ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ, ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΜΑΣ , ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ.Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι άδιαμφισβήτητα ἡ ἀρχαιοτέρα γλῶσσα ἀπ’ ὃσες ὁμιλοῦνται στήν Εὐρωπαϊκή ἢπειρο. Ἂν καί εἶναι ἀδύνατον νά καθορίσωμε τήν ἡλικία της, ἒχει καταστῆ φανερό ὃτι εἶναι ἐντυπωσιακά ἀρχαιότερη ἀπ’ ὃ,τι ἒχουμε διδαχθῆ. Οἱ πινακίδες μέ γραφή ΓΡΑΜΜΙΚΗ Α καί ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β πού ἀνεκάλυψε ὁ Βέντρις στήν Κρήτη τό 1900, ἐθεωροῦντο ἀνατολικῆς προελεύσεως. Ὁ ἀρχιτέκτων Μ. Βέντρις κατώρθωσε νά ἀποκρυπτογραφήση τήν ΓΡΑΜ. Β καί ἀπέδειξε ὃτι ἡ γλῶσσα τῶν πινακίδων ἦταν ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Μία πλέον μαρτυρία γιά τήν ἀρχαιότητα τῆς Ἑλληνικῆς εἶναι τό γεγονός ὃτι ἒχει διασώσει προκατακλυσμιαῖα καί προϊστορικά τοπωνύμια ὃπως Μεσόγειος, Θεσσαλία (θέσις ἁλός(= θαλάσσης)), Τέμπη (ἐκ τοῦ ρήματος ‘τέμνω΄, ἀπό ὃπου ξεχύθηκαν τά ὓδατα τῆς Θεσσαλίας), Πλαταιαί κ.λ.π. Αὐτό ὑποδηλώνει ὃτι ἡ ὀνοματοθεσία ἒγινε ἀπό ΕΛΛΗΝΕΣ οἱ ὁποῖοι ὡμιλοῦσαν ΕΛΛΗΝΙΚΑ σέ ἀπώτερους προϊστορικούς χρόνους, ὃταν ἡ Μεσόγειος ἦταν Μέση γῆ καί ἡ Θεσσαλία ΄θέσις ἁλός΄. Στήν ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β ὑπάρχουν ἐπικοί τύποι πού ἀπαντῶνται στόν Ὃμηρο. Ὁ Ὃμηρος γράφει σέ γλῶσσα πού περιέχει στοιχεῖα κυρίως ἰωνικά καί αἰτωλοδωρικά.
Ἡ ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλῶσσα διαιρεῖται σέ 4 μεγάλες, κύριες ὁμάδες: Ἀρκαδοκυπριακή, Αἰολική, Δωρική καί Ἰωνική-Ἀττική, κατανοητές ἀπό ὃλους τούς Ἑλληνες, ὃπως σήμερα κατανοοῦμε τούς Κρῆτες. Τελικῶς ἡ Ἰωνική-Ἀττική ἐκάλυψε ὃλες τίς διαλέκτους καί ἐδημιούργησε «κοινή γλῶσσα». Ἡ ἐπόμενη καθοριστική καμπή γιά τήν γλῶσσα μας, ὑπῆρξε ὃταν ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἒφερε τήν κοινή τῶν Ἑλλήνων λαλιά στά πέρατα τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Ἐπάνω σέ αὐτό τό οἰκοδόμημα ἡ Ρώμη ἐκπαίδευσε τήν πολιτική καί πνευματική της ἡγεσία καί ἐκυβέρνησε τήν αὐτοκρατορία της. Μέ τόν ἐξελληνισμό τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους, ἡ ἐξάπλωσις τῆς Ἑλληνικῆς συνεχίζεται δίχως χάσματα. Ἀρχίζει πλέον ἡ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ περίοδος τῆς γλωσσικῆς μας Ἱστορίας. Ἐπί χίλια χρόνια τό Βυζάντιο διατηρεῖ καί καλλιεργεῖ τήν Ἑλληνίδα φωνή, ἐξελληνίζοντας καί ἐκπολιτίζοντας τούς γύρω λαούς.
