Εἶναι αὐτὸς ὁ ὑποψήφιος, μὲ τὸ «ποτάμι» ποὺ ἐνοχλήθηκε (ὅπως ὅλοι μας) γιὰ τὴν εἰσβολὴ στὴν βο(υ)λή τους ὑποψηφίας μὲ πόλυς 293 στραυροὺς προτιμήσεως.
Σωστά… Διότι ὅταν ἔχῃς νὰ ἐπιδείξῃς μόλις 293 ψήφους, ἀπὸ συμπολῖτες σου, μᾶλλον δὲν σὲ ἐκτιμοῦν οὔτε οἱ συμπολῖτες σου.
Παρὰ ταὔτα τὸ εἴδαμε κι αὐτό. Βουλευτῆ μὲ 293 ψήφους…

Νικόλας Γιατρομανωλάκης

Βέβαια αὐτὸ δὲν ἦταν καὶ τὸ μόνον ποὺ εἴδαμε.
Ἐδῶ εἴδαμε τὴν Ντοράκλα νὰ ψηφίζεται ἀπὸ 34.130 συμπολῖτες μας (;;;), ἤ τὴν Ὀλγάρα μὲ 40.492 ψήφους συμπολιτῶν μας (;;;) νὰ ἐκλέγεται, μὰ καὶ τὸ μπιμπίκιον νὰ ψηφίζεται ἀπὸ 68.597, ἐπίσης συμπολῖτες μας (;;;), ὁ κάθε …καφασωτός θά μᾶς ἐνοχλήσῃ, μέ τό ὅποιο σωστό, ἤ λάθος, σχόλιό του; (Ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε σὰν σχόλιο ἦταν λογικό, ἀλλὰ ἔχει κι ἄλλα…!!!)

Ἐδῶ ὅμως δὲν συζητᾶμε γιὰ σωστὰ ἤ λάθος σχόλια ἀλλὰ γιὰ πολιτικὸ ἤ μὴ λόγο.
Καὶ σήμερα ἐγὼ θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὸν λόγο ποὺ ἐκφράζει ἕνας ὑποψήφιος …καφασωτός!!!

Λοιπόν…
Νικόλαος Γιατρομανωλάκης.
Ὁ ὑποψήφιος μὲ τὸ (μᾶς πῆρε) τὸ «ποτάμι»…
Προεκλογικὸς …«λόγος» γιὰ ἕνα …καφάσι:

Ὁ πολὺς κύριος Γιατρομανωλάκης οὔτε λίγο οὔτε πολὺ μᾶς λέει πὼς τὸ καφάσι, τὸ ἁπλὸ καφάσι, μὲ τὸ ὁποῖον κάποιοι καταλαμβάνουν, δικαίως ἤ ἀδίκως, ἐλευθέρους χώρους σταθμεύσεως, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερά μας προβλήματα, ὡς ἔθνους καὶ αὐτὸς θὰ ἐρχόταν γιὰ νὰ τὸ λύσῃ.
Κι ἐπεὶ δὴ μᾶλλον τὸν ἔπιασαν στὸ …ψιλό, ἀπεφάσισε ὁ ἄνθρωπος νὰ …«ὑποστηρίξῃ» τὴν προεκλογική του διαφήμισιν, μὲ ἕνα κείμενον.
Κείμενον ποὺ ἐδημοσιεύθη στὸ «protagon» ποὺ …δὲν εἶναι τοῦ μπομπολοσταύρου, ἀλλὰ ἦταν, ἔως προσφάτως, τοῦ …μπομπολοσταύρου.

Σεβασμός στο καφάσι

Όποιος έχει σκύλο ξέρει ότι η πρωινή βόλτα γίνεται σχεδόν μηχανικά, ενώ ακόμα μισοκοιμάσαι. Βγάζεις τον σκύλο βόλτα, ενίοτε σε βγάζει αυτός, του μουρμουράς να μην σε τραβολογάει, μαζεύεις ό,τι πρέπει να μαζευτεί και προσπαθείς παράλληλα να ξυπνήσεις. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται καθημερινά και σιγά-σιγά μαθαίνεις όχι μόνο την δική σου ρουτίνα αλλά ολόκληρης της γειτονιάς σου.

