Εἴπαμε νὰ μᾶς ἐπεξεργάζονται, ἀλλὰ αὐτοὶ τὸ παράκαναν.
Ἀλλὰ κι ἐμεῖς, πιστοὶ στὸν ῥόλο ποὺ μᾶς ὑπέδειξαν, πασχίζουμε, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, νὰ δόσουμε χῶρο καὶ χρόνο σὲ κάθε εἴδους προπαγάνδα, πρὸ κειμένου νὰ περάσῃ μέσα μας, νὰ ἀποκτήσῃ ῥίζες καὶ καρποὺς καὶ κλαδιά, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ βιώσουμε λίγες στιγμὲς …εὐτυχισμένης ἀποχαυνώσεως.
Κι ἔτσι, τώρα, ἰδίως μετὰ τὶς ἐκλογές, τὴν πάθαμε τὴν ἀπόλυτον ἀποχαύνωσιν.

Εἶναι κι αὐτὲς οἱ ἡμέρες πιστώσεως ποὺ μᾶς ζητοῦν, γιὰ χάριν τῆς νέας κυβερνήσεως τῶν …«ἐπαναστατῶν», ποὺ χρηματοδοτοῦνται, ἐλέγχονται καὶ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὸν Soros καὶ τοὺς Rothschild…
Εἶναι κι ἕνας μάνατζερ ὑπουργὸς οἰκονομικῶν…
Εἶναι καὶ τὸ economist  ποὺ μᾶς …«στηρίζει» κατὰ τῆς …«κακιᾶς» Γερμανίας!!!Ἔ, εἶναι νά μήν αἰσθανόμεθα οἱ …«ἐπαναστάτες» τῆς Εὐρώπης;

Τὸ economist, τῶν Rothschild, ποὺ ἐμφανῶς προειδοποιοῦσε τὸ 2011 τὴν Γερμανία, γιὰ τὴν ζημιὰ ποὺ θὰ τῆς κάνουν οἱ τραπεζῖτες, ἔρχεται τώρα, χαιρέκακα, νὰ ἀνακοινώσῃ πὼς ναί, ἡ Γερμανία, ὅπως καὶ τόσες ἄλλες φορὲς στὸ παρελθόν, τὸ ἐξιλαστήριον θῦμα τῆς Εὐρώπης θὰ γίνη πάλι.  
«Ἐμφυτευμένη ἐπανάστασις» λέγεται αὐτὸ ποὺ μᾶς συμβαίνει κουμπάρε…
Ἐμφυτευμένη…
«Κούρεμα» μυρίζει.
«Κούρεμα» γιὰ χρέη πλαστά, ποὺ θὰ μεταβιβασθοῦν στὶς πλᾶτες τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ μόνοι, ἐπισήμως, δοῦλοι τῆς Εὐρώπης.
«Κούρεμα» ἐργαλεῖο δουλοποιήσεως εἶναι αὐτό.
Δὲν ξεφορτωνόμαστε ἐμεῖς κάτι, ἐφ΄ ὅσον καὶ τὸ χρέος εἶναι ἀνύπαρκτον καὶ ΟΥΔΕΙΣ ἀσχολεῖται μὲ τὴν πραγματική του ἔκτασιν… (Εἶδες οἱ …«ἐπαναστάτες» πού νομιμοποιοῦν τό «χρέος»)…
Καὶ  τελικῶς ἐμεῖς χρησιμοποιούμεθα γιὰ νὰ καταῤῥεύσουν ΟΛΟΙ οἱ λαοὶ τῆς Εὐρώπης.
Γιὰ αὐτὸ ἦταν τόσο …«σημαντικό» τὸ νὰ μὴν ἐνοχληθοῦν οἱ τραπεζῖτες τόσα χρόνια…
Γιὰ αὐτὸ οἱ …«ἐπαναστᾶτες» ΔΕΝ συζητοῦν ἔλεγχο τῆς ἐκτάσεως καὶ τῆς πραγματικότητος τοῦ «χρέους».
Γιὰ αὐτὸ ἔρχονται τώρα νὰ μᾶς …«ἀπαλλάξουν» ἀπὸ μέρος τοῦ …«χρέους» ἀφήνοντας ὅμως στὶς πλᾶτες ἱκανὸ ποσό, πρὸ κειμένου γιὰ μερικοὺς αἰῶνες νὰ ΜΗΝ σηκώσουμε κεφάλι.

