«…Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, επηρεαζόμενη από το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα της Κύπρου, επέτρεψε σε κάποιους επωνύμους τραπεζίτες να επενδύσουν αυτά τα κεφάλαια σε κρατικά ομόλογα της Ελλάδας πριν και μετά το PSI.

Kαθώς τα κρατικά ομόλογα περικόπηκαν σημαντικά σε εφαρμογή του PSI,  προέκυψαν ζημίες μεγάλου ύψους σε συγκεκριμένες Κυπριακές τράπεζες.

Η Κεντρική τράπεζα της Κύπρου, ενώ γνώριζε πλήρως την κατάσταση, επέτρεψε στις τράπεζες αυτές να συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι μεγαλοκαταθέτες των τραπεζών αυτών κατάφεραν με συνεχείς αναλήψεις να αναλάβουν σε μετρητά τις καταθέσεις τους και να αποφύγουν το διαφαινόμενο bail-in.

Πολλοί απ’ αυτούς όμως δεν ήταν μόνο καταθέτες των τραπεζών τους, αλλά είχαν λάβει και υψηλόποσα δάνεια.

Ποτέ δεν σκόπευαν να τα  επιστρέψουν στις τράπεζες τους, ούτε και τελικά πρόκειται να τα επιστρέψουν,  χάρη στον κο Ντάισεμπλουμ και την παρέα του στην Ευρωπαική επιτροπή….»

 

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΝΤΡΑΓΚΙ Ή ΤΟΥ ΝΤΑΙΣΕΝΜΠΛΟΥΜ;
ΟΧΙ, ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙΑ

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει καθημερινά ένα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.

Ένα μεγάλο τμήμα των Ελλήνων καταθετών φοβάται για τις καταθέσεις του στις Ελληνικές τράπεζες και προβαίνει σε αναλήψεις μεγάλων  ποσών σε μετρητά .

Οι καταθέτες φοβούνται το «κούρεμα», δηλαδή μία κατάσταση σαν αυτή που βίωσε η Κύπρος, όπου οι καταθέτες κάποιων τραπεζών είδαν τις καταθέσεις τους επάνω από το ποσό των 100.000 ευρώ αρχικά να δεσμεύονται και στην συνέχεια να μετατρέπονται αναγκαστικά σε μετοχές της τράπεζας Κύπρου.

Μία άλλη παραλλαγή της φοβίας είναι η πεποίθηση ότι θα επιβληθεί  στις καταθέσεις κάποιος φόρος υπέρ των δημόσιων ταμείων.

Ο ι καταθέτες έχουν δίκιο να φοβούνται, γιατί κανένας επίσημος δεν τους εξήγησε την κατάσταση με ρεαλιστικούς όρους.

Η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει bail-in  στις τράπεζές της, γιατί απλά δεν είναι Κύπρος και δεν αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα μ’ αυτήν.

Η Κύπρος ήταν πριν την κρίση ένα εξωχώριο τραπεζικό κέντρο, που χρησιμοποιούσαν πολλοί ξένοι λόγω της χαμηλής εταιρικής φορολογίας και λόγω των διασυνδέσεων των τραπεζών της με τις τράπεζες της Αγγλίας.

Τα κεφάλαια που συγκέντρωνε το τραπεζικό της σύστημα ήταν πολλαπλάσια από το ΑΕΠ της Κύπρου και σαν δέλεαρ προσέφερε πολύ υψηλά επιτόκια.

Η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, επηρεαζόμενη από το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα της Κύπρου, επέτρεψε σε κάποιους επωνύμους τραπεζίτες να επενδύσουν αυτά τα κεφάλαια σε κρατικά ομόλογα της Ελλάδας πριν και μετά το PSI.

Kαθώς τα κρατικά ομόλογα περικόπηκαν σημαντικά σε εφαρμογή του PSI,  προέκυψαν ζημίες μεγάλου ύψους σε συγκεκριμένες Κυπριακές τράπεζες.

Η Κεντρική τράπεζα της Κύπρου, ενώ γνώριζε πλήρως την κατάσταση, επέτρεψε στις τράπεζες αυτές να συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι μεγαλοκαταθέτες των τραπεζών αυτών κατάφεραν με συνεχείς αναλήψεις να αναλάβουν σε μετρητά τις καταθέσεις τους και να αποφύγουν το διαφαινόμενο bail-in.

