Στὴν Ἀμφίπολι, κατὰ τύχη, εὑρέθη ἕνας πολὺ σπουδαῖος τάφος καὶ μάλιστα ἀσύλητος.
Δὲν ἦταν μὲ πεντακόσια μέτρα διάμετρο.
Δὲν εἶχε σφίγγες στὴν εἴσοδο. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν ὑπῆρχε κἂν εἴσοδος.
Δὲν εἶχε λιοντάρι στὴν κορυφή. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν ὑπῆρχε κἂν κορυφή.
Τὰ κανάλια δὲν ἐπεσκέφθηκαν τότε τὴν Ἀμφίπολι.

Ὁ τάφος ἑνὸς ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους στρατηγούς, μὰ καὶ πολιτικούς, τῆς ἀρχαιότητος, ποὺ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἦταν σπουδαῖος δὲν μᾶς τὸν ἐδίδαξαν ποτὲ στὰ σχολεία μας.
Τάφος τῆς κλασσικῆς ἐποχῆς, τῆς ἀκμαίας Ἑλλάδος.

Στὴν ἀκμαία κλασσικὴ Ἑλλάδα, τὸ μέγεθος καὶ ἡ ποσότης ὄχι μόνο δὲν εἶχαν ἀξία, ἀλλὰ ἦσαν καὶ δείγματα βαρβαρισμοῦ.
Ἔτσι σὰν εὕρημα κατὰ τὴν ἀνασκαφὴ θεμελίων τοῦ μουσείου, εὑρέθη κιβωτιόσχημος τάφος καὶ μέσα σὲ αὐτὸν μία ἀσημένια λάρναξ ἡ ὁποία περιεῖχε τὴν τέφρα τοῦ νεκροῦ καὶ ἕνα χρυσὸ στεφάνι.
Τόσο ἡ ἀσημένια λάρναξ, ὅσο καὶ τὸ χρυσὸ στεφάνι, παραπέμπουν σὲ ἕνα σπουδαῖο, σὲ ἕνα σημαῖνον πρόσωπο τῆς πόλεως.
Οἱ ἀρχαιολόγοι εἶναι πεπεισμένοι ὅτι πρόκειται γιὰ τὸν τάφο τοῦ Σπαρτιάτου στρατηγοῦ Βρασίδος.
Ὁ κατακτητὴς τῆς πόλεως, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν χρηστὴ διοίκησο ἔγινε τόσο ἀγαπητὸς στοὺς κατοίκους τῆς Ἀμφιπόλεως, οἱ ὁποῖοι τὸν ἔθαψαν τιμητικῶς ἐντὸς τῶν τειχῶν, στὴν εἴσοδο τῆς ἀγορᾶς ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Θουκυδίδης.

Αὐτὴ ἡ μεγάλη καὶ ἰδιαιτέρα προσωπικότης, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἔχῃ καὶ ἕναν κοινὸ θάνατο.
Ὁ Βρασίδας εἶχε ἕναν μυθικὸ θάνατο.
Τὸν θάνατο τοῦ Ἐτεοκλέους των Θηβῶν.
Ἔξω ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ πύλη, ὑπερασπίζοντας μὲ ποιοτικὸ καὶ ἐν μέρει ἀριθμητικὸ στρατιωτικὸ μειονέκτημα, κατάφερε νὰ κατατροπώσῃ τὸν Ἀθηναϊκὸ στρατό, ὁ ὁποῖος μὲ ἀρχηγὸ τὸν Κλέονα ἦλθε γιὰ νὰ ἀνακαταλάβῃ τὴν πόλι.
Στὴν μάχῃ αὐτὴ ἐσκοτώθησαν 600 στρατιῶτες Ἀθηναῖοι, μαζὺ καὶ ὁ Κλέων.
Ὁ Κλέων, ποὺ μόλις λίγο καιρὸ πρὶν εἶχε ταπεινώσει γιὰ πρώτη φορά στὴν ξηρὰ τὸν Σπαρτιατικὸ στρατὸ καὶ εἶχε συγκλονίσει τὸν τότε κόσμο μὲ τοὺς Σπαρτιᾶτες αἰχμαλώτους ποὺ παρήλασαν σὰν ὅμηροι στὴν Ἀθήνα.