Κι ἐμεῖς, ἀν τὶ νὰ προβληματιζόμεθα, τρίβουμε χαρούμενοι τὰ χέρια μας.
Ἡ «κακιά» Γερμανία θὰ πληρώση γιὰ τὰ νέα της ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος.
Καὶ φυσικὰ ἐκτὸς κάδρου, στοχεύσεως καὶ ἐνοχοποιήσεως παραμένουν πάντα, προστατευμένοι ἀπὸ τὴν σιωπή, οἱ γνωστοὶ τραπεζῖτες.

Ο αγγλοσαξονικός Economist δεν αγάπησε ξαφνικά την Ελλάδα και την νέα κυβέρνηση, απλά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για την Γερμανία σ΄αυτόν τον οικονομικό πόλεμο.
Κι όπως πάντα η Ελλάδα σέρνει τον χορό έτσι και τώρα κλήθηκε στο ραντεβού της με την ιστορία να το κάνει…
Γιατί η Ελλάδα αδέρφια θυσιάστηκε ουκ ολίγες φορές για το καλό της Δύσεως. Η μαγκιά θα είναι αυτή την φορά να μην θυσιαστούμε αλλά να επιτύχουμε.
Καλημέρες καλησπέρες!

Γιῶτα Χουλιάρα-Νίκλαν

Economist: «Εμπρός, Άνγκελα, φτιάξε μου την ημέρα»…

Η Αφροδίτη της Μήλου με το όπλο της στραμμένο προς το Βερολίνο «ντύνει» το εξώφυλλο του Economist την επαύριο της εκλογικής επικρατήσεως του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα, και με τα βλέμματα διεθνώς καρφωμένα στην Ελλάδα. «Εμπρός, Άνγκελα, φτιάξε μου την ημέρα» είναι ο τίτλος που συνοδεύει το εξώφυλλο, το οποίο έρχεται σαν απάντηση στο γνωστό εξώφυλλο του Focus με την Αφροδίτη της Μήλου σε άσεμνη χειρονομία.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του βρετανικού περιοδικού υπάρχουν τρεις πιθανές εκδοχές για την έκβαση, ωστόσο σίγουρα πλέον, όποια και να είναι αυτή, θα λειτουργήσει ως καταλύτης για το ενιαίο νόμισμα και, αναλόγως με τους χειρισμούς της νέας κυβερνήσεως, μπορεί να πυροδοτήσει το Grexit ή να οδηγήσει και σε ένα συνολικά καλλίτερο μέλλον για το Ευρώ.

Η εκλογή του κ. Τσίπρα -σημειώνει ο Economist- και οι απαιτήσεις του για μείωση του χρέους καθώς και το μπαράζ εξαγγελιών για την αύξηση των δημοσίων δαπανών αποτελεί την μεγαλύτερη πρόκληση για το ενιαίο νόμισμα της Ευρώπης και «κατ’ επέκταση για την γερμανίδα Καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ η οποία χάραξε το μονοπάτι της λιτότητας για την γηραιά ήπειρο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

«Το διακύβευμα είναι μεγάλο. Παρά το γεγονός πως όλοι, συμπεριλαμβανομένου και του Έλληνα πρωθυπουργού, επιμένουν πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο Ευρώ, πλέον υπάρχει μια ξεκάθαρη απειλή εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη».

Αν λοιπόν, όπως σημειώνει ο Economist «το 2012 η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ήταν λιγότερο έτοιμη να αποδεχθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, προκειμένου να μην κατηγορηθεί η Γερμανία για μια νέα ευρωπαϊκή καταστροφή, ενώ οι ευρωπαίοι εταίροι, τόσο στον δανειστή Βορρά όσο και στον χρεωμένο Νότο, ανησυχούσαν για τις συνέπειες ενός Grexit για τις οικονομίες τους, πλέον αμφότεροι θα μπορούσαν να το αποδεχθούν ως υπαιτιότητα των Ελλήνων».

