Πρὸς Θάνατον!!!

Εἶναι μία ἀλήθεια κάτω ἐδῶ ποὺ τὴν κτυπᾶ τὸ μῖσος...Μεγάλη ἡμέρα ἡ σημερινή…
Ὄχι διότι σὰν σήμερα κάποιοι ξεβράκωτοι καὶ ξυπόλητοι σήκωσαν στὶς πλᾶτες τους τὴν λευτεριὰ μας…
Αὐτοὶ τὸ ἔκαναν… Μπόρεσαν… Τόλμησαν…
Πλανεύτηκαν ἴσως, μὰ εἶχαν κάτι ἱερὸ γιὰ νὰ τιμήσουν…
Ἀγῶνες ζωῆς ἔδωσαν… Ἄλλοτε ἔχασαν, ἄλλοτε κέρδισαν… Μὰ εἶχαν ὄραμα, καὶ παρὰ τὴν πείνα τους, τὸ κρῦο, τὸν φόβο, τὴν ἐρημιά τους, τὶς διώξεις, τὶς ἀδικίες σηκώθηκαν, στάθηκαν στὰ πόδια τους καὶ ξεκίνησαν…
Τοὺς τιμοῦμε, ὅσοι τοὺς τιμοῦμε, γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ μεγάλα καὶ τὰ μικρὰ ποὺ μᾶς κληροδότησαν…
Αὐτοὺς δὲν γίνεται νὰ τοὺς ξεχάσουμε… Στὴν καρδιά μας, στὴν μνήμη μας, στὸν ἴδιο τὸν γενετικό μας κώδικα εἶναι καταγεγραμμένοι…

Ὅμως σήμερα εἶναι μεγάλη ἡμέρα… Πολὺ μεγάλη…
Εἶναι ἡμέρα συνειδητοποιήσεως… Γιὰ ἐμέναν τοὐλάχιστον…

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν μάθαμε πὼς βεβήλωσαν τὸ ἄγαλμα τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ… Ἀμέσως μετὰ μάθαμε πὼς  στὸ ἐκκλησάκι τῆς Καπνικαρέας πάλι ἀφόδευσαν τὰ μιάσματα…
Καὶ ἀναρωτήθηκα σοβαρά…
Μέ τί νά παλέψῳ; Μέ ποιόν;;;
Γίνεται νά στέκομαι δίπλα στό κάθε μου μνημεῖο καί νά τό προστατεύῳ;
Γίνεται νά ἀντιμετωπίζῳ τόν κάθε κάφρο πού θέλει νά τά βεβηλώσῃ; 
Καί ποῦ εἶναι τό κράτος; Ποῦ ἡ πολιτεία…

Χά… Γελάσατε… Τὸ ξέρω…
Ποιό κράτος; Ποιά πολιτεία; Αὐτὰ δὲν ἔχουν μυαλὸ παρὰ μόνον γιὰ τὸ πῶς θὰ κάνουν τὶς ἁρπακτές τους εἰς βάρος μας…
Καί τί θά γίνη;;
Θά ἀφήσω τήν κληρονομιά μου καί τήν κληρονομιά τῶν παιδιῶν μου στά χέρια καί στίς φρικαλεότητες τοῦ κάθε ἀνεγκεφάλου;

Ἐδῶ μᾶς θέλω…
Τώρα πιὰ δὲν ἔχουμε ὅπλα νὰ πιάσουμε… Οὔτε ἔχουμε βουνὰ νὰ ἀνεβοῦμε…
Οὔτε ἔχουμε σπηλιὲς γιὰ νὰ κρυφθοῦμε…
Τώρα ἡ Μοίρα μας μᾶς ἔταξε ἐδῶ, μέσα στὶς πόλεις, μέσα στὴν βρωμιά, μέσα στὰ ῥημάδια…
Τώρα μᾶς πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὴν κάθε μας ἀνάσα, γιὰ τὴν κάθε σπιθαμὴ γῆς ποὺ μᾶς λεηλάτησαν.
Τώρα πιὰ δὲν ἔχουμε ἄλλες ὑποχωρήσεις…
Τώρα ἤ ἐμπρὸς θὰ πᾶμε, κερδίζοντας σπιθαμὴ πρὸς σπιθαμὴν κάθε χαμένο ἑκατοστὸ ἐδάφους, ἤ ἄς …πεθάνουμε.
Ἄλλως τέ…
…Τί νόημα ἔχει ἡ ζωή δίχως Πατρίδα, δίχως μνῆμες καί δίχως ἱστορία;
Τί νόημα ἔχει γιά ἐμᾶς τούς Ἕλληνες τό αὔριο, ὅταν δέν ὑπάρχῃ χθές γιά νά τό προστατεύσουμε καί νά τό ὑπερασπιστοῦμε;
Τί νόημα ἔχει τό νά κοροϊδεύουμε τούς ἑαυτούς μας μέ ἕναν τόσο εὐτελή βίο;Εἶναι μία ἀλήθεια κάτω ἐδῶ ποὺ τὴν κτυπᾶ τὸ μῖσος...

Πρὸς θάνατον λοιπόν.
Πλησιάζουμε στὰ ἔσχατα…
Καὶ στὰ ἔσχατα ὀφείλουμε νὰ ἀποφασίσουμε ἐπὶ τέλους ἤ γιὰ τὴν ζωή μας ἤ νὰ παραιτηθοῦμε.
Μὰ γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ σημεῖον νὰ ἀποφασίσουμε, ὀφείλουμε τώρα, σήμερα, αὐτὴν τὴν στιγμή, νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν μᾶς ἔμεινε κάτι ἱερὸ καὶ ἱκανὸ γιὰ νὰ θυσιασθοῦμε, πρὸ κειμένου νὰ τὸ προστατεύσουμε.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὁ πάτος ἔφθασε… Ἐκεῖ, ὅταν εἶσαι, ἔχει μόνον μίαν ἔξοδον… Τὴν ἄνοδον. Κι ὅσοι ἀντέξουν…
Μὰ γιὰ νὰ ἀντέξουμε πρέπει νὰ ξέρουμε τὸ γιατὶ θὰ ἀντέξουμε.
Ἡ ζωὴ δὲν νοεῖται ὅταν δὲν ὑπάρχῃ χθές, διότι ἡ ζωὴ νοεῖται σὰν συνέχεια…
Ἐὰν ἐμεῖς ἀδυνατοῦμε νὰ γίνουμε κρίκος, τότε, λυπᾶμαι, ἀλλὰ ἔχουμε ἤδη καταδικάσει τοὺς ἐαυτούς μας εἰς θάνατον!

Φιλονόη

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Πρὸς Θάνατον!!!

Leave a Reply