Ἡ ἄγρια ὀμορφιά.

Κόκκινο μὲ λευκό!
Ἐνας συνδυασμός ποὺ κανέναν δὲν ἀφήνει ἀδιάφορο!
Ἂς δοῦμε τὸ «γιατί» μέσα ἀπὸ τὸν ἀποσυμβολισμό του.

Τὸ ΛΕΥΚΟ, ὡς (-μὴ ) χρῶμα, δηλώνει τὴν καθαρότητα, τὸ ἀνέγγιχτο, αὐτὸ ποὺ προσφέρεται νὰ «βαφτῇ» ἀναλόγως μὲ τὴν χρήση του.
Συμβολίζει τὴν ΑΓΝΟΤΗΤΑ τῶν πραγμάτων, τὸ ΦΩΣ ποὺ ἀντανακλῶται.
Στὰ μάτια τοῦ πρωτογόνου ἀνθρώπου ὅμως, ἤταν τὸ ΧΙΟΝΙ. Ἦταν ἡ γαλήνη καὶ ὀμορφιὰ τῆς στολισμένης μὲ λευκὰ ΦΥΣΕωΣ ἀλλὰ καὶ ἡ παγωνιά, ὅπως καὶ ὁ δρόμος γιὰ νὰ ἀνακαλύψῃ μέσα ἀπὸ ἴχνη θηράματα .

Τὸ ΚΟΚΚΙΝΟ ὡς χρῶμα   συσχετίσθηκε στὸ συλλογικὸ ἀσυνείδητο μὲ δύο πράγματα :
ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ (θερμότητα ) καὶ τὸ ΑΙΜΑ.
Τὸ αἷμα ὡς αἴτιο συντηρήσεως τῆς ΖΩΗΣ μέσῳ τῆς ῥοῆς του, ἀλλὰ καὶ τῆς θερμότητος, μιᾶς καὶ τὸ αἴμα εἶναι ζεστὸ καὶ ἀχνίζει.
Τὴν φωτιὰ ὡς ἀπαραίτητο σύντροφο στὴν ζωή, ὡς παράγοντα ποὺ συντηρεῖ ζεστὸ τὸ αἷμα, ἀλλὰ καὶ ὡς αἴτιο καταστροφῆς σὲ ὑπερθετικὸ βαθμὸ καὶ ἀλλαγῆς τῆς ὕλης.
Στὸν πρωτόγονο τώρα, τὸ αἷμα ἤταν ἡ ἴδια του ἡ ζωὴ καὶ ἡ φωτιὰ ἡ συντήρηση (μέσῳ τῆς ἐλεγχομένης θερμότητος) τῆς ζωῆς του.

Ἂς πᾶμε τώρα στὸν συνδυασμὸ λευκοῦ -κοκκίνου, ποὺ ἔχει χαραχθεῖ στὴν βαθειὰ συλλογικὴ μνήμη μας, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν πρώτων ἀνθρώπων.
Φανταστεῖτε τὴν εἰκόνα τοῦ ΑΙΜΑΤΟΣ ἐπάνω στὸ ΛΕΥΚΟ ΧΙΟΝΙ.
Τί θά μποροῦσε νά σημαίνῃ;
Κατ’ ἀρχὴν θάνατο!
Θάνατο θηράματος (ἄρα τροφή) ἀλλὰ καὶ θάνατο κυνηγοῦ (ἄρα κίνδυνος )
Κι ὅλα αὐτά, μέσα ἀπὸ μιὰ ἄγρια ὀμορφιὰ χρωματικῆς ἀντιθέσεως ……

Ἐπάνω στὸ λευκό, τὸ ἄσπιλο, τὸ καθαρό, τὸ ἁγνό, σταγόνες κόκκινες ζωῆς ……….ἢ, θανάτου.
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΘΟΥΣ!
Πάθους γιὰ ζωὴ καὶ γιὰ ΕΡΩΤΑ, δηλαδὴ γιὰ συνέχιση τῆς ζωῆς !
Μιλᾶμε γιὰ τὸν ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ χωρὶς συμβάσεις καὶ στρογγυλεμένες γωνίες …….
Τὸν συνδυασμὸ τῆς ἐντάσεως καὶ τῆς ἄγριας ὀμορφιᾶς.

Εὐστρατία Σουραβλᾶ

Leave a Reply