Μὲ μέτρησαν ἔξοχα καὶ ἀπεφάσισαν…
«….Φωνακλάς!»
«….Παρλαπίπας!»
«….Ἀκίνδυνος!»
Μὲ μέτρησαν καὶ εἶπαν:
«…δός του τὴν ἐλευθερία νὰ ἐκτονώνεται!»…
«…ἂς τὸν νὰ νομίζῃ πὼς κάτι κάνει!»…
«…ἀρκεῖ νὰ μὴν βγῇ στὸν δρόμο!»…
«…ἐκεῖ θὰ τοῦ κόψουμε τὰ πόδια!»…
Μὲ μέτρησαν καὶ εἶπαν…
«…σκυλὶ ποὺ γαβγίζει μὴν τὸ φοβᾶσαι!…»
…χμ…….
αὐτὸ εἶμαι τελικά;…
ἕνα σκυλὶ ποὺ σέρνει τὸν φόβο τοῦ πίσω ἀπὸ τὴν γκρίζα σκιά του οὐρλιάζοντας…
φοβισμένο…
πεινασμένο…
ἀδέσποτο…
περιμένοντας κάποιον νὰ περάσῃ νὰ ῥίξῃ ἕνα κόκκαλο;…
νά ξεγελάσῳ τήν πείνα μου;…
κι ἐγὼ μὲ τὸ στόμα ἀνοικτὸ περιμένω…
…ἕνα κόκκαλο…
“we are all Greeks now”
…ἕνα κόκκαλο ῥὲ Πατριῶτες… ἕνα κόκκαλο!
Ἡ φωτογραφία δωράκι ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Aussiedlerbetreuung und Behinderten – Fragen καὶ σχολίασε:
Glück, Auf, meine Heimat!