«Οι καιροί έχουν αλλάξει» αναφέρει ο Economist, «η Ευρώπη είναι πιο ισχυρή και το 80% του χρέους της Ελλάδας βρίσκεται στα χέρια άλλων κυβερνήσεων ή θεσμικών τραπεζών», αλλά κυρίως, όπως τονίζεται, αυτό που έχει αλλάξει είναι η πολιτική.

Στους συνήθεις βορείους που επιμένουν η Ελλάδα να παραμείνει πιστή στις δεσμεύσεις της, έρχονται να προστεθούν πλέον και «οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις της Ευρώπης του Νότου που φοβούνται ότι η επιτυχής έκβαση του ελληνικού εκβιασμού θα εξωθούσε και τους δικούς τους ψηφοφόρους προς τα λαϊκίστικά κόμματα της αντιπολιτεύσεως όπως το Podemos της Ισπανίας».

Με φόντο την αλλαγή των πολιτικών, κυρίως, συγκυριών ο Economist, σημειώνει ότι υπάρχουν τρεις πιθανές εκδοχές οι οποίες, όμως, θα μπορούσαν να αποβούν εξίσου μοιραίες: μια καλή, μια καταστροφική και μια λύση συμβιβασμού που όμως, όπως εκτιμούν, θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολος με φόντο «την πολιτική και όχι πλέον τόσο οικονομική χροιά της μάχης για το Ευρώ , ο συμβιβασμός θα είναι εξαιρετικά δύσκολος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το περιοδικό.

Παρ’όλα αυτά όπως τονίζεται: «Ο κ. Τσίπρας έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως οι πολιτικές λιτότητας της Α. Μέρκελ ήταν εξαντλητικές, μπλόκαραν την οικονομία και ενέτειναν τον αποπληθωρισμό. Επίσης ο κ. Τσίπρας έχει δίκιο πως το ελληνικό χρέος αυξήθηκε από 109% στο κολοσσιαίο 175% του ΑΕΠ τα τελευταία έξι χρόνια, παρά την αύξηση της φορολογίας και τις περικοπές δαπανών και είναι μη βιώσιμο. Η Ελλάδα πρέπει να μπει σε ένα πρόγραμμα απαλλαγής χρέους όπως ακριβώς ένα χρεωκοπημένο κράτος της Αφρικής», αναφέρει χαρακτηριστικά το Economist σημειώνοντας ωστόσο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνει τα δύο παραπάνω σωστά αλλά ένα βασικό λάθος: «να εγκαταλείψει τις μεταρρυθμίσεις και να σχεδιάζει να επαναπροσλάβει 12.000 δημόσιους υπάλληλους, να ακυρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις και να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, αναιρώντας έτσι την με κόπους κερδισμένη ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας”.

Η πρόταση του Economist είναι να πειστεί ο κ. Τσίπρας να «πετάξει στα σκουπίδια τον τρελλό σοσιαλισμό εμμένοντας στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, με αντάλλαγμα περικοπή χρέους – είτε επεκτείνοντας την αποπληρωμή του, είτε -ακόμα καλλίτερα – μειώνοντας την ονομαστική του αξία».

Εξάλλου, συνεχίζει το βρετανικό περιοδικό: «ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να αξιοποιήσει τις αριστερές ανησυχίες του, διαρρηγνύοντας τον κύκλο των προστατευμένων ολιγαρχών και αντιμετωπίζοντας την διαφθορά».

Ωστόσο, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του βρετανικού περιοδικού η παραπάνω εκδοχή μοιάζει ουτοπική με δεδομένη την έντονη διάθεση αντιθέσεως του «τρελλού αριστεριστή» κ. Τσίπρα αλλά και το γεγονός ότι Α. Μέρκελ δυσκολεύεται να αποδεχθεί ακόμα και την ποσοτική χαλάρωση που εξαγγέλθηκε πρόσφατα.

Η ετέρα, κατά Economist, καταστροφική εκδοχή προβλέπει την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.

«Οι πιο αισιόδοξοι έχουν δίκιο να υποστηρίζουν πως θα ήταν λιγότερο επίπονο σήμερα σε σχέση με το 2012, όμως θα εξακολουθούσε να είναι επίπονο» σημειώνει το βρετανικό περιοδικό.

