Ὁ χρόνος δέν εἶναι Συνεχής, Γραμμικός, ὅπως νομίζουμε, καί ὅπως ἡ καθημερινή ζωή μας δίδει τήν ἐντύπωσιν· ῥέει διακεκομμένα, εἰς ἀπειροελάχιστα διαστήματα, πού εἶναι ἀνεπαίσθητα εἰς τήν βιολογία μας, δίνοντας μας τὴνν ἐντύπωσιν μιᾶς συνεχοῦς ῥοῆς του.
Εἶναι Διακεκριμμένος, Τμηματικός, Στροβοσκοπικὸς καί ἡ ταχύτης μέ τήν ὁποίαν ἐκτυλίσσονται τά τμήματά του, εἶναι διαφορετική εἰς κάθε Πραγματικότηταν.
Αὐτό πού θεωροῦμε Παρελθόν, εἶναι εἰς τήν οὐσίαν μία πραγματικότης, ὅπου ἡ ῥοή εἶναι πολύ πιό ἀργή ἀπό αὐτήν τοῦ Παρόντος, (ἡ δική μας ἀναφορά) ἑνῶ εἰς αὐτό πού ὀνομάζωμεν Μέλλον, ἡ ῥοή τῶν χρονικῶν στιγμῶν ἔχει πολύ μεγαλυτέραν ταχύτηταν ἀπό ὅτι εἰς τό Παρόν.
Τὸ Μέλλον λοιπὸν προβάλλεται εἰς τὸ… πεπερασμένο Παρόν.!