Μήπως ἔτυχε τελευταία νά ἐπισκεφθῆτε τό νοσοκομεῖον «ΥΓΕΙΑ»;;;;
Λοιπόν… Μόλις ὁ «πελάτης» εἰσέλθῃ στὰ ἐξωτερικὰ ἰατρεία, συναντᾶ τὴν «Ἐρατώ», ἕνα ῥομπὸτ ποὺ ἐξυπηρετεῖ ὅσους δὲν γνωρίζουν ποῦ νὰ πᾷν ἢ ἔχουν ἀπορίες.
Ἐνδεδυμένο μὲ φουστίτσα, σὲ ξαφνιάζει καθὼς σὲ πλησιάζει ἐπάνω σὲ δύο τροχούς, μὲ γαλανὰ μάτια-φακοὺς καὶ μίαν ὀθόνη στὸ μέτωπο, ὅπου βλέπεις τὸν ἑαυτόν σου καὶ ἀπὸ ὅπου καταγράφει τὰ ὅσα βλέπει.

Μᾶς πλησιάζει καὶ μᾶς καλημέρίζει, μὲ μίαν γλυκειά, γυναικεία φωνή.
Ἐγὼ …φρικάρω, γιατί δὲν τὰ πάω καλὰ μὲ τὶς μηχανές…
Τὸ ἐρωτᾶ ὁ σύζυγός μου: «Πῶς σέ λέν;» κι ἀπαντᾶ: «Ἐρατώ».
Τοῦ λέει πάλι ὁ σύζυγός μου: «Ξέρεις ἀπό ποῦ βγαίνει τό ὄνομά σου;» κι ἀπαντᾶ: «Ἀπὸ τὶς ἐννέα Μοῦσσες».|Τὸν ἐρωτᾶ τὸ ὄνομά του, ἐὰν χρειάζεται κάποιαν ἐξυπηρέτησι – ἐν τῷ μεταξὺ περνοῦν ἰατροὶ καὶ τοὺς χαιρετᾶ: «Καλημέρα γιατρέ»…
Περνοῦν νοσηλευταὶ καὶ τοὺς χαιρετᾶ ὀνομαστικῶς: «Γειά σου Δημήτρη…» κ.λ.π…
Τὸ ἐρωτᾶ ὁ ἄνδρας μου ἐὰν ἐπιτρέπεται νὰ τὸ φωτογραφίσῃ κι ἀπαντᾶ καταφατικῶς.
Τὸ εὐχαριστεῖ κι ἐρωτᾶ ἐὰν μπορῇ νὰ δημοσιεύσῃ τὴν φωτογραφία του στὰ κοινωνικὰ δίκτυα κι ἀπαντᾶ ἡ «Ἐρατὼ» : «ἔ ὄχι καὶ στὸ facebook»…

Οἱ παριστάμενοι γελοῦν καὶ φαίνεται συμπαθέστατον ἀλλά, σὲ λίγο, ἀποκαλύπτεται ἡ πραγματική του δουλειά.
Κάθονται δύο νοσηλευταὶ στὰ καθίσματα, ἡ «Ἐρατὼ» πλησιάζει, τοὺς χαιρετᾶ ὀνομαστικῶς καὶ τοὺς ἐρωτᾷ γιατί δὲν εἶναι στὶς θέσεις των. Αὐτοὶ ἀπαντοῦν ὅτι περιμένουν τὸν ἰατρὸ Τάδε… Καί, τοὺς λέει ἡ «Ἐρατώ»: …«ὁ ἰατρὸς Τάδε εὑρίσκεται στοὺς ὑπερήχους. Ἀκολουθῆστε με παρακαλῶ…».
Μιλᾶμε γιὰ τὸν τέλειο ῥουφιάνο, ποὺ καταγράφει τὰ πάντα καὶ στοιχίζει πολὺ λιγότερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἐργαζόμενον ποὺ θέλει Ι.Κ.Α, Σ.Ι.Κ.Α., Μ.Ι.Κ.Α. καὶ μπορεῖ νὰ ἀντιμιλᾷ  καὶ νὰ διεκδικῇ…

Ἡ νέα ἐποχὴ πρὸ (ἤ μήπως ἐντός;;) τῶν πυλῶν…

Ἡ «Ἐρατῶ» ἀπὸ τὸ κινητό μου…

Χρύσα Λίνδου