Ὁ πρῶτος, καὶ σημαντικότερος ἴσως, λόγος, γιὰ νὰ ξεκινήσουμε ἕνα ταξείδι, ὁποιοδήποτε ταξείδι, εἶναι αὐτὸ ποὺ προσδοκοῦμε νὰ κερδίσουμε ἀπὸ τὴν περάτωσίν του. Δῆλα δὴ αὐτὸ ποὺ ἀποκαλοῦμε σκοπὸ τοῦ ταξειδίου.
Ἐὰν δὲν τὸν γνωρίζουμε σαφῶς, δὲν ἔχει νόημα νὰ ξεκινήσουμε τὸ ὁποιοδήποτε ταξείδι.
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ἡ ἀπόλαυσις τῆς διαδρομῆς.
Ἐὰν δὲν εἴμαστε διατεθειμένοι νὰ χαλαρώνουμε, κάθε στιγμή, νὰ ἀπολαμβάνουμε τὶς δυσκολίες καὶ τὶς χαρές, κάθε στιγμή, νὰ παραμένουμε συνδεδεμένοι μὲ τὸ ὄραμά μας, κάθε στιγμή, εἶναι κουτὸ τὸ νὰ παραμένουμε δεσμευμένοι στὴν ἀπόφασίν μας, διότι οὐσιαστικῶς κάποιαν στιγμὴ χάσαμε τὴν ἐπαφή μας μὲ τὸν πραγματικό μας σκοπό, ἀλλὰ ἀδυνατοῦμε νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε…
Τὸ ταξείδι πάντα εἶναι ἀπολαυστικό. Ποτὲ δὲν βαραίνει τὸν Ἄνθρωπο…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ tolmima.