Καταντήσαμε λαὸς ποὺ ζητᾶ σωτῆρες…

Εἶναι βέβαιον πὼς θὰ καταλήξη μὲ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!!!
Κι ἐπεὶ δὴ ὁ δικός μας λαὸς ἤδη ἔχει ἀφεντικά…
Κι ἐπεὶ δὴ τὸ κάθε …ἐπόμενον ἀφεντικὸ εἶναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ἀπὸ τὸ κάθε προηγούμενον…
Κι ἐπεὶ δὴ ἔχουμε τόσο πολὺ ἀπωλέσει τὴν ὀρθότητα τῆς κρίσεώς μας…
…Θὰ ἔλεγα νὰ φροντίσουμε τοὐλάχιστον, ἐφ΄ ὄσον θὰ ἀλλάξουμε βεβαιωμένα ἀφεντικό, νὰ ξέρουμε καὶ τὸ εἶδος τῆς σκλαβιᾶς ποὺ θὰ ὑποστοῦμε.

Ἑτοιμάζονται πολλά, ἐναλλακτικά, σενάρια γιὰ τὸ εἶδος τῶν …«ἀφεντικῶν» ποὺ θὰ μᾶς φορτώσουν.
Τὸ κύριο γνώρισμα ὅλων αὐτῶν εἶναι ἕνα: ὅλοι προσφέρονται νὰ μᾶς σώσουν.
Ἄλλος θὰ μᾶς σώση ἀπὸ τὰ μνημόνια.
Ἄλλος θὰ μᾶς σώση ἀπὸ τοὺς προδότες.
Ἄλλος θὰ μᾶς σώση ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσιν ἤ ἀπὸ τὶς τράπεζες…
Οὐδὲ ἕνας ἐξ αὐτῶν ὅμως  τοποθετεῖται οὐσιαστικῶς γιὰ τὸ ἐὰν θέλῃ καὶ εἶναι διατεθειμένος νὰ μᾶς σώσῃ ἀπὸ τὴν νέα τάξιν πραγμάτων ἤ ἀπὸ τὸ ψέμμα ἤ ἀκόμη κι ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν …ἑαυτό μας. (Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα…!!! Τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα τῆς σωτηρίας ξεκινᾶ ἀπὸ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!!!)
Κι ἔτσι ἀκοῦμε ὑποσχέσεις, λόγια, καταγγελίες, ἀπειλές, προειδοποιήσεις ἀλλὰ καὶ …οὐφολογίες, κάθε εἴδους, πρὸ κειμένου νὰ κρεμασθοῦμε σὲ νέα ἅρματα παραπληροφορήσεως καὶ τελικῶς ἐξακολουθήσεως τῆς σκλαβιᾶς μας. Νέοι γῦροι… Νέες ἐναλλαγὲς προσώπων, ποὺ οὐσιαστικῶς ΟΛΟΙ ἐξυπηρετοῦν τὸ αὐτὸ ἀφεντικὸ, ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ἔχῃ τὶς ἴδιες προθέσεις καὶ τὶς ἴδες μεθόδους ἐδῶ καὶ αἰῶνες.

Οἰ ἄνθρωποι χρειάζονται πλέον ἔργα. Τὰ λόγια, οἰ ὐποσχέσεις, οἱ παλαβωμάρες μᾶς ἐχόρτασαν.
Οἱ κοινωνίες μας βαλτώνουν καὶ (αὐτο)καταστρέφονται καθημερινῶς διότι ΔΕΝ ὑπάρχουν ὀράματα καὶ ξεκάθαρες στοχεύσεις.
Ἠ ἀοριστία, διότι περὶ ἀοριστίας πρόκειται, τοῦ «νὰ σωθοῦμε» ἤ «νὰ ἀπελευθερωθοῦμε» ἤ «νὰ τοὺς ἀνατρέψουμε» μοιράζει ψεύτικες ἐλπίδες πρὸ κειμένου νὰ κερδίζουν πιστώσεις χρόνου οἰ δυνάστες μας καὶ νὰ αὐξάνεται ὁ ὄγκος καὶ τὸ βάρος τῶν ἁλυσίδων μας.
Ναί, ἐπὶ τέλους, πρέπει νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφασιν.
Δὲν εἶναι τὸ πρόβλημα στοὺς πολιτικοὺς ἀλλὰ στὸ τὶ ἐμεῖς πιστεύουμε γιὰ αὐτοὺς καὶ τελικῶς ἠ ἀνοχὴ ποὺ τοὺς δείχνουμε.
Οἰ πολιτικοί, κάθε χρώματος, εἶναι δοτοί. Ἅπαξ καὶ ὑπηρετοῦν-ἐξυπηρετοῦν αὐτὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα, εἶναι μόνον γιὰ ΠΕΤΑΜΑ, ἀκόμη κι ἐὰν ἰσυρίζονται πὼς θὰ τὸ …διαβρώσουν ἐκ τῶν ἔσῳ!!!
Μυθεύματα δῆλα δὴ γιὰ νὰ κυλᾶ ὀ καιρός, νὰ παχαίνουν τὶς κοιλᾶρες τους καὶ νὰ μᾶς ὀδηγοῦν καθημερινῶς σὲ ὅλο καὶ χειρότερες συνθῆκες διαβιώσεως.

