Ἡ πραγματικὴ ὀμορφιὰ δὲν εἶναι …ἀξιοπρόσεκτη, ἔξω ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος.

Τὴν 12η Ἰανουαρίου τοῦ 2007, ὁ Joshua Bell, ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ διάσημους, ταλαντούχους καὶ καλοπληρωμένους βιολιστὲς τῆς ἐποχῆς μας, ἔφτασε στὸν σταθμὸ L’Enfant Plaza, τοῦ μετρό της Washington.
Ἦταν ντυμένος μὲ φτηνὰ καθημερινὰ ροῦχα καὶ φοροῦσε καπέλο του baseball. Διάλεξε τὸ σημεῖο ἀπὸ τὸ ὁποῖο περνοῦσε ὁ περισσότερος κόσμος, ἔβγαλε ἀπὸ μιὰ θήκη ἕνα παλιὸ βιολί, (τὸ πολύτιμο Στραντιβάριούς του ἦταν), καὶ ἄρχισε νὰ παίζει Bach. Τὴν σκηνὴ μαγνητοσκοποῦσε μὲ κρυφὴ κάμερα ὁ δημοσιογράφος της Washington Post, Gene Weingarten.

Συνολικὰ πέρασαν μπροστὰ ἀπὸ τὸν Bell 1097 βιαστικοὶ ἄνθρωποι. Ἀπὸ αὐτοὺς σταμάτησαν γιὰ νὰ τὸν ἀκούσουν οἱ ἑπτὰ καὶ ἕνας μόνον τὸν ἀναγνώρισε. Εἰκοσιεπτὰ περαστικοὶ ἔριξαν μερικὰ νομίσματα στὸ καπέλο του, οἱ περισσότεροι ἀπὸ συνήθεια, χωρὶς καθόλου νὰ σταθοῦν. Στὰ 45 λεπτὰ ποὺ ἔπαιξε συγκέντρωσε τὸ ποσὸ τῶν 32,17 $. Τρεῖς ἡμέρες μόλις πρίν, ὁ Bell εἶχε παίξει τὴν ἴδια μουσική, σὲ ἕνα κοντσέρτο στὴν πόλη, τοῦ ὁποίου τὰ πανάκριβα εἰσιτήρια εἶχαν γίνει ἀνάρπαστα.
Ὁ Gene Weingarten κέρδισε μὲ τὸ ἄρθρο του γιὰ τὸ περιστατικὸ/πείραμα τὸ βραβεῖο Pulitzer Prize for Feature Writing.

Σκέφτομαι καὶ ἀναρωτιέμαι πῶς θὰ ἦταν ἂν ἡ ἀνασκαφῇ τῆς Ἀμφίπολης γίνονταν, ὅπως πολλὰ ἀπὸ τὰ πραγματικὰ σημαντικὰ πράγματα σὲ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη χώρα, μακριὰ ἀπὸ τὰ παραπλανητικὰ φῶτα τῆς φτηνῆς καὶ ὑποκείμενης ἀποκλειστικὰ σὲ δόλιες σκοπιμότητες ἐγχώριας δημοσιότητας. Πόσο ἀνδιαφέρον θὰ συγκέντρωνε καὶ πόσος θὰ ἦταν ὁ θαυμασμὸς γιὰ τὴν «ἀπίστευτη ὀμορφιὰ» τῶν πρώτων εὑρημάτων.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply