Γιὰ τὰ γενέθλια τοῦ μΠατΣοΚ (α)

Μιᾶς καὶ θὰ ἑορτάσουμε…
…σᾶς ἀφιερώνω ἕνα ποιήμα μου…

«Τοῦ Γ.Α.Π. ἡ μάννα ἐκάθετο,
μὲς τὸ βαθὺ λιοπύρι,

κι ἐσκέπτετο στὰ φωνακτά:
«Τοῦ  ‘κανα τὸ χατῆρι…»

Τοῦ Papandreou τοῦ ἄχρηστου,
τοῦ γέννησα τὸν γιό του,
τοῦ ἔκανα ἕνα παιδί,
ποὺ  εἶναι ὅλο δικό του.

Τοῦ ἔβγαλα τὸν Giorgo μου,
τὸν μοσχοαναθρεμένο
μαά ποῦ νά ξέρω ἡ ἄμοιρη,
ὅτι θά ‘βγῆ σκασμένο;

Ὅ,τι θὰ ‘βγῇ κωλόπαιδο,
ὅ,τι θά ‘βγῆ γομάρι,
ὅ,τι θά σκίζη τήν
HELLAS

μέ στόμφο καί καμάρι;

Σαράντα ἡμέρα πόναγα
Κι ἄλλες ὀκτὼ βογκοῦσα
Μαρτύρησα γιὰ χάρι του
ἄλλο δὲν τὸν βαστοῦσα.

Ἐκλώτσαε τὸ παλιόπαιδο
καὶ βγῆκε μὲ τὸ ζόρι
Κι ὅλοι τους ἐχαρήκανε
ποὺ ἔκανα ἀγόρι.

Ὅλην τὴν ‘μέρα ἄλλαζα
πᾶνες κατουρημένες
πᾶνες ποὺ μύριζαν αἰσχρὰ
κι ἦσαν καταχ-…αιρετημένες.

Ὁ Giorgos μου μεγάλωνε,
τὸν ἔβλεπα …ἀνδρωνόταν…
Τὸν νουθετοῦσα… μά, αὐτός,
Πιὸ ἄχρηστος γινόταν.

Καὶ ἦλθε ἡ ἡμέρα ἡ ἀποφρά…
κι ἔγινε ἐξουσία…
τοῦ ἔδωσε Θῶκο ὁ Λαός…
κι ἄρχισε ἡ συνουσία…

Ἀπέκτησε καὶ ὑπουργόυς,
ἐγκάθετους ΠΑΣΟΚικούς…
(Ὁ γράφων, ἐννοεῖται πὼς
εἶναι …ἀντιφρονὼν φανατικός!).

Οἱ Βενιζέλος, Πάγκαλος
καὶ Παπακωνσταντίνου,
Μπιρμπίλη, Ῥέππας, Μπατζελῆ,
ὤχ Παναγιὰ τῆς Τήνου!

Χρυσοχοΐδης, Παπουτσῆς
Ξενογιαννακοπούλου,
Δρούτσας, Λοβέρδος, Πεταλωτῆς,
σᾶς ἔχουνε τοῦ πούλου!

Ὅλα τὰ κάνουν τὰ παιδιά,
καὶ νομοσχέδια βγάζουν
κι ἔτσι περνάει ὁ καιρὸς
Καὶ πιὸ βαθειὰ σᾶς βάζουν.!

Μέσα στὰ χρέη πιὸ βαθειά,
στὴν ὕφεσι, στὴν πείνα,
μὲς’ τὴν βαθειὰ κατάθλιψι,
μὰ ἐκείνοι; Στὴν ῥουτίνα…

Καὶ τοὺς ἀκούει ὁ Giorgos μου
καὶ εἶναι εὐτυχισμένος,
χαρούμενος καὶ γελαστός,
ἱκανοποιημένος…

Καὶ ἡ ἀντιπολίτευσις,
σὰν κάνῃ νὰ μιλήσῃ,
τῆς ἀπαντᾶ ὡς ἀρχηγός…:
«δὲν ἔχετε τὴν λύσι»….

«Ἡ λύσις εἶναι τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ.
τὴν λύσι ἐγὼ τὴν ἔχω.
Κι ἀφοῦ δὲν μὲ πιστεύετε…
Ἀρχίζω νὰ σᾶς τρέχω.»

Καὶ μοῦ τὸν ἐτσαντίζουνε…
Καὶ μοῦ τὸν ἐθυμώνουν…
Καὶ δὲν μοῦ τὸν ἐσέβονται…
Κι ὅλο τοῦ τὰ χώνουν…

Κι αὐτὸς τὰ παίρνει ὁ ἄμοιρος,
τὰ παίρνει στὸ κρανίο,
γίνεται κατακόκκινος,
μουγκρίζει σὰν θηρίο…

Κι ἀγενὴς καὶ μούρτζουφλος
τοὺς ἀπαντᾶ μὲ πάθος…
Τοὺς λέει: «Δὲν τὸ ΄κανα ἐγώ.
Ἐσεῖς κάνατε τὸ λάθος.»

«Ἐσεῖς ποὺ τὴν ἀφήσατε,
μίαν χώρα διελυμένη.
Δὲν ἤξερα ὁ δύσμοιρος
πὼς ἦταν βουτηγμένη,
μέσα στὸ χρέος τὸ βαθὺ
καὶ μέσα στὴν μιζέρια.
Γι αὐτὸ κι ἐγὼ στοῦ Δ.Ν.Τ.
σᾶς ἄφησα τὰ χέρια.».

«Στοῦ Δ.Ν.Τ. τῆς τρόικας,
αὐτοὶ σᾶς ἀγαποῦν,
αὐτοὶ εἶναι οἱ φίλοι σας,
οἱ ἄνθρωποι σᾶς πονοῦν!».