Μέρος της δικής μου ρουτίνας είναι να παρακολουθώ το τελετουργικό με το καφάσι: Απέναντι από ένα καφέ, από αυτά στα οποία συχνάζει η μισή Βουλή και όπου αν στήσεις αυτί γράφεις μια ωραιότατη παραπολιτική στήλη και βγάζεις το ψωμάκι σου στην εφημερίδα, υπάρχει μια αυτεπαγγέλτως ρεζερβέ θέση σταθμεύσεως, καπαρωμένη με ένα πλαστικό καφάσι. Κάποια στιγμή έρχεται η ιδιοκτήτρια του καφέ με το αυτοκίνητό της και ένας από τους σερβιτόρους σπεύδει να την βοηθήσει, κλωτσώντας (πάντα!) το καφάσι πιο πέρα για να παρκάρει εκείνη το αυτοκίνητό της. Ενίοτε η πολυπόθητη αυτή θέση (ξέρεις τι είναι να έχεις ρεζερβέ πάρκινγκ στο Κολωνάκι;) παραχωρείται μεγαλοψύχως και σε καλούς πελάτες του καφέ.

Αντίστοιχες καφασωμένες θέσεις σταθμεύσεως έχω δει και στο Χαλάνδρι, και στου Ζωγράφου, και στον Πειραιά, δεν είναι ευρεσιτεχνία του Κολωνακίου ή του συγκεκριμένου καφέ. Οι πολύ κυριλέ αγοράζουν και κώνους, από αυτούς με τους ανακλαστήρες, οι οποίοι είναι και πολύ ψαρωτικοί γιατί προσδίδουν μια επίφαση νομιμότητας στο καπάρωμα της θέσεως. Έχω δει και πιο αυτοσχέδιες παραλλαγές, με γλάστρες, σκαμπό, ή και συνδυασμούς όπως σκαμπό και καφάσι ενωμένα με μια σανίδα και από πάνω μια γλάστρα (καθότι είμαστε και καλαίσθητο και φιλανθές έθνος εκτός από νομοταγές).

Προφανώς υπάρχουν ατέλειες στο σύστημα ελεγχομένου σταθμεύσεως όπου υπάρχει, προφανώς υπάρχει πλημμελής έλεγχος, προφανώς υπάρχει ανεπάρκεια σε χώρους σταθμεύσεως σε πολλές γειτονιές. Αποτελούν όμως τα παραπάνω λόγο ή επαρκή δικαιολογία για να βγεις με το καφάσι και να διεκδικήσεις κάτι που δεν σου ανήκει, ή που σου ανήκει εξίσου με άλλους χιλιάδες δημότες;

Με καφάσι ή κώνο, η ουσία είναι μία και δεν εξαντλείται προφανώς στις θέσεις σταθμεύσεως: Μάθαμε, και το χειρότερο, συνηθίσαμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς έλεγχο, χωρίς συνέπειες, από το μικρό ως το μεγάλο. Παράλληλα δημιουργήσαμε και έναν άγραφο νόμο βάσει του οποίου σεβόμαστε ο ένας τις κατεργαριές του άλλου. Για την ακρίβεια, το καφάσι το σεβόμαστε περισσότερο από ένα απαγορευτικό σήμα σταθμεύσεως επίσημο, του κράτους. Γιατί; Για δύο λόγους κατά την γνώμη μου. Πρώτον, η απειλή του να βγει ο τύπος που έβαλε το καφάσι και να σου ξεκινήσει τα «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» ενώ σου κοπανάει το καπό με την γροθιά του είναι πιο αξιόπιστη από το να φας κλήση (και εντέλει να την πληρώσεις κιόλας). Δεύτερον, με το κράτος η σχέση μας είναι πιο ανταγωνιστική, πιο «μία σου και μία μου» και θεωρούμε ότι μονίμως μας χρωστάει, επομένως το λιγότερο που μπορεί να μας κάνει είναι να μας αφήσει να έχουμε μια θέση σταθμεύσεως κοντά στο σπίτι ή την δουλειά μας. Το πρόβλημα είναι ότι αν όλοι μας κάναμε το ίδιο δεν θα έβγαινε άκρη καθότι εξ ορισμού οι θέσεις είναι λιγότερες από τα αυτοκίνητα. Επομένως, το σύστημα ευνοεί τους θρασείς, που θεωρούν ότι χρειάζονται ή δικαιούνται αυτό το πάρκινγκ λίγο περισσότερο από τους υπολοίπους, και απαιτούν από εμάς να δείξουμε σεβασμό στο καφάσι τους. Και όσο εμείς τον δείχνουμε, τόσο θα μειώνεται ο δικός μας αυτοσεβασμός και τόσο θα υπονομεύεται το αίσθημα δικαίου και νομιμότητας που έχουμε. Και κάπως έτσι, από τα μικρά και τετριμμένα μαθαίνουμε πώς να συμπεριφερόμαστε και στα μεγάλα.

