναφέρει ἡ ἐπίσημη ἱστορία, ἀλλὰ εἶναι πολὺ γνωστὰ σὲ αὐτούς ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὸ θέμα. 

Πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες ἔγινε μιὰ ἀνακάλυψις στὸ ἀνάκτορο τῆς Κνωσοῦ, ποὺ οἱ ἀρχαιολόγοι ἔπεσαν κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὰ σύννεφα.
Ἡ ἀνακάλυψις αὐτὴ ἔγινε στοὺς ἀποθηκευτικοὺς χώρους τοῦ ἀνακτόρου, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκοντο πίσω ἀπὸ τὴν αἴθουσα τοῦ θρόνου, στὴν ἀνατολικὴ πλευρὰ τοῦ ἀνακτόρου.

Μελετῶντας λοιπὸν τοὺς ἀποθηκευτικοὺς χώρους (οἱ ὁποῖοι χαρεκτηρίσθηκαν ἀπὸ τὸν Ἔβανς ὡς ἀποθῆκες 100 χρόνια πρίν) μελέτησαν τὸ ὑλικό ποὺ ἤσαν φτιαγμένες οἱ θῆκες στὸ πάτωμα αὐτῶν. Μὲ μεγάλη τοὺς ἐκπλήξη εἴδαν ὅτι τὸ ὑλικὸ τῶν «δοχείων» στις ἀποθῆκες ἤταν φτιαγμένο ἀπὸ …μόλυβδο….!!!!

Ὁ μόλυβδος καὶ τὰ παράγωγά του χρησιμοποιοῦνται σήμερα γιὰ τὴν προστασία ἀπὸ ἐπικίνδυνες ἀκτινοβολίες …ἀκτινοβολίες Γ, ῥαδιενεργὰ ὑλικὰ κλπ. Ὁ μόλυβδος ἦταν καὶ εἶναι δυσεύρετος στὴν φύση, σὲ σχέση μὲ τὸν χαλκό, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖτο εὐρέως τὰ χρόνια ἐκεῖνα γιὰ τὴν κατασκευὴ σκευῶν μὲ ἀντοχὴ στὴν διάβρωση καὶ χρήση σὲ ἀποθῆκες.

Σέ τί λοιπόν θά χρησίμευαν δοχεῖα ἀπό μόλυβδο, γιά ἀποθήκευση ὑλικῶν, ἐάν αὐτά τά ὑλικά δέν ἀκτινοβολούσαν (ῥαδιενεργά;;;)!!!;

Ἡ σκέψις μόνον ὅτι οἱ Μινωΐτες ἐγνώριζαν ῥαδιενεργὰ ὑλικὰ καὶ τὶς ἰδιότητές των, 3500-4000 χρόνια πρίν, προεκάλεσε θύελλα συζητήσεων.
Νέες θεωρίες διετυπώθησαν, γιὰ διαφορὰ θέματα, οἱ ὁποῖες μέχρι πρὶν λίγα χρόνια θὰ ἀκούγονταν τρελλὲς ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους.

Ὅμως ἐπίσης στὴν Κρήτη ὑπάρχουν ἀνθρώπινα ἴχνη ποὺ ἔχουν εὑρεθεῖ σὲ πλάκες, σὲ διάφορα μέρη τῆς Νοτίου Κρήτης, σὲ παραλίες καὶ ποὺ ἔχουν κατεύθυνση ὅλα πρὸς τὴν θάλασσα.
Τὶ σημαίνει αὐτό;
Γιὰ κάποιο λόγο οἱ ἄνθρωποι ποὺ εὑρίσκοντο στὰ νότια παράλια, ἔτρεξαν πρὸς τὴν θάλασσα, γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ κάτι.
Τὰ ἴχνη ποὺ ἄφησαν στὴν ἄμμο, πρὶν προλάβουν νὰ σβησθοῦν ἀπὸ τὸ κῦμα, ἐστερεοποιήθησαν, καθ΄ ὅ,τι ἐστερεοποιήθη ἡ ὑγρὴ ἄμμος.
Γεωλόγοι καὶ εἰδικοὶ σὲ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ πετροποίησις αὐτὴ τῆς ἄμμου δὲν προῆλθε ἀπὸ ἠφαιστειακὴ λᾶβα, καθ΄ ὅ,τι δὲν ὑπάρχει ἠφαίστειο ἐκεῖ καὶ ἐπίσης δὲν ὑπάρχουν ἴχνη πετροποιημένου μάγματος, ἀλλὰ  καὶ τὰ ἴχνη τῶν ποδιῶν ἤσαν ἄθικτα καὶ ἀπὸ τὸ κῦμα καὶ ἀπὸ τὸ βάρος τοῦ κινουμένου μάγματος, τὸ ὁποῖο θὰ τὰ χαλοῦσε σκεπάζοντάς τα.

Συζητῶντας τὴν πιθανότητα μιὰ πυρηνικὴ ἔκρηξη νὰ ἐστέγνωσε καὶ νὰ ἐστερεοποίησε τὴν ἄμμο τόσο γρήγορα μὲ ἀπότομη αὔξηση τῆς θερμοκρασίας, κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ συνέβῃ αὐτό, καὶ μάλιστα δὲν ηὗραν κάτι ἄλλο, τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει ἐπηρεάσει μαζικὰ ὅλα τὰ νότια παράλια τῆς Κρήτης καὶ να προκαλέσῃ ταυτόχρονα τὴν πετροποίηση τῆς ἄμμου σὲ τόσα διαφορετικὰ μέρη.

περιοδικὸν ἀναζήτησις

φωτογραφία