Ἄς σκεφθοῦμε μόνον τὸ πόσες φορὲς μᾶς ἔχουν ξεγελάσει καὶ μᾶς ἔχουν παραπλανήσει. (Ἀποπλανήσει εἶναι τὸ σωστό!!!)
Αὐτὸ δηλώνει, ἀπὸ πλευρᾶς μας, μειωμένη ἀντίληψιν, ἀνύπαρκτον δυνατότητα ἐκτιμήσεως τῶν δεδομένων κι ἀνυπαρξία καθαρότητος κρίσεως.
Κι αὐτὰ πολὺ γενικῶς… Ἐὰν ὑπεισέλθουμε στὸ ἄτομον, ἀφήνοντας κατὰ μέρος τὸ σύνολον, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἡ πλειοψηφία μας διαθέτει τὴν ἀπόλυτον …τρικυμία ἐν κρανίῳ!!!
Κι αὐτὴν τὴν τρικυμία ἐν κρανίῳ κάποιοι ἐκμεταλλεύονται καὶ τελικῶς καταλήγουμε στὸ νὰ εἶναι κάθε ἐπομένη ἠμέρα χειροτέρα τῆς προηγουμένης.

Τὸ ἔχω πολλὲς φορὲς γράψει.
Τὸ πρόβλημά μας, καὶ σὰν χώρα, ἀλλὰ καὶ σὰν ἄτομα, ΔΕΝ εἶναι οἰκονομικό. Εἶναι πολιτικό. Εἶναι κοινωνικό. Εἶναι ἠθικό. Εἶναι συνειδησιακό! Εἶναι αὐτογνωσιακό!!!
Μὰ ὄχι οἰκονομικό!!!

Δῆλα δὴ εἶναι ἡ ὀπτική μας στραβή. Ἀφῆστε δὲ ποὺ ἐμεῖς πασκίζουμε νὰ ἀνατρέψουμε τὸ «ὅπου λαλοῦν πολλοὶ κοκκόροι ἀργεῖ νὰ ξημερώσῃ»(!!!), μὲ τὸ νὰ λαλοῦμε γενικῶς, ἄνευ λογικῆς καὶ λόγου.
Δυστυχῶς, ὅπου λαλοῦν πολλὰ κοκκόρια, κατὰ πῶς ἔχει ἀποδειχθεῖ. ΔΕΝ ξημερώνει.

Γιὰ τὴν ἱστορία καὶ μόνον, κι ἐφ΄  ὅσον οὔτως ἤ ἄλλως θὰ τὸ πάθουμε ὅλο τὸ πάθημα, πρὸ κειμένου νὰ μάθουμε στοιχειωδῶς κάποιο μάθημα, ἄς ἐπανεξετάσουμε τὶς ὀπτικές μας καὶ τὸ ποῦ πρέπει νὰ στοχεύσουμε.
Μὰ κυρίως καὶ πρῶτα πρῶτα, ἄς ἀφήσουμε κατὰ μέρος τὶς ἐλπίδες καὶ τὶς ὑποσχέσεις, ἰδίως ἀπὸ κάτι «ἐθνοσωτῆρες» ποὺ πασχίζουν νὰ ῥουφήξουν ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπὸ τὸ αἷμα μας.
Ἑλλάδα, γιὰ νὰ φτιάξουμε, πρέπει νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ ἐμᾶς.
Ὅσα ξέραμε ἔως σήμερα ἦσαν λάθος καὶ χρειάζεται ἀναθεώρησις. Ὅσα πιστεύαμε ὡς ἀληθῆ ἐπίσης.
Ὅσα στηρίξαμε, ἐξυπηρετήσαμε, ὑποστηρίξαμε, ἀκολουθήσαμε, ἐλπίσαμε ἀπεδείχθησαν τοὐλάχιστον …ἀστεῖα.
Καιρὸς πλέον εἶναι νὰ τὰ πιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή… ΟΛΑ!!!
Ὅμως… Ἑπεὶ δή, ἄν καὶ ΟΛΟΙ μας, κατὰ βάθος, γνωρίζουμε πὼς πρέπει νὰ ἀναθεωρήσουμε τὰ πάντα, ἀλλὰ κατὰ βάθος ἐλάχιστοι θὰ τὸ τολμήσουν…
Κι ἐπεὶ δὴ ἡ πλειοψηφία εἶναι αὐτοὶ ποὺ ΔΕΝ θὰ τὸ τολμήσουν γενικῶς κάτι οὐσιαστικό…
…ἄς ἀφήσουμε τὸν χρόνο νὰ κυλήσῃ καὶ νὰ τὴν δοῦμε ΟΛΗΝ τὴν παράστασιν. Ἔως τὸ τέλος της.
Τότε, καὶ μόνον τότε, θὰ μπορέση ἐπὶ τέλους νὰ γίνῃ ἐπίγνωσις, γιὰ ΟΛΟΥΣ μας, πὼς ἄλλο οἱ ἀμπελοφιλοσοφίες κι ἄλλο ἡ Ἀνάγκη.
Γιὰ τὴν ὥρα ἀκολουθοῦμε γενικῶς, ἄφρονες, ἀνόητοι σὲ πολλὲς τῶν περιπτώσεων καὶ σίγουρα, σὲ μεγάλο βαθμό, ἀπελπισμένοι…
Πότε κάποιος ἀπελπισμένος κατάφερε νά σωθῇ, ἐάν δέν στηριζόταν στίς δικές του δυνάμεις;

Καλή μας δύναμιν.

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Καταντήσαμε λαὸς ποὺ ζητᾶ σωτῆρες…

Leave a Reply