Ἀκόμη καί μετά τήν Ἃλωσι χαίρει μεγάλης ἐκτιμήσεως στήν Βαλκανική καί τήν εὑρύτερη Ἀνατολική Μεσόγειο, καταλήγοντας νά γίνη ἐκτός ἀπό ἐπίσημη γλῶσσα τῶν σουλτάνων, γιά μία ἀκόμη φορά, ΔΙΕΘΝΗΣ. Ἀπό τόν 17ο αἰῶνα ἑδραιώνονται οἱ θεσμοί τῶν Ἑλλήνων ἡγεμόνων τῆς Βλαχίας καί τῆς Μολδαβίας, καί ὁ Ἑλληνικός γραπτός καί προφορικός λόγος καθίσταται ὡς ὂργανον εὑρείας ἐπικοινωνίας. Η ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ πρωτοεμφανίζεται στά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, στήν ἀρχή σάν μία συμβιβαστική μορφή ἀνάμεσα στόν γραπτό βυζαντινό ἀρχαϊσμό καί στήν ὁμιλουμένη γλῶσσα, ἡ ὁποία λόγῳ τῆς ἐλλείψεως παιδείας πού χαρακτήριζε τήν περίοδο αὐτή, εἶχε δεχθῆ πολλούς ξενικούς γλωσσικούς τύπους.
Οἱ λόγιοι Ἓλληνες τοῦ 18ου αἰῶνος προσπάθησαν νά τήν καθαρίσουν ὂχι μόνο ἀπό τούς ξενισμούς, ἀλλά καί ἀπό τόν ἀπαρχαιωμένο τύπο τῆς ἀρχαίας γραμματικῆς, πού τόν ἀπέβαλαν ὡς ἂχρηστο. Γι΄αὐτό ἡ γλῶσσα πού ἂρχισε νά διαμορφώνεται ὠνομάσθη ΚΑΘΑΡΕΥΟΥΣΑ. Ἒτσι ὁ Ρήγας Φερραῖος, ὁ Ἀδαμάντιος Κοραῆς καί κυρίως ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης ἒσωσαν τήν γλῶσσα μας ἀπό κακοήθεις ὂγκους τῆς ἀνατολικῆς ἀλλά καί τῆς δυτικῆς ξενοφωνίας. Ὁ ὂρος ΔΗΜΟΤΙΚΗ γλῶσσα χρησιμοποιεῖται ἀπό τό 1818 καί περιγράφει τόν προφορικό λόγο πού ἦλθε φυσιολογικά ἀπό τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα. Ἡ καθαρεύουσα καί ἡ δημοτική συμπλήρωναν ἡ μία τήν ἂλλη σάν τυπικό παράδειγμα διγλωσσίας μέχρι τήν ὀριστική ἐπίλυσι τοῦ γλωσσικοῦ ζητήματος μέ ἐπικράτησι τῆς δημοτικῆς.
Τό 1917 ἡ κυβέρνησις τοῦ Ἐ. Βενιζέλου καθιέρωσε τήν δημοτική στά δημοτικά σχολεῖα, τό 1930 ὁ Γ. Παπανδρέου ὡς ὑπουργός Παιδείας ὣρισε νά διδάσκεται ἡ δημοτική, καί στίς τελευταῖες τάξεις ἡ καθαρεύουσα, καί τό 1964 ἡ κυβέρνησις Παπανδρέου ξάναφερε τήν δημοτική γλῶσσα στήν ἐκπαίδευσι μέσα ἀπό τήν μεταρρύθμισι Παπανούτσου. Τέλος, τό 1976 ἐπί Γεωργίου Ράλλη νομοθετήθηκε ἡ χρήσις τῆς δημοτικῆς γλώσσας στήν ἐκπαίδευσι. Στίς 23 Νοεμβρίου τοῦ 1981 ἐπί κυβερνήσεως Ἀ. Παπανδρέου θεσπίζεται τό μονοτονικό σύστημα.
ΠΗΓΕΣ: ΄ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ΄ ΤΗΣ Α. ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΒΙΒΛΙΟ Α΄ ΕΤΟΥΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ WIKIPEDIA
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.