Δὲν γίνεται νὰ ἔχῳ ταλέντο στὴν μαγειρικὴ καὶ νὰ θέλῳ νὰ γίνῳ ἰατρός. Τὸ γνωρίζω μέσα μου…
Καλὴ ἡ ἰατρική, ἀλλὰ ἐὰν ΔΕΝ εἶναι μεράκι, ΔΕΝ ἔχω δικαίωμα νὰ στραφῷ πρὸς αὐτήν. Θὰ κάνω κακό.

Τὸ αὐτὸ συμβαίνει γιὰ τὰ πάντα.
Ἰσχύει στὸ καθ΄ ὅλου, τοῦ Ἀριστοτέλους.
Δῆλα δὴ ΔΕΝ γίνεται νὰ εἶμαι «φτιαγμένος» γιὰ κάτι, ὅ,τι δήποτε, καὶ νὰ ἐπιλέγῳ, διὰ τῆς βίας, νὰ πορευθῷ σὲ ἄλλην διαδρομή, ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ἡ ἴδια ἡ Φύσις μου μοῦ ὁρίζει.

Καί πῶς θά τό ἀνακαλύψω αὐτό;
Εὔκολο…
Ἀρκεῖ νὰ «ἀκούσῳ» τὶς φωνοῦλες ποὺ ἔρχονται μέσα ἀπὸ τὸ βαθύτερο εἶναι μου.

Φιλονόη

φωτογραφία