Πολλοί απ’ αυτούς όμως δεν ήταν μόνο καταθέτες των τραπεζών τους, αλλά είχαν λάβει και υψηλόποσα δάνεια.

Ποτέ δεν σκόπευαν να τα  επιστρέψουν στις τράπεζες τους, ούτε και τελικά πρόκειται να τα επιστρέψουν,  χάρη στον κο Ντάισεμπλουμ και την παρέα του στην Ευρωπαική επιτροπή….

Έτσι η διαρροή καταθέσεων είχε πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την ρευστότητα των  Κυπριακών τραπεζών, καθώς μαζί με τις καταθέσεις έφευγαν και κεφάλαια, που οι τράπεζες δανείζονταν μέσω ELA από την ΕΚΤ για να δανείσουν με την σειρά τους απερχομένους πελάτες τους.

Σε κάποια χρονική στιγμή φάνηκε καθαρά ότι ορισμένες Κυπριακές τράπεζες χρωστούσαν στον μηχανισμό ELA κεφάλαια τεραστίου ύψους, σε σχέση με το ΑΕΠ της Κύπρου, που σε καμμία περίπτωση δεν θα μπορούσαν να ανακτηθούν, ακόμα και αν τις εκκαθάριζαν οικονομικά.

Οι διαθέσιμες λύσεις ήταν μόνο δύο:

1. θα μπορούσαν  να εκκαθαρίσουν μόνο τις προβληματικές τράπεζες, αλλά τότε οι καταθέτες τους θα αντιμετώπιζαν τεράστιες ζημιές, 

ή

2. Θα μπορούσαν να συγχωνεύσουν αναγκαστικά τις προβληματικές τράπεζες με μία μεγάλη και στην συνέχεια να κάνουν bail-in.

Eπέλεξαν εσφαλμένα και υπό την  πίεση του Eurogroup την δεύτερη λύση, με αποτέλεσμα να υποστούν σημαντική ζημιά όλοι οι καταθέτες με κεφάλαια άνω των 100.000 ευρώ…

Η περίπτωση της Ελλάδας είναι πολύ διαφορετική.

Στην Ελλάδα τα χοηγηθέντα δάνεια είναι το 117,5 % των καταθέσεων.

Συγκεκριμένα στα τέλη Ιανουαρίου 2015 στο σύνολο του Ελληνικού τραπεζικού τομέα, τα δάνεια  ήταν 228,6 δις ευρώ και οι καταθέσεις 194,7 δις ευρώ.

Ανάμεσα στις καταθέσεις όμως περιλαμβάνονται  και 21,1  δις ευρώ, που αντιπροσωπεύουν τις υποχρεώσεις από τιτλοποιημένα δάνεια των τραπεζών.

Αν ληφθεί υπόψιν  το γεγονός αυτό, τότε τα δάνεια είναι το 119,6% των καταθέσεων  (1,196= (228,6 -21, 1 )/(194,7-21,1 ) ).

Οι καταθέσεις στις Ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να κουρευθούν ή να φορολογηθούν   χωρίς αυτό να οδηγήσει σε χειροτέρευση της καταστάσεως της ρευστότητάς τους.

Μόνο τρελλός κυβερνήτης και παντελώς άσχετος με τα οικονομικά θα μπορούσε να αποφασίσει ποτέ κάτι τέτοιο.

Η Ελλάδα διαθέτει αυτή την στιγμή υπουργό Οικονομικών με την ταυτόχρονη  ιδιότητα του καθηγητή Πανεπιστημίου στον Οικονομικό τομέα.

Aντίθετα το bail-in των τραπεζών της Κύπρου το διαπραγματεύθηκε ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, που σπούδασε νομικά στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Στην συνέχεια απέκτησε  μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών  στο ναυτικό δίκαιο από το University College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Ναυτικό δίκαιο σπούδασε ο άνθρωπος και ίσως γι’ αυτό τα έκανε οικονομικά  θάλασσα.

Αλλά και στα νομικά δεν ήταν καλλίτερος….

Η διαδικασία του bail-in  την εποχή που συνέβη στη Κύπρο δεν ήταν επίσημα νομοθετημένη ούτε στην Κύπρο, ούτε στην ΕΕ.