πηγή

Ὡραῖα τὰ λέει λοιπὸν ὁ κύριος Γιατρομανωλάκης. Πολὺ ὡραῖα.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅλο τὸ κόμμα του δὲν εἶχε νὰ παρουσιάσῃ πολιτικὲς θέσεις, πέραν αὐτῶν ποὺ ἤδη οἱ τραπεζῖτες ἔχουν ὑπαγορεύσει: παραμονὴ στὸ εὐρῶ, παραμονὴ στὰ μνημόνια, παραμονὴ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσιν.
Παραμονὴ δῆλα δὴ σὲ ἕνα …«παιχνίδι» ποὺ ἄλλοι θέτουν τοὺς κανόνες, τοὺς ὅρους καὶ τὸ μέγεθος τῶν ἁλυσίδων μας.
Καὶ φυσικά, ἀκόμη κι ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ ἀνακάμψῃ ἡ οἰκονομία,  ὄχι αὐξήσεις, διότι ἐὰν πάρουμε αὐξήσεις θὰ ξοδεύσουμε τὰ χρήματα σὲ …εἰσαγώμενα προϊόντα καὶ θὰ μεγαλώσουμε τὶς …εἰσαγωγὲς καὶ τὸν πληθωρισμό!!! (Ναί, τέτοιες παπαριὲς λέει τὸ νούμερο!!!)

Κατ’  ἐπέκτασιν λοιπόν, κι ἐφ΄ ὅσον συζητᾶμε γιὰ «κόμμα-σφῆνα», δίχως προτάσεις, θέσεις καὶ μὲ μπόλικη  MEGAλλη προπαγάνδα εἰς βάρος μας, ὁ κύριος Γιατρομανωλάκης, ποὺ συστρατεύθηκε μαζύ του, δὲν ἔχει λόγους νὰ ἔχῃ πολιτικὸ λόγο. Ἀρκεῖ νὰ εἶναι εὐχάριστος, ὡς παρουσία, χαριτωμένος, χαμογελαστὸς καὶ νὰ μιλᾷ γιὰ …καφάσια. Ἤ τέλος πάντων γιὰ κάτι …καινούργιο!!!

