Ἡ ἀντίστασις αὐτὴ φυσικὰ δὲν χωρᾶ κάτω ἀπὸ κομματικὲς ὀμπρέλες ἤ ἀπὸ συμφέροντα τῶν μὲν καὶ τῶν δὲ ὁμάδων. Εἶναι ἀτομική, γιὰ τὴν ὥρα, καὶ οὐσιαστική. Στοχεύει ταὐτοχρόνως σὲ δύο τομεῖς. Ὁ ἕνας ἀφορᾶ στὴν αὐτοβελτίωσιν τοῦ ἀτόμου κι ὁ ἄλλος ἀφορᾶ σὲ ἕναν ἄλλον, νέο, διαφορετικὸ κοινωνικὸ αὐτοπροσδιορισμό.
Ὁ δὲ κοινωνικὸς αὐτοπροσδιορισμός, σιγὰ σιγά, ὁδηγεῖ ὅλους αὐτούς, ποὺ συνειδητῶς ἀντιστέκονται, στὴν ἐπανατοποθέτησιν καὶ στὴν ἀλλαγή, ἀνατροπὴ ἤ καὶ ἀκύρωσιν κάθε πολιτικο-οικονομικῆς ἀντιλήψεως, ποὺ ἔως τώρα διατηρούσαν, ἀλλὰ καὶ στὴν ἀναζήτησιν νέων ὀπτικῶν καὶ θέσεων, πρὸ κειμένου ἡ ἐπερχομένη ἀνατροπὴ νὰ γίνῃ σὲ ὑγιεῖς καὶ ὠφέλιμες, γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, βάσεις..

Ὅμως ὅλο αὐτό, τὸ ὁποῖον περιγράφω, εἶναι πολὺ ὑποκειμενικόν, ἀκόμη.
Οἱ βηματισμοί, τοῦ κάθε πραγματικοῦ ἐπαναστάτου, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, σήμερα, εἶναι ἀτομικοί, διαφορετικοὶ καὶ ἀνεξάρτητοι. Φαινομενικῶς ἴσως νὰ δίδεται ἡ εἰκόνα τῆς ἀλλοφροσύνης, ἐὰν προσπαθήσουμε νὰ βροῦμε κοινὰ στοιχεῖα καὶ σημεῖα κοινῶν πράξεων, δράσεων καὶ στοχεύσεων. Ὅμως ΟΛΑ αὐτὰ τὰ πρόσωπα, εἶτε συνειδητῶς, εἶτε ἀσυνειδήτως, μάχονται γιὰ τὸν ἴδιο ἀκριβῶς λόγο: τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ ἀνθρώπου.
Εἶτε λοιπὸν τὸ γνωρίζουν, εἶτε δὲν τὸ γνωρίζουν, εἶτε τὸ ὑποψιάζονται ἀλλὰ δὲν θέλουν, ἀκόμη νὰ τὸ συνεδητοποιήσουν, νὰ τὸ ὁμολογήσουν καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουν ἀναλόγως, ΟΛΟΙ αὐτοὶ συμπράττουν πρὸς τὴν αὐτὴν κατεύθυνσιν. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ΟΛΑ τὰ μοντέλα, ἐπὶ τῶν ὁποίων, ἐδομήθησαν τὰ σημερινὰ κράτη, οἱ κοινωνίες μας καὶ οἱ …«ἰδεολογίες» μας εἶναι λάθος. Δὲν γίνεται λοιπὸν νὰ φτιάξῳ ἐγὼ τὸ δικό μου κράτος, τὴν δική μου κοινωνία, τὴν δική μου ἀντίληψιν γιὰ τὸν κόσμο καὶ ὅλοι οἱ  πέριξ ἑμοῦ νὰ λειτουργοῦν διαφορετικά. ΟΛΟΙ μας θὰ πρέπη νὰ λειτουργοῦμε μὲ τὴν αὐτὴν λογική, ὀπτική, ἀντίληψιν. Εἶναι Ἀνάγκη. Εἶναι ἡ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη, ποὺ ἄλλων τὰ βήματα ὁδηγεῖ συνειδητῶς κι ἄλλων ἀσυνειδήτως, στὸ αὐτὸ ἀποτέλεσμα.
Κι ἐκεῖ πᾶμε.
Θέλουμε δὲν θέλουμε. Μποροῦμε δὲν μποροῦμε…
Ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε…