Είχε εφαρμοσθεί δύο μήνες πριν στην Ολλανδία από τον σεβαστό κο Ντάισεμπλουμ στην περίπτωση της SNS Reaal, της  4ης σε μέγεθος τράπεζας της Ολλανδίας, με περιουσιακά στοιχεία αξίας 82,3 δις ευρώ. Η τράπεζα όμως αυτή κρατικοποιήθηκε, σύμφωνα με τον Ολλανδικό νόμο, αλλά με χρήση κάποιου τεχνάσματος.

Ο Ολλανδικός νόμος προβλέπει σε κάθε περίπτωση αποζημίωση των επενδυτών.

Αλλά ο κος Ντάισεμπλουμ έβγαλε απόφαση και όρισε την αποζημίωση σε μηδέν ευρώ. Ούτε καν 1 ευρώ.

Τόσα έμαθε στην Ιρλανδία, όπου σπούδασε Αγροτική οικονομία…

Το bail-in της Κύπρου ήταν στην εποχή του  ένα ερασιτεχνικό νομικό και οικονομικό πείραμα, που αποφασίσθηκε και εφαρμόσθηκε από οικονομικά άσχετους .

Αυτό το πείραμα σήμερα δεν μπορεί να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο.

Από την 1.1.2015  για την αντιμετώπιση τραπεζικών κρίσεων στην Ε.Ε ισχύει η Ευρωπαική οδηγία  2014/59/ΕΕ , που προβλέπει με λεπτομέρεια θεσμικά τι μπορούν, αλλά και τι δεν μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση τραπεζικών κρίσεων.

ΠΗΓΗ 

 

Η οδηγία είναι πλέον θεσμοθετημένη και προστατεύει  πλήρως όλους τους καταθέτες έως 100.000 ευρώ ανά πρόσωπο (Άρθρο 70, όπου αναφέρεται ρητά ότι δεν εφαρμόζεται το bail-in για τις προστατεύομενες καταθέσεις από την οδηγία 2014/49/ΕΕ, για τα συστήματα εγγυήσεως καταθέσεων).

Με βάση την ανωτέρω οδηγία  οι απειλές του κου Νταίσεμπλουμ για επανάληψη στο μέλλον της περιπτώσεως της Κύπρου για την Ελλάδα είναι απλά μπούρδες…

Βέβαια στις τραπεζικές κρίσεις εκτός από το νομικό πλαίσιο πρέπει να εξετάζεται και γενικότερα η πραγματική οικονομική κατάσταση.

Αν εξετάσουμε πχ την υποθετική περίπτωση, όπου κάποια Ελληνική Τράπεζα δεν μπορεί να αποδόσει σε μετρητά τις καταθέσεις κάποιου πελάτη, θα δούμε ότι αυτό δεν ισοδυναμεί με χρεωκοπία, στον βαθμό που η μεταφορά των χρημάτων μπορεί να γίνει και με επιταγή ή έμβασμα σε κάποια άλλη τράπεζα.

Χρεωκοπία τράπεζας μπορεί να προκύψει μόνο από κακοδιαχείριση ή από καταγεγραμμένη λογιστικά ζημία.

Τέτοια περίπτωση σήμερα δεν υφίσταται για τράπεζα της Ελλάδας.

Για την αποφυγή του bail-in είναι σκόπιμο οι καταθέσεις να είναι έγκαιρα μοιρασμένες και να τηρούνται  σε εύρωστα τραπεζικά ιδρύματα.

Σημειώστε ότι το άνοιγμα νέων λογαριασμών  ή η τροποποίηση των δικαιούχων  λογαριασμών είχε απαγορευθεί στην Κύπρο κατά την κρίση.

Γι’ αυτό η ύπαρξη λογαριασμού καταθέσεων ταμιευτηρίου στην μεγαλύτερη τράπεζα της Ελλάδας, καθώς και η κατοχή χρεωστικής κάρτας και internet banking, θεωρούνται εκ των προτέρων μία καλή προφύλαξη.

Η κατάταξη των συστημικών τραπεζών  της Ελλάδας κατά το μέγεθος του Ενεργητικού τους (Σεπτέμβριος 2014) είναι: Εθνική Τράπεζα (113,31 δις ευρώ),  Τράπεζα Πειραιώς (86,41 δις ευρώ),  Eurobank (74,26 δις ευρώ)  και  AlphaBank (74,42 δις ευρώ).

