Ὁ γέρων καὶ ἡ …ψιλοθάλασσα!

Ἀπὸ τὰ εὐτράπελα τῆς Ἀθήνησι διαμονῆς.

Ἀπέναντι ἀπὸ τὸ διαμέρισμα ὅπου φιλοξενοῦμαι, στὸ Παγκράτιον, ὑπάρχει ἕνα μικρό, διακριτικὸ κατάστημα ψιλικῶν.
Σκέφθηκα ὅτι ἴσως πωλοῦσε καφέ, εἴτε νεσκαφὲ στὸ τυτίκον, τῆς Νεστλέ, εἴτε Λουμίδη ἑλληνικόν, ὁμοίςω τῆς νεστλέ, ὅπως ἔντρομος συνειδητοποίησα.

Τὸ κατάστημα τῶν ψιλικῶν διεχειρίζετο, τὴν ὥραν ἐκείνη, ἐκπροσωπώντας τὴν ἰδιοκτήτρια, ἕνας καλόβολος κύριος …χονδρικῆς ἡλικίας.
«Δὲν ἔχουμε καφέ, μοῦ λέει μὲ ἀπόλυτο τόνο.
Κυττῶ ἀριστερά, ἕνα τελλάρο αὐγά. Ἀπέναντι, μαρμελάδες καὶ μέλι. Πιὸ δεξιά, πωλεῖται κι ἀλεύερι. Πίσω ἀπὸ τὸν γηραιὸ κύριο, σάκχαρις.
Θυμόμαστε τό ῥητό: «ἡ ζωὴ εἶναι ἄχαρη, χωρὶς καφὲ καὶ σάκχαρι».

Κι ἐπανερχόμεθα, διακριτικῶς: «Μά, κύριέ μου, πωλεῖτε ὅλο τὸ μενοῦ ἑνὸς καλοῦ καὶ χορταστικοῦ πετὶ ντεζενέ» – διότι ἐνεθυμήθην, οἱ γηραιότεροι Ἕλληνες λεξιδανείζοντο ἀπὸ τὰ γαλλικά, ὄχι τὰ ἀγγλικά, τὸ …μπρέκφαστ των. «Καφέ δέν ἔχετε; Ἀφήστε, θὰ κυττάξω γύρω μόνος μου, κι ὅ,τι πάρῃ τὸ μάτι μου!»
Κι ὄντως, πίσω ἀπὸ τὴν κολώνα, ἕνα ῥαφάκι καλοβαλμένα νεσκαφέ. «Ἄ, καφέ θέλετε; Νόμισα ὅτι θέλτε νὰ σᾶς κάνω καφέ! Ἀπὸ αὐτὸν ἔχουμε! Ἔχουμε κι ἑλληνικό, Λουμίδη!», καθησυχάζει ὁ συμπαθὴς παππούλης.

Δὲν ἠθέλησα νὰ τοῦ ἀποκαλύψω τὴν ὀδυνηρὴ ἀλήθεια: πόσο ἔχει διεθνοποιηθεῖ τὸ μαγαζί του!
Νεστλὲ ὠλαί!
Κι ὁ Νεστλελληνικὸς καφές!
Μπήκαμε στὴν Εὐρώπη! Ἤ, ἡ Εὐρώπη μπῆκε σὲ ἐμᾶς.
Ὑπάρχει, βλέπετε …ἀμοιβαιότης στὴν σχέσι!

Τῖτος Χριστοδούλου

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ὁ γέρων καὶ ἡ …ψιλοθάλασσα!

Leave a Reply