Προσωπικά, ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα τῆς κρίσεως, λέω μὲ ὅλους τοὺς τόνους ἔνα πρᾶγμα.
Ὅτι, ὅ,τι καὶ νὰ κάνουμε, ἡ Ἑλλάδα δὲν πρόκειται νὰ προχωρήσει οὔτε ἔνα βῆμα μπροστὰ ἂν δὲν δικαστοῦν, -σὲ κανονικά, ποινικὰ δικαστήρια, ποὺ θὰ ἐπιβάλλουν κανονικὲς ποινές, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ προβλέπονται γιὰ τὸ κοινὸ ἔγκλημα-, οἱ πολιτικοὶ ποὺ ἀσέλγησαν τὶς τελευταῖες δεκαετέες ἐπάνω στὸ σῶμα τῆς χώρας.
Ἀντίθετα ἡ κυρίαρχη ἄποψη τῶν ὑποκριτῶν ῥεαλιστῶν, αὐτῶν ποὺ μὲ τόσο πάθος, ἰδιοτέλεια καὶ ἀνοησία στήριξαν καὶ καθιέρωσαν τὴν χυδαία ἄποψη τοῦ «μαζὶ τὰ φάγαμε», ἦταν ὅτι δὲν εἶναι καιρὸς γιὰ ταέτοια πράγματα, τώρα ποὺ βρισκόμαστε ἐπάνω στὸ φόρτε τῆς μεγάλης προσπάθειας.
Καὶ ὅ,τι ἔγινε ἔγινε…
Καλλίτερα νὰ τὰ ξεχάσουμε.
Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ τόπος εἶναι ἀδύνατον νὰ κυβερνηθεῖ καὶ δὲν θὰ κυβερνηθεῖ, ὀρθολογικὰ καὶ ὑπεύθυνα, ὅσο οἱ μελλοντικοὶ πρωθυπουργοὶ καὶ ὑπουργοί, οἱ μελλοντικοὶ βουλευτὲς καὶ κομματάνθρωποι, βλέπουν πόσο καλὰ περνοῦσαν καὶ πόσο καλὰ ἐξακολουθοῦν νὰ περνοῦν οἱ τέως καὶ οἱ νῦν.
Ὅσο διδάσκονται μὲ πειστικὸ τρόπο ὅτι μπορεῖ κάποιος νὰ παίζει μὲ μιὰ ὁλόκληρη χώρα, νὰ κάνει τὸ κέφι του, νὰ διαγουμίζει καὶ νὰ καταστρέφει, νὰ πειραματίζεται καὶ νὰ ἐξαπατᾷ, χωρὶς νὰ ὑπάρχει ἡ πιθανότητα νὰ ὑποστεῖ τὴν παραμικρὴ συνέπεια.
Αὐτοὶ ποὺ μὲ τόση ὑποκρισία μιλοῦν σήμερα γιὰ τὴν ἀνευθυνότητα τοῦ Ταίπρα εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ τὴν γεννοῦν. Διότι εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ καλὺπτουν τὴν ἀνευθυνότητα καὶ τὰ ἐγκλήματα τῶν προηγουμένων, στέλνοντας τὸ σαφὲς μήνυμα στὸν κάθε Τσίπρα, στὸν κάθε ἐπόμενο, ὅ,τι μπορεῖ νὰ λέει καὶ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει.
Ὅτι ἀπὸ τὴν δουλειὰ ποὺ ὀνειρεύεται μπορεῖ νὰ περιμένει μόνο κέρδη καὶ ἀπολαύσεις.
Ὅτι ἡ πολιτικὴ εἶναι μιὰ ἐπένδυση χωρὶς ῥίσκα καὶ δεσμεύσεις.
Ὅτι μπορεῖ σὲ κάθε περίπτωση, ὅ,τι καὶ νὰ κάνει, νὰ κοιμᾶται ἥσυχος.
Ἔπεσε τὸ πρωΐ στὸ μάτι μου, σὲ μιὰ ἀναδημοσίευση, ἡ τελευταία παράγραφος τοῦ ἄρθρου κάποιου Γεωργελέ.
Ἡ ἱστορία, μᾶς λεει ὁ καλὸς αὐτὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἀπὸ τοὺς κήρυκες τοῦ «μαζὶ τὰ φάγαμε», δὲν θὰ δικαιώσει τοὺς ἐνόχους πολιτικούς.
Στὰ ἀποτέτοια τους, ἂν θὰ τοὺς δικαιώσει ἢ ὄχι, ἀπαντοῦμε ἐμεῖς.
Αὐτοὶ ζοῦν καλά, σὰν βασιλεῖς. Τὸ σήμερα καὶ ἡ ἱστορία τους εἶναι ἀδιάφορη.
Ἂν εἶναι κάτι τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ τοὺς τρομάξει εἶναι τὸ σπαθὶ μιᾶς πραγματικῆς δικαιοσύνης, σὲ αὐτὴν τὴν ζωή.
Διότι ἂν αὐτὴ δὲν ὑπάρξει, οἱ ξύπνιοι, ποὺ ὀνειρεύονται νὰ μᾶς κυβερνήσουν αὔριο, ὅπως τὸ ἔκαναν οἱ καλοζωισμένοι προηγούμενοι ἀπὸ αὐτούς, θὰ γράψουν τὴν ἱστορία μόνοι τους, ὅπως τοὺς ἀρέσει.
Στὴν ὑγεία τῶν κορόιδων.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου