ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ:
Συνέχεια τῆς ζωῆς τῆς Ἀρτέμιδος καί τοῦ Ἀπόλλωνος.

Ἄρτεμις κτείνει δέ μετ᾿ οὐ πολύ καί Τιτυόν, ὅς ἦν Διός υἱός καί τῆς Ὀρχομενοῦ θυγατρός Ἐλάρης, ἥν Ζεύς, ἐπειδή συνῆλθε, δείσας Ἥραν ὑπό γῆν ἔκρυψε, καί τόν κυοφορηθέντα παῖδα Τιτυόν ὑπερμεγέθη εἰς τό φῶς ἀνήγαγεν. Οὗτος ἐρχομένην εἰς Πυθώ Λητῶ θεωρήσας, πόθῳ κατασχεθείς ἐπισπᾶται· ἡ δέ τούς παῖδας ἐπικαλεῖται καί κατατοξεύουν αὐτόν. Κολάζεται δέ καί μετά θάνατον· γῦπες γάρ αὐτοῦ τήν καρδίαν ἐν Ἅιδου ἐσθίουσιν.
Ἀπέκτεινε δέ Ἀπόλλων καί τόν Ὀλύμπου παῖδα Μαρσύαν. Οὗτος γάρ εὑρών αὐλούς, οὕς ἔρριψεν Ἀθηνᾷ διά τό τήν ὄψιν αὐτῆς ποιεῖν ἄμορφον, ἦλθεν εἰς ἔριν περί μουσικῆς Ἀπόλλωνι. Συνθεμένων δέ αὐτῷν ἵνα ὁ νικήσας ὅ βούλεται διαθῇ τόν ἡττημένον, τῆς κρίσεως γινομένης τήν κιθάραν στρέψας ἠγωνίζετο ὁ Ἀπόλλων, καί ταὐτό ποεῖν ἐκέλευε τόν Μαρσύαν· τοῦ δέ ἀδυνατοῦντος εὑρεθεῖς κρείσσον ὁ Ἀπόλλων, κρεμάσας τόν Μαρσύαν ἐκ τινός ὑπερτενοῦς πίτυος, ἐκτεμών τό δέρμα οὕτως διέφθειρεν.
Ὠρίωνα δέ Ἄρτεμις ἀπέκτεινεν ἐν Δήλῳ. Τοῦτον γηγενῆ λέγουσιν ὑπερμεγέθ

η τό σῶμα· Φερεκύδης δέ αὐτόν Ποσειδῶνος καί Εὐρυάλης λέγει. Ἐδωρήσατο δέ αὐτῷ Ποσειδῶν διαβαίνειν τήν θάλασσαν. Οὕτος «πρώτην» μέν ἔγημε Σίδην, ἥν ἔρριψεν εἰς Ἄιδου Ἥρᾳ· περί μορφῆς ἐρίσασαν αὐτῇ· αὖθης δέ ἐλθών εἰς Χίον Μερόπην τήν Οἰνοπίωνος ἐμνηστεύσατο. Μεθύσας δέ Οἰνοπίων αὐτόν κοιμώμενον ἐτύφλωσε καί παρά τοῖς αἰγιαλοῖς ἔρριψεν.

Ὁ δέ ἐπί τό «Ἡφαίστου» χαλκεῖον ἐλθών καί ἁρπάσας παῖδαν ἕνα, ἐπί τῷν ὤμων ἐπιθέμενος ἐκέλευσεν ποδηγεῖν προς ἀνατολάς. Ἐκεῖ δέ παραγενόμενος ἀνέβλεπεν καί ἐξακεθείς ὑπό τῆς ἠλιακῆς ἀκτῖνος, καί διά ταχέων ἐπί τόν Οἰνοπίωνα ἔσπευδεν.Ἀλλά τῷ μέν Ποσειδῶν ἡφαιστότευκτον ὑπό γῆν κατασκεύασεν οἶκον, Ὠρίωνος δ᾿ Ἠώς ἐρασθεῖσα ἥρπασεν καί ἐκόμισεν εἰς Δῆλον· ἐποίει γάρ αὐτήν Ἀφροδίτην συνεχῶς ἐρᾶν, ὅτι Ἄρει συνευνάσθη. Ὁ δ᾿ Ὀρίων, ὡς μέν ἔνιοι λέγουσιν ἀνηρέθη δισκεύειν Ἄρτεμιν προκαλούμενος, ὡς δέ τινες, βιαζόμενος Ὦπιν μίαν ἐξ Ὑπερβορέων παραγενομένων παρθένων ὑπ᾿ Ἀρτέμιδος ἐτοξεύθη.