Ὅμως βρὲ Ἕλληνες…
Ὅσο οἱ Γιατρωμανωλάκηδες θὰ μιλοῦν γιὰ καφάσια, τὰ πραγματικὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται ἀπὸ Rothschild, Soros, τράπεζες, πολυεθνικές, ἀλλὰ  καὶ ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς μασονικὲς στοές, μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς πράκτορες, τοὺς ῥουφιάνους καὶ τοὺς παρατρεχαμένους τους, ὄχι μόνον δὲν μειώνονται, ἀλλὰ αὐξάνονται καὶ μᾶς πνίγουν.
Τὸ πρόβλημά μας, ὅπως μᾶς τὰ ὑπαγορεύουν οἱ γιατρομανωλάκηδες, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ Ἕλλην, ποὺ καλῶς ἤ κακῶς, σὲ ἕνα κράτος ΔΙΧΩΣ πρόγραμμα δομήσεως, δίχως προβλέψεις γιὰ θέσεις σταθμεύσεως καὶ δίχως γενικοτέρα μέριμνα γιὰ τὸν πολίτη, μὲ νόμους δύο ταχυτήτων καὶ μὲ ἕνα τεράστιο παρακράτος, ὄχι μόνον δὲν …φταίει, ἀλλὰ βάσει τῶν γιατρομανωλάκηδων, τῶν μπομπολοσταύρων καὶ τῶν λοιπῶν καραγκιόζηδων, ἀθωώνεται καὶ πρέπει νὰ προστατευθῇ.
Καὶ οὐδὲ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς δὲν ἔθιξε τὴν διαφορά, τὴν ἁπλῆ καὶ πασιφανὴ διαφορά, τοῦ κράτους καὶ τῆς Πατρίδος, ὡς ἔννοιες. 
Οὔτε ἐνδιαφέρθηκε κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς γιὰ τὸν Ἕλληνα. Μόνον γιὰ τὰ καφάσια κόπτονται, διότι τοὺς ἐνοχλοῦν στὴν βόλτα ποὺ πηγαίνουν μὲ τὰ σκυλάκια τους.
Δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ ποὺ ἡ δικαιοσύνη, διὰ χειρὸς Σαμαρᾶ, ἄς ποῦμε, εὐτελίστηκε ἀπολύτως. Ἐνοχλεῖ ὅμως ἡ ἀνομία μίας ἀπὸ τὶς τελευταῖες Ἑλληνίδες ἐπιχειρηματίες, ποὺ καλῶς ἤ κακῶς, ἐφ΄ ὅσον ΔΕΝ ἔχει παιδεία, πρότυπα καὶ νόμο νὰ τὴν καθοδηγήσῃ, ἁπλώνει τὰ καφάσια της.
Δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ ποὺ κρυώνουν οἱ γέροντες, ἤ ποὺ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν παιδεία, ἤ ἀκόμη καὶ ποὺ οἱ μετέχοντες τῶν συσσιτίων αὐξάνονται…
Τοὺς ἐνοχλεῖ ποὺ ἐφ΄ ὅσον ἔχουμε τροφή, ἀπὸ τὰ συσσίτια, ζητᾶμε καὶ εὐκαιρίες.
Δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ ποὺ τὸ χρέος εἶναι πλαστό, ποὺ ἡ λίστα Λαγκᾶρτ σαπίζει σὲ κάποια συρτάρια, ποὺ οἱ νέοι μας ξενιτεύονται… Τοὺς ἐνοχλεῖ τὸ ὅ,τι δὲν εἴμαστε τύπος καὶ ὑπογραμμός, ὅπως ὁ Γερμανὸς ἤ ὁ Ἄγγλος.
Κι αὐτοί θεωροῦνται πολιτικοί; Καί ζητοῦν τήν ψῆφο μας; Καί θά μᾶς προστατεύσουν;
Ποιός μᾶς κάνει πλάκα;
Δῆλα δὴ ὁ Ἕλλην ἐκτὸς τοῦ ὅ,τι βάλλεται καθημερινῶς, θὰ πρέπη νὰ ἑστιάσῃ, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, τὸ βλέμμα του σὲ ἕναν μικρὸ κάφρο καὶ νὰ ἀγνοήσῃ τὸν μεγάλο κάφρο.
Καὶ θὰ πρέπη ὁ Ἕλλην ψηφοφόρος, τοῦ κάθε Γιατρομανωλάκη, νὰ ἀγνοήσῃ τὸν μεγάλο κάφρο, ἐφ΄ ὅσον ἐὰν ἀσχοληθῇ μὲ τὸν μεγάλο κάφρο, καὶ τὰ πραγματικά προβλήματα, ὁ κάθε Γιατρομανωλάκης θὰ λάβη διαστάσεις …ΤΙΠΟΤΑ!!!

Τί νά σᾶς πῷ;
Ἐγὼ χαίρομαι ποὺ κάποιοι, ἀπὸ τοὺς δεκάδες γιατρομανωλάκηδες ποὺ ξεφύτρωσαν, δὲν θὰ μᾶς φορτωθοῦν, γιὰ τὴν ὥρα, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς πληρώνουμε ἐπίσης μὲ δεκαχίλιαρα. Μὰ θλίβομαι ποὺ ὑπάρχουν, ποὺ προβάλλονται καὶ ποὺ μᾶς παρουσιάζονται ὡς …λύσεις.
Αὐτοὶ ΔΕΝ εἶναι λύσεις. Αὐτοὶ εἶναι …λύματα.

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἐὰν τὰ αἴτια τῆς …συμφορᾶς ἐκφράζονται μέσα ἀπὸ ἕνα καφάσι, νὰ ποῦμε στὸν κάθε γιατρομανωλάκη πὼς μέσα σὲ ἕνα καφᾶσι μποροῦμε νὰ κουβαλήσουμε καὶ τὰ περιττά. Χωροῦν πιστεύω… Ἄνετα…