Ἡ ἀντίῤῥησις ποὺ ἴσως ἐκφρασθῇ, ἀπὸ πολλούς, εἶναι πὼς πολὺ πιθανὸν νὰ ἔχω παρανοήσει καὶ οἱ εἰκόνες ποὺ προσλαμβάνω νὰ εἶναι φιλτραρισμένες μέσα ἀπὸ μίαν δική μου ἐρμηνευτικὴ ὁδό.
Ἴσως ναί… Ἴσως ὅμως κι ὄχι…
Ὅταν γνωρίζουμε κατὰ βάσιν, ΟΛΟΙ μας, πὼς ἕνας ἄξων, μία γραμμή, ἕνα σχέδιον, μὲ διαφορετικὲς προσωπίδες, μᾶς καταπιέζει, μᾶς ἐλέγχει καὶ μᾶς χειραγωγεῖ, τότε εἶναι δεδομένον πὼς ἀν τὶ οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις μας νὰ εἶναι …τουφεκιὲς στὸν ἀέρα, σιγὰ σιγὰ θὰ στραφοῦν καὶ θὰ στοχεύσουν τὸν πραγματικό μας ἐχθρό.
Κι ὁ πραγματικός μας ἐχθρὸς ΔΕΝ λέγεται συνάνθρωπος, «ἰδεολογικὰ ἀντίθετος» ἤ «κομματικὸς ἀντίπαλος».
Ὁ πραγματικός μας ἐχθρὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ χρηματοδοτεῖ τὶς ὅποιες «ἰδεολογίες», τὰ σχετικὰ κομματομάγαζα καὶ τὶς διαχωριστικὲς γραμμές, πρὸ κειμένου ἐμεῖς, οἱ ὑπόλοιποι, νὰ μὴν μποροῦμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ σκηνικὸ καὶ νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς διαφορὲς ΔΕΝ ὑπάρχουν… Ἡ μόνη μας διαφορά, μὲ ὅλους τοὺς συν-Ἕλληνές μας, εἶναι δημιουργήματα κακῆς σκηνοθεσίας.

Κι ὅταν λέῳ ἐπαναστάτης, σήμερα, δὲν ἐννοῶ φυσικὰ τὸ …παιδὶ μὲ τὴν ΜΟΛΟΤΩΦ ποὺ ὅλα τὰ σφάζει κι ὅλα τὰ μαχαιρώνει. Ἐννοῶ τὸν σιωπηλὸ ἄνθρωπο ποὺ ΔΡΑ οὐσιαστικά, ἀλλὰ καὶ δὲν καταστρέφει γιὰ νὰ καταστρέψῃ. Ἐννοῶ τὸν συνειδητοποιημένο συμπολίτη μου, ποὺ δὲν χειραγωγεῖται. Ἐννοῶ τὸν ὁποιονδήποτε ΔΕΝ δέχεται ὡς θέσφατα τὶς ἐντολές, τὶς προπαγάνδες καὶ τὶς κατευθυντήριες γραμμὲς ποὺ τοῦ ὁρίζουν.
Ἐννοῶ αὐτὸν ποὺ ἀποδεσμεύεται ἀπὸ πλαστὲς δεσμεύσεις καὶ ἀναζητᾶ νέες, πανανθρώπινες.
Ἐννοῶ αὐτὸν ποὺ δὲν χρειάζεται καπελώματα γιὰ νὰ δράσῃ, διότι γνωρίζει πὼς ἐὰν αὐτὸς δὲν δράσῃ δὲν θὰ κινηθῆ τίποτα…
Ἐννοῶ αὐτὸν ποὺ ἄρχισε νὰ πιάνῃ τὸ νῆμα ἀπὸ τὴν ἀρχή, ποὺ ἀναζητᾶ, ἐρευνᾶ, ἀμφισβητεῖ, γκρεμίζει-μέσα του- ἐπαναδομεῖ σὲ ἄλλες βάσεις.
Διότι ὅλα αὐτά, τὰ λάθος οἰκοδομήματα, θέλουν γκρέμισμα μέν, ἀλλὰ τέτοιο γκρέμισμα ποὺ τὰ ὑλικὰ νὰ ἐπαναχρησιμοποιηθοῦν. Ἄλλως τὲ τὰ πάντα στὴν Φύσιν, ὅταν διαβιῇς κατὰ φύσιν, εἶναι ἀνακυκλώσιμα.

Σιγὰ σιγά…
Γιὰ τὴν ὥρα εἴπαμε… Ἀποδομοῦμε… Γκρεμίζουμε… Καταστρέφουμε αὐτὸ τὸ σκηνικὸ ποὺ μᾶς ἔκρυβε τὴν πραγματικότητα καὶ μᾶς ἔπειθε, μὲ τὴν θέλησίν μας, γιὰ τὴν ὕπαρξιν πολλῶν ἄλλων, εἰκονικῶν πραγματικοτήτων.
Σιγὰ σιγά… Φθάνουμε στὴν στροφή…
Μετὰ τὴν στροφὴ ἔρχεται ἡ ἀλλαγὴ πορείας, ἐξ ἀνάγκης καὶ ἀκολουθεῖ ἡ ἀποκάλυψις τῆς γυμνῆς πραγματικότητος.
Ἤ θὰ τὴν δεκτοῦμε, σκύβωντας διὰ παντὸς τὸ κεφάλι, ἤ θὰ τὴν ἀποτινάξουμε.
Ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὸ ποῦ θὰ σταθοῦμε, μὲ ποιοὺς συμμάχους καὶ ποιὸν θὰ ἀντιμετωπίσουμε ὡς ἐχθρό μας.

Φιλονόη

Στὴν φωτογραφία ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ, ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν. Διόλου ἄσχετος. Ἡ πραγματικὴ ἀντίστασις, ἀντίδρασις καὶ τελικῶς ἐπανάστασις σήμερα ἀπαιτεῖ τὴν σοφία της καὶ τὸ ἑτοιμοπόλεμόν της. Λέτε νά …ἀποφύγουμε τήν θαυμασία αὐτήν εἰκόνα ὡς ἀποτέλεσμα;