Κατανοώ (και σέβομαι) απόλυτα την ανάγκη κάποιος να ταχθεί υπέρ της κυβερνήσεως και να την στηρίξει.
Εκείνο που δεν κατανοώ (και δεν σέβομαι καθόλου) είναι όλα αυτά τα περί Μεσολογγίου, Σουλιωτών, Θερμοπυλών και «αγώνας μέχρις εσχάτων» και «θα αγωνιστούμε και θα πέσουμε ένδοξα».
Λες και ο Μεσολογγίτης που βρήκε φρικτό θάνατο σε μια κόλαση πείνας και τρόμου, έχει κάποια σχέση με όλους αυτούς που γράφουν τις επαναστατικές μπούρδες τους μέσα από ένα πληκτρολόγιο. 

Αν δεν πρόκειται για άγνοια, τότε είναι νοσηρότητα.
Βέβαια, με ικανοποίηση παρατηρώ ότι δεν έχουν όλοι οι ψηφοφόροι του Σύριζα τέτοιες φαντασιώσεις.
Πάντως αυτοί που έχουν, ανήκουν στο χειρότερο κομμάτι της κοινωνίας.
Πάντα αυτό έκανε άκριτη επίκληση των μεγάλων συμβόλων.
Πάντα αυτό μας πήγαινε πίσω όταν ένα κάναμε μισό βήμα μπροστά. Αυτά τα φουσκωμένα μυαλά με τα κρανία άδεια.

Ἀλικᾶκος Δημήτρης

φωτογραφία