Καὶ φθάσαμε ἐπὶ τέλους στὸν τελευταῖο μῆνα κι αὐτοῦ τοῦ χειμῶνος.
Ἡμερολογιακοῦ χειμῶνος, γιὰ νὰ μὴν μπερδευόμεθα…
Χειμῶνος ποὺ φθάνει στὸ πέρας του, μὰ δὲν παίρνει μαζύ του καὶ τὴν μελαγχολία ποὺ ἔφερε…
Ὄχι ἀκόμη τοὐλάχιστον…

Κι ὅμως…
Ὁ Φεβρουάριος εἶναι μὲν σκληρός, ἀλλὰ δὲν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπὸ τὸν προάγγελο τῆς ἀνοίξεως…
Κι ὅταν λέμε ἄνοιξις ἐννοοῦμε περισσότερο φῶς, ὀργιώδη ἀνάπτυξιν κι ἀναπαραγωγὴ τῶν φυτῶν, μὰ καὶ τῶν ζώων…
Κι ἀναμένοντας τὴν ἄνοιξιν, ἀπὸ μόνο του αὐτὸ εἶναι κάτι σπουδαῖο.

Οἱ ἡμέρες μας ἔχουν ἤδη μεγαλώσει ἀρκετά…
Τὸ κρύο σιγὰ σιγὰ θὰ ὑποχωρήση…
Κι ἐμεῖς θὰ γευθοῦμε γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ αὐτὸ ποὺ ἡ Πατρίδα μας μᾶς προσφέρει ἁπλόχερα…
Τὸ Ἑλληνικὸ φῶς!

Καλὸν μῆνα Φεβρουάριο λοιπὸν νὰ ἔχουμε.
Τὰ δύσκολα τελειώνουν…
Καιρὸς νὰ ἀρχίσουμε νὰ κάνουμε τὶς πρῶτες μας ἐξορμήσεις πρὸς τὸ φῶς…

Φιλονόη

φωτογραφία