Ὄχι πολύ ἀργότερα ἡ Ἄρτεμις φονεύει καί τόν Τιτυόνα, ὁ ὁποῖος ἦτο υἱός τοῦ Διός καί τῆς Ἐλάρας θυγατρὸς τοῦ Ὀρχομενοῦ. Αὐτήν ὁ Ζεύς, ἀφοῦ συνευρέθει μαζί της, τήν ἔκρυψεν ὑπὸ τήν γῆν φοβούμενος τήν Ἥραν, καί ἔφερεν εἰς τό φῶς μόνον τόν υἱόν πού ἐγέννησεν, τόν τεράστιον εἰς μέγεθος Τιτυόνα. Αὐτός ὅταν εἶδεν τήν Λητώ ἐρχομένην ἐκ τῶν Δελφῶν, ἐκυριεύθει ἀπό πόθον καί τήν παρέσυρεν κοντά του. Ἡ Λητώ ἐπικαλέσθη τά τέκνα της, τά ὁποία τόν ἐφόνευσαν μέ τά βέλη των. Συνεχίζει δέ νά τιμωρεῖται καί μετά θάνατον· γῦπες τοῦ τρώγουν τήν καρδιάν, κάτω εἰς τόν Ἄδην.

Ὁ Ἀπόλλων ἐφόνευσεν ἐπίσης τόν υἱόν τοῦ Ὀλύμπου, Μαρσύαν. Αὐτός εἶχεν εὔρει τὰς φλογέρας, τὰς ὁποίας εἶχεν πετάξει ἡ Ἀθηνᾶ, διότι ἔκαμνον νά φαίνεται ἄσχημον τό προσωπό της καθώς τὰς ἐφυσοῦσεν, καί ἦλθεν εἰς διένεξιν μέ τόν Ἀπόλλωνα σχετικῶς μέ τὰς ἱκανότητὰς των εἰς τήν μουσικήν. Συνεφώνησαν, λοιπόν, νά διαγωνισθοῦν καί ὁ νικητής θά ἐπέβαλεν εἰς τόν ἡττημένον τήν θέλησίν του. Ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως, ὁ Ἀπόλλων διαγωνιζόταν μέ τήν κιθάραν του ἀνάποδα καί προέτρεπε καί τόν Μαρσύα νά κάμνῃ τό ἴδιο μέ τόν αὐλόν του. Καθώς αὐτό ἦτο ἀδύνατον νά συμβῇ, ἐβρέθει ὁ Ἀπόλλων εἰς πλεονεκτικήν θέσιν, καί ἐθεωρήθει νικητής. Ἔτσι ἐκρέμασεν τόν Μαρσύαν εἰς ἕνα ὑψηλόν πεῦκον, τόν ἔγδαρε καί μέ αὐτόν τόν τρόπον τόν ἐφόνευσεν.
Τόν Ὠρίωνα, τόν ἐφόνευσεν ἡ Ἄρτεμις εἰς τήν Δῆλον. Αὐτός λέγεται ὅτι ἐγεννήθει ἀπό τήν γῆν καί εἶχεν σῶμα γίγαντος. (Ὁ Φερεκύδης, ὅμως θεωρεῖ ὅτι ἦτο υἱός τοῦ Ποσειδῶνος καί τῆς Εὐριάλης.) Τοῦ ἐδωσεν δέ ὁ Ποσειδῶν τήν ἰκανότηταν νά περπατᾷ εἰς τήν ἐπιφάνειαν τῆς θαλάσσης. Ἡ πρώτη του γυναῖκα ἦτο ἡ Σίδη, τήν ὁποίαν ἔῤῥιξεν ἡ Ἥρα εἰς τόν Ἄδην, διότι διεφώνησε μαζί της ὡς πρός ποία ἦτο ὀμορφότερη. Ἀμέσως μετά ἐπῆγεν εἰς τήν Χίο

ν, καί ὑπανδρεύθη τήν Μερόπην , κόρην τοῦ Οἰνοπίωνος. Αὐτός ἐμέθυσεν τόν Ὠρίωνα καί καθώς εἶχεν ἀποκοιμηθεῖ, τόν ἐτύφλωσεν καί τόν ἔρριξεν εἰς τήν ἀκρην τῆς θαλάσσης.
Ὁ Ὠρίων ὅμως ἐπῆγεν εἰς τό σηδηρουργεῖο τοῦ Ἡφαίστου καί ἀφοῦ ἐπῆρε ἕναν ἠπηρέτη, τόν ἀνέβασεν εἰς τούς ὤμους του καί τόν ἐπρόσταξεν νά τόν ὁδηγῇ πρός τήν ἀνατολήν. Ὅταν ἔφτασεν ἐκεῖ ἐθεραπεύθη ἀπό μίαν ἠλιακήν ἀκτίνα καὶ ἐπανέκτησεν τήν ὄρασιν του. Ὑστερα, ἔτρεξεν γρήγορα πρός τόν Οἰνοπίωνα.

Γκολέμης Τᾶσος