«Στην Ελλάδα θα οδηγούσε στην κατάρρευση των τραπεζών, σε ακόμη μεγαλύτερες απώλειες εισοδημάτων, ανεργία υψηλότερη από το σημερινό 25% και πιθανότητα, την έξοδο της χώρας και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι συνέπειες θα ήταν σκληρές ωστόσο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Θα προκαλούσε άμεσα αμφιβολίες για την Πορτογαλία, την Ισπανία, ίσως και την Ιταλία για το κατά πόσο θα έπρεπε να παραμείνουν στην ευρωζώνη. Άλλωστε η νέα προστασία του Ευρώ, η τραπεζική ένωση και το πρόγραμμα ελαφρύνσεως δεν έχουν ακόμη δοκιμαστεί,», σημειώνει το Economist.

Έτσι, το τρίτο σενάριο που προβλέπει ο Economist είναι αυτό του συμβιβασμού το οποίο και προκρίνει ως πιθανότερο. Και πάλι όμως, όπως σημειώνει το βρετανικό περιοδικό, δεν μπορεί να έχει μακροπρόθεσμη ισχύ καθώς είτε ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να επιτύχει όσα έχει υποσχεθεί σχετικά με το χρέος χάνοντας την αξιοπιστία του στους Έλληνες ψηφοφόρους, είτε τα αιτήματα του, θα σκοντάψουν στην έγκριση κοινοβουλίων άλλων κρατών μελών όπως της Φινλανδίας.

Ωστόσο, ακόμα και αν επιτύχει οριακή βελτίωση των ελληνικών θέσεων, χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία θα θελήσουν να θέσουν επίσης τέλος στη δική τους λιτότητα.

«Ή ακόμα χειρότερα» όπως σημειώνει ο Economist, «μια τέτοια εξέλιξη θα ενίσχυε τη θέση πολιτικών λαϊκίστικών κομμάτων δεξιών και αριστερών σε Γαλλία και Ιταλία που δεν είναι κατά της λιτότητας αλλά κατά της συμμετοχής στην ευρωζώνη».

Εξάλλου, όπως υπογραμμίζει το Economist, η περίπτωση οποιουδήποτε συμβιβασμού παρουσιάζει και «τεχνικές δυσκολίες» καθώς με δεδομένη «την αμετακίνητη θέση της ΕΚΤ για μην παροχή έκτακτης ρευστότητας, ήμοι μόνον αν η κυβέρνηση Τσίπρα, τηρεί το προσυμφωνημένο πρόγραμμα, το οποιοδήποτε αδιέξοδο θα οδηγούσε σε πανικό τις ελληνικές τράπεζες.

Το άρθρο του Economist καταλήγει πως, ανεξαρτήτως τρόπου, η Ελλάδα θα αναγκάσει την Ευρώπη να πάρει ορισμένες σκληρές αποφάσεις.

«Με λίγη τύχη, αυτές οι αποφάσεις θα μπορούσαν να έχουν και την καλλίτερη δυνατή έκβαση».

«Και μπορεί οι Έλληνες να ζουν σε έναν απατηλό παράδεισο αν πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να πραγματοποιήσει όσα λέει αλλά και οι Γερμανοί πρέπει κάποια στιγμή να δουν τις συνέπειες του εμμονικού τους πείσματος».

«Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της κρίσεως του Ευρώ , οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν κολλήσει σε σχεδόν μηδενικούς ρυθμούς αναπτύξεως, εμφανίζοντας εξαιρετικά υψηλή ανεργία. Όταν οι πολιτικές έχουν τέτοιο αποτέλεσμα, η επανάσταση των Ελλήνων ψηφοφόρων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τόσο προβλέψιμη όσο και δικαιολογημένη».

Ως κατακλείδα το Economist, επισημαίνει ότι «Είναι δύσκολο να προβλέψει το πώς μπορεί να επιβιώσει το ενιαίο νόμισμα υπό αυτές τις συνθήκες. Αν ωστόσο δεν επιβιώσει, ο μεγαλύτερος χαμένος θα είναι η ίδια η Γερμανία».

Γιῶτα Χουλιάρα-Νίκλαν
ἀπὸ geopolitics

Καὶ μία ἀπορία…

Πόσο πιό χειραγωγήσιμοι πιά;

Φιλονόη

φωτογραφίες ἀπό ἐδῶ