Οἱ λίγοι Σπαρτιᾶτες, μαζὺ μὲ τοὺς Θρᾶκες μισθοφόρους, εἶχαν 6 νεκρούς!
Ἀλλὰ μέσα σὲ αὐτοὺς καὶ ὁ Βρασίδας!
Σὰν τὸν Ἐτεοκλῆ ποὺ ἐσκοτώθη ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῶν Θηβῶν, σκοτώνοντας τὸν ἀδερφό του Πολυνείκη καὶ νικῶντας τους Ἀργείους, λύνοντας τὴν πολιορκία καὶ προσφέροντας τὴν λύτρωσι στὴν πόλι του.

Ἀξίζει πραγματικὰ νὰ μάθῃ κάποιος τὴν ἱστορία του Βρασίδος καὶ μετά του Κλέονος καὶ μετά…
Ναὶ αὐτὸ ἔχει ἀξία. Καὶ αὐτὰ δὲν εἶναι εἰκασίες, εἶναι ἱστορία καὶ εἶναι ἐκεῖ στὸ μουσεῖο τῆς Ἀμφιπόλεως.
Ὅπως καὶ ὁ τάφος εἶναι εὔκολα ἐπισκέψιμος λίγο παραπέρα.

Μπορεῖς νὰ πᾷς καὶ νὰ σταθῇς ἐμπρὸς στὴν τελευταία κατοικία ἐτούτου του κλασικοῦ Ἕλληνος, ποὺ ἔζησε δύο μόλις γενεὲς μετὰ τὸν Λεωνίδα, ποὺ ἔζησε στὸ ἴδιο περιβάλλον, ποὺ ἐνεπνεύσθη ἀπὸ τίς ἴδιες ἀξίες!
Ἡ Ἀμφίπολις ἔχει αὐτὸ καὶ ἄλλα πολλά.
Μὴ μένεις θεατὴς τῆς τηλεοράσεως, καὶ τῶν σόου, τῶν ἀμορ;φώτων δημοσιογράφων, ποὺ παρουσιάζουν φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλλες, μιᾶς καὶ λόγῳ κρίσεως ἐμειώθησαν τὰ κοσμικά τους ῥεπορτάζ.
Δύσκολα στὸν τάφο ποὺ ὑπάρχει στὸν λόφο Καστὰ νὰ εὑρεθῇ κάτι σπουδαιότερο.
Ἀλλὰ τὸν Βρασίδα δὲν εἶδα κάποιον νὰ τὸν τιμᾷ, ὅπως θὰ ἤθελαν οἱ κάτοικοι ἐκείνου τοῦ τόπου.
Ὅπως θὰ τὸ ἐπέβαλε ἡ ἱστορία μας, σὰν Ἕλληνες ποὺ κομπάζουμε πὼς εἴμαστε.
Δὲν εἶδα μιλιούνια ἐπισκεπτῶν καὶ δημοσιογράφων οἱ ὁποῖοι συνοστίζονται στοὺς πρόποδες τοῦ λόφου Καστᾶ…

Δαβίστης Λαέρτης

ΥΓ: Συνέχεια ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ καὶ ὄχι τὴν νεοελληνικὴ Ἀμφίπολι θὰ ἔχουμε αὐτὲς τίς ἡμέρες, διότι ἡ ἀηδία ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὴν ἀνεκάλυψαν στὸν χάρτη καὶ περιμένουν θησαυροὺς καὶ ὀρδὲς κουτοφράγκων καὶ Κινέζων τουριστῶν.