Ἀφροδίτη Ἂλ Σάλεχ…

Ἀφροδίτη μου… εἶσαι στοὺς «φίλους» μου… καὶ θὰ δεῖς σίγουρα τὴν δημοσίευσή μου…
Σὲ παρακαλῶ!
Μὴ κάνῃς πάλι ἀναφορά!
Μὴ μοῦ τὴν κατεβάσεις … (τὴν ἀνάρτηση…) καὶ ἐγὼ στὸ ὑπόσχομαι! δὲν θὰ γράψω οὔτε γιὰ πίπες οὔτε γιὰ γαμήσια, οὔτε γιὰ ταβανοπροκάτα, οὔτε γιὰ ντεβελοπέ, γιὰ δύο πιάνα καὶ μία παρτούζα… οὔτε γιὰ ὁριζόντιο καναπεδάτο μὲ βύθιση κατὰ συῤῥοή…
Τίποτα δὲν θὰ γράψω…

Θα καλέσω ἁπλᾶ τους φίλους καὶ φίλες ἐδῶ νὰ σὲ ἀτενίσουν ἀπὸ ἐπάνω ἔως κάτω – μὲ μία στάση στὸ κέντρο – καὶ νὰ θαυμάσουν ὅτι ὁ θεὸς σοῦ ἐστέρησε ἀπὸ ἀλλοῦ καὶ στὸ ἔδωσε σὲ κορμί!
Εἶσαι κορμάρα (κι ὄχι μουνάρα ποὺ λὲν τὰ τσογλάνια οἱ σεξιστὲς ἐδῶ μέσα…) καὶ θὰ πᾶς ψηλὰ γιατί ἔχεις καὶ δύο μέτρα πόδι…

Κι ἐὰν δὲν ἔβαλες τώρα ὑποψηφιότητα δὲν πειράζει… ἔχεις τὴν δουλίτσα σου ἐσὺ καὶ μία χαρὰ λεφτουδάκια βγάζεις…