Aπό την μία ακούω τον πρωθυπουργό να δηλώνει κατ’ επανάληψη ότι τέλος στα βάσανα μας, θετικό πρόσημο η ανάπτυξη, πρωτογενές πλεόνασμα, έξοδος στις αγορές, τέλος τα μνημόνια…
Κκι από την άλλη, φίλοι και γείτονες, από προχθές που επέτρεψε το Δασαρχείο στους δικαιούχους, έχουν πάρει τα βουνά μαζεύοντας ξύλα για τον χειμώνα….
Μπαλκόνια και πιλοτές με ξύλα, αυλές με ξύλα, παντού ξύλα μέχρι να τελειώσουν κι αυτά.
Ο ένας λέει, χωρίς να ντρέπεται, λόγια του αέρα και οι άλλοι ετοιμάζονται, μιας κι ο αέρας κρύος δεν αντέχεται.
Ειδικά στην Μακεδονία.

Θυμάμαι ότι σόμπα είχαμε για τελευταία φορά στο σπίτι, τον χειμώνα του 1966/67.
Τι σόμπα τότε, τι τζάκι τώρα, μία από τα ίδια…
Γυρίσαμε 40 χρόνια πίσω και συνεχίζουμε.
Η Ελλάδα όμως ποτέ δεν πεθαίνει.
Αλλά τα χρόνια της κρίσεως, όλο και πιο συχνά, πεθαίνουν οι Έλληνες κι εγώ τελευταία δεν αισθάνομαι και πολύ καλά…….

Ἀπόστολος Ἀθανασάκης

φωτογραφία