«Ἕνα πρωΐ τοὺς βρήκαμε ἀναπάντεχα πεθαμένους.
Κάποιος ψιθύρισε: συμφόρηση· ἄλλος: ἀτύχημα· ἄλλος: αὐτοκτονία.
Τοὺς σκέπασε ὅμως τοὺς ψίθυρους αὐτοὺς ἡ φωνή μας:
Ἐμεῖς! Ἐμεῖς τοὺς σκοτώσαμε! Ἐμεῖς τοὺς καθαρίσαμε τοὺς τυράννους!
Κανένας δέν ἀντιμίλησε. Τὰ βλέμματά τους,
μὲ θαυμασμὸ καρφώθηκαν ἐπάνω μας.
Τινάξαμε τὰ μαλλιά, σηκώσαμε ψηλὰ τὸ κεφάλι.
Αὐτὸ θὰ πεῖ νά ‘σαι γενναῖος! νὰ παίρνεις ἀπάνω σου
καὶ φονικὸ ποὺ δέν ἔκανες».

Φαῖδρος Μπαρλᾶς