Οι ίδιες τράπεζες κατά το μέγεθος των καταθέσεων τους  (Σεπτέμβριος 2014) κατατάσσονται:   Εθνική τράπεζα (66,9 δις ευρώ), Τράπεζα Πειραιώς (55,04 δις ευρώ), AlphaBank  (43,53 δις ευρώ) και Eurobank (42,69 δις ευρώ).

Κατά το τετράμηνο Οκτώβριος 2014-Ιανουάριος 2015 οι καταθέσεις των Ελληνικών τραπεζών μειώθηκαν σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ κατά 9,1% κατά μέσο όρο, δηλαδή κατά 19,6 δις ευρώ.

To μέγεθος της διαθέσιμης χρηματοδοτήσεως μέσω ELA είναι σήμερα 70 δις ευρώ.

Η δραματική εικόνα αυξημένων εκροών, που παρουσιάζεται στον τύπο, είναι εντελώς πλαστή.

Η ΕΚΤ αποφάσισε απλώς να μην δέχεται τα κρατικά ομόλογα της Ελλάδας ως έγκυρα ενέχυρα και πάσαρε όλη την χρηματοδότησή της στον μηχανισμό ELA της  ΤτΕ με σκοπό να περιορίσει έμμεσα την δυνατότητα εξυπηρερήσεως των  αυξημένων αναλήψεων από τους καταθέτες.

Η κίνηση της ΕΚΤ είναι απόλυτα αντίθετη με τους κανόνες και την αποστολή της να εξασφαλίζει την σταθερότητα των Ευρωπαικών τραπεζών.

Η ΕΚΤ έχει αναλάβει μέσω του μηχανισμού ESM να εποπτεύει την σταθερότητα του Ευρωπαικού νομισματικού συστήματος.

Αν οι Έλληνες καταθέτες έστελναν το 9,1% των καταθέσεών τους στην Γερμανία μέσω των τραπεζών τους, θα τους εμπόδιζε να το κάνουν;

Γιατί προσπαθεί να εμποδίσει  τους Έλληνες καταθέτες από το να πάρουν τις καταθέσεις σε μετρητά στο σπίτι τους, όταν την ίδια στιγμή η ΕΚΤ προτίθεται κάθε μήνα να διαθέτει 60 δις ευρώ φρεσκοτυπωμένο χρήμα στις τράπεζες;

Eίναι ευχαριστημένη η ΕΚΤ με το ευρώ να χάνει 22,7% της αξίας του μέσα σ’ ένα χρόνο, όπως δείχνει το παρακάτω διάγραμμα;

Μήπως είναι ευχαριστημένη και για τα αρνητικά επιτόκια, που με τις πολιτικές της προσφέρονται ήδη στους Ευρωπαίους πολίτες σε πολλές χώρες;

H κατάθεση είναι μία σχέση που βασίζεται στην εμπιστοσύνη ανάμεσα στον καταθέτη και την τράπεζα, που αυτός ελεύθερα επιλέγει.

Και σίγουρα ο καλλίτερος τρόπος ελέγχου μίας τράπεζας δεν είναι οι διαβεβαιώσεις των Κεντρικών τραπεζιτών, αλλά το απλό ερώτημα που σήμερα τίθεται από τον Έλληνα καταθέτη:

«Αν ζητήσω σήμερα τα χρήματα μου, θα μπορέσω να τα πάρω ή θα χρειασθώ την έγκριση του κου Draghi και του κου Ντάισεμπλούμ;»

H αποδεκτή  απάντηση παντού στην Ευρώπη θα πρέπει να είναι μόνο ναι.

Και σήμερα, αλλά και στο μέλλον…

Aλλά πολύ φοβάμαι ότι σύντομα στην Γερμανία η απάντηση θα είναι όχι.

Και αυτό θα αφορά και σε Έλληνες, αλλά και σε άτυχους Γερμανούς πολίτες, που πιστεύουν σήμερα ότι δεν θα έλθει και η σειρά τους.

Αν δεν το πιστεύουν, ας ρίξουν μία ματιά και στις τράπεζες της Αυστρίας δίπλα τους… 

Πῶς ἀντιμετωπίζεις τήν χρεωκοπία μίας τραπέζης ἐάν εἶσαι τράπεζα;

Son ofEon

Γιατὶ καὶ πῶς μία «μικρὴ Ἑλλάς», στὸ μέσον τῆς Εὐρώπης, μόλις …θυσιάστηκε!