Βρὲ Giorgo μ’, βρὲ καμάρι μου,
βρὲ μοσχαναθρεμένο,
μὴ λὲς βλακείες στὰ παιδιά,
θές νά σέ ποῦν βλαμμένο;

Θές νά σέ ποῦν ἠλίθιο;
Θές νά σέ ποῦν μαλάκα;
Θές νά σοῦ γράφουν ποιήματα

καί νά σοῦ κάνουν πλάκα;

Θές νά σέ ποῦν ἄχρηστο
καί παλιο-χαρακτῆρα;
νά βλαστημοῦν τήν στιγμή
πού τόν μπαμπά σου πῆρα;

Ὁ Giorgos μου μὲ ἐκύτταε
τὸν εἶδα ἀπορημένο.
Μοῦ λέει: «Μάννα, μὲ θέλει ὁ λαός,
μὲ ἔχουν ἐκλεγμένο.».

«Μες’ τὴν βουλὴ μὲ ἔβαλαν
νὰ σώσω τὴν Ἑλλάδα,
νὰ τρῶν ὅλοι φασιανὸ
κι ὄχι φασολάδα!».

«Ἀφοῦ λεφτὰ ὑπήρχαν,
τὰ εἶδα, τοὺς τὸ εἶπα…
Καὶ μοῦ ΄παν νὰ βγάλω ἐγώ,
τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα.».

«Μές’ τὸ ὑπουργικὸ συμβούλιο,
ὅλοι μὲ ἀγαποῦν,
μὲ ἔχουν ὅλοι σὰν Θεό,
ὅλοι μὲ προσκυνοῦν!». 

«Γι΄ αὐτὸ κι ἐγώ, σὰν ἄρχοντας,
τοὺς ἔχω ἐλευθερία,
νὰ τὴν πηδοῦν τὴν HELLAS,

μὲ πάθος καὶ μὲ βία…»

«Φιλοσοφοῦμε ὁλημερίς,
εἴμαστε κολλητάρια…
Ὅμως, κάποιες φορὲς κι αὐτοί,
μοῦ πρήζουν τὰ παπάρια!».

«Γι΄ αὐτὸ κι ἐγὼ δὲν ἀπαντῶ,
νὰ λὲνε τοὺς ἀφήνω,
μά… ἐὰν δὲν γουστάρω ὅ,τι λέν,
στὸν Πάγκαλο τοὺς δίνω…»

Κι ἐὰν μοῦ τὰ πολὺ-πρήξουνε,
μὲ αὐτὰ ποὺ ἔχουν νὰ ποῦν,
ἀνοίγω τὴν πόρτα τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ,
ἀπ΄ ἔξω γιὰ νὰ βγοῦν…»

Τὸ κόμμα τοῦ μπαμπάκα μου
ἐγὼ τὸ ἀγαπάω,
κληρονομιὰ μοῦ τὸ ἄφησε…
Μαμά μου, τὸ πονάω!
Καὶ κάθε ἡμέρα στὴν Βουλὴ
σὰν πάω, μὲ πιάνει ζάλη…
Γιὰ ὅλα πταει ἡ ΝουΔοῦ,
ὁ ΣΥΡΙΖΑ καὶ οἱ ἄλλοι,
βροντοφωνάζω διαρκῶς…
Κι ὅλοι, σὰν μὲ ἀκοῦν,
ἐξαφανίζονται… Λαγοί…
τρέχουνε νὰ κρυφτοῦν…». 

«Ἔτσι μοῦ λὲν οἱ ἄνθρωποι,
τοῦ MEGA, τοῦ Antenna,

καὶ οἱ δημοσκοπήσεις τους…
Ἄρα, πρόβλημα κανένα…»

Ἄχ Giorgo μου, σὰν μάννα σου,
ἐγὼ σὲ ἀγαπάω…
Ἐγὼ σὲ μοσχανάθρευσα…
(στὸν διάολο νὰ πάω…!)

Ἄσ΄ τὰ παιδιὰ νὰ ἐκφρασθοῦν…
Ἄσ΄ τὰ παιδιὰ νὰ λέν…
Ἄσ΄ τα νὰ σοῦ φωνάζουνε
καὶ μὴ σὲ νοιάζῃ ἐὰν κλαῖν…

Ἀγόρι μου,
γεννήθηκες γιὰ νὰ ἐπιτελέσῃς,
ὅ,τι δὲν πρόλαβε ὁ μπαμπάς,
τὸ
GREECE νὰ ἐκτελέσῃς!».

Κι ἐὰν σοῦ τὰ πολύ-πρήζουν,
στὸ Σύνταγμα οἱ ἄλλοι,
ἆσε καὶ θὰ τοὺς κράξουν,
τοῦ 
MEGA οἱ παπαγάλοι!

Τοῦ Γ.Α.Π. ἡ μάννα ὅλα αὐτά,
καθόταν καὶ σκεπτόταν…
κι ἀναλογιζόταν…
μά… τὸ φαΐ καιγόταν…

Ὁπότε κι ἐσηκώθηκε…
ἔτρεξε στὴν κουζίνα…
Τὸ λεμονάτο ἔσωσε…
Ἦταν τὸ κρέας τοῦ μῆνα…

Κι ἐγὼ ποὺ γράφω ὅλα αὐτά,
ὅλους σᾶς ἀγαπάω..
Μά… ἐὰν μοῦ τὰ πρήξετε πολύ…
Στὸν Στρὸς Κᾶν θὰ σᾶς πάω… .

Ἐμμανουὴλ Ζαμπέτας

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply