Ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς, σὲ διαφορετικὲς στιγμὲς τῆς ζωῆς του, βιώνει τὶς δικές του ἐμπειρίες, περνᾶ τὰ δικά του ἐμπόδια καὶ τελικῶς πορεύεται τὴν δική του διαδρομή.
Μὰ ὅλες αὐτὲς οἰ ξεχωριστές, οἰ ἀνεξάρτητες, οἰ φαινομενικῶς ἄσχετες μεταξύ των διαδρομές, θὰ ἦσαν ἄκαιρες καὶ περιττὲς ἐὰν δὲν εἶχαν σὰν βασικό τους στόχο αὐτὸ ποὺ ΟΛΟΙ μας ἀναζητοῦμε:
Τὴν διαβίωσιν ἐντὸς πλαισίων Ἐλευθερίας καὶ δικαίου, ἐντὸς κοινωνιῶν ποὺ σέβονται τοὺς πολῖτες τους καὶ ποὺ τὸ κάθε μέλος τους παραμένει ζωντανὸ κύτταρον κι ὄχι βαρίδι.

Ἐπεὶ δὴ ὅμως ὄλα αὐτὰ ἴσως νὰ φαντάζουν σὰν …ὄνειρα θερινῆς νυκτός, καλὸ θὰ ἦταν νὰ ἀρχίσουμε σιγὰ σιγὰ νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς τελικῶς, ὅσο διαφορετικὲς κι ἐὰν φαίνονται οἰ ἀτομικές μας πορεῖες, κατὰ βάσιν συγκλίνουν γιὰ νὰ ..ταὐτισθοῦν, σὲ κάποιαν μελλοντικὴ στιγμή.
Διότι ἐφ΄  ὅσον ΟΛΟΙ μας σὲ γενικὲς γραμμὲς ἀναζητοῦμε τὰ ἴδια. θεωρητικῶς, πρότυπα, δὲν ἔχει σημασία τὸ ἀπὸ ποῦ θὰ βαδίσουμε γιὰ νὰ τὰ ἐντοπίσουμε.
Σημασία ἔχει πὼς στὸ πέρας τῆς διαδρομῆς πολλοὶ Ἄνθρωποι, ἀπὸ διαφορετικὲς ἀφετηρίες, μέσα ἀπὸ διαφορετικὲς διαδρομές, θὰ καταλήξουν στὸ νὰ ἐργάζονται γιὰ ἔναν κοινὸ σκοπό, ποὺ λέγεται: «Ἀπελευθέρωσις τοῦ Ἀνθρώπου».

Κι ἐὰν φαίνεται κάτι  τέτοιο πολὺ μακρυνό, δὲν εἶναι καὶ τόσο, διότι δὲν μποροῦμε νὰ διανοηθοῦμε τελικῶς τὸ πόσο κοντὰ εἴμαστε μὲ κάθε ἄλλον, πού, γιὰ τὴν ὥρα, φαίνεται νὰ …ἀπομακρύνεται ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἐμεῖς κατευθυνόμεθα.
Λίγη ὐπομονὴ νὰ κάνουμε καὶ λίγη ἐμπιστοσύνη νὰ δείξουμε στὴν φυσικὴ ῤοὴ τῶν γεγονότων κι ὅλα θὰ ἐξελιχθοῦν κατὰ πῶς τοὺς πρέπει, δίχως φυσικὰ νὰ σημαίνῃ κάτι τέτοιο πὼς ἐμεῖς πρέπει νὰ παρατηροῦμε τὰ γεγονότα, δίχως νὰ συμμετέχουμε.
Ἠ συμμετοχή, σὲ κάθε μας στιγμή, σημαίνει ἁπλῶς ….ἐπιτάχυνσις τῶν διαδικασιῶν.

Φιλονόη

φωτογραφία