Η Ελλάδα των γενιτσάρων της πολιτικής και η υπηρέτρια των δυτικών κερδοσκόπων, συμμετέχει σταθερά κι ενεργά σε όλες τις δολοφονικές και ληστρικές επιθέσεις της Νέας Τάξεως εναντίον ανυπότακτων λαών.

Συμμετείχε στο εμπάργκο του Ιράν, της Συρίας, του Ιράκ,της Λιβύης, της Γιουγκοσλαβίας ακόμα και της Ρωσσίας…
Πάντα ΕΝΑΝΤΙΑ στα συμφέροντα των Ελλήνων προκειμένου οι εκάστοτε πολιτικοί απατεώνες να έχουν την εύνοια των επικυριάρχων και να παραταθεί η παραμονή τους στην εξουσία.

Με τις κυρώσεις που έπνιξαν την οικονομία του ΙΡΑΝ η Ελλάδα βοήθησε πρακτικά τις ξένες πολυεθνικές να βάλουν στο χέρι τους φυσικούς πόρους των Ιρανών.
Οι κυρώσεις που δήθεν στόχευαν στο πυρηνικό πρόγραμμα του ΙΡΑΝ ήταν προσχηματικές, όπως τα δήθεν πυρηνικά του Σαντάμ.

Rothschild και Rockefeller είχαν αρπάξει τα πετρέλαια της Ανατολής με μερικά πουγγιά χρυσών νομισμάτων και για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η λεηλασία στήριζαν και κρατούσαν στην εξουσία τους δικούς τους ηγέτες, τους προδότες του Ιρανικού λαού, όπως ακριβώς κάνουν στην …«ανεπτυγμένη» Ελλαδα από το 1821.

Το παρακάτω άρθρο της Καθημερινης έχει μερικά χρήσιμα στοιχεία.
Θα κατανοήσουμε ότι όσες χώρες είχαν κρατικοποιήσει τον φυσικό τους πλούτο στοχοποιήθηκαν και καταστράφηκαν από τους Δυτικούς με ψεύτικες αφορμές.

Και σε όλες αυτές τις επιθέσεις συμμετείχε η Ελλάδα χωρίς να έχει το παραμικρό συμφέρον.
Αντίθετα πληρώσαμε δισεκατομμύρια ως λαός για να βάλουν πόδι σ’αυτές τις χώρες οι γνωστοί τοκογλύφοι.

Σίγμα

Οι δυτικές πετρελαιοβιομηχανίες επιστρέφουν στην αγορά του Ιράν

Σήμερα, με την Τεχεράνη και την διεθνή κοινότητα να καταλήγουν σε συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έπειτα από μαραθώνιες διαβουλεύσεις στην Λωζάννη, η χώρα αυτή της Μέσης Ανατολής επανέρχεται στο προσκήνιο ως ένα ενδεχόμενο «βραβείο» για τις δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες όπως η BP, η Royal Dutch Shell, η Eni και η Total.

Έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων των κεντρικών γραφείων της BP στην πλατεία Σεντ Τζέιμς του Λονδίνου κρέμεται ένα κάδρο με τα γεωλογικά στοιχεία του πρώτου κοιτάσματος που ανακαλύφθηκε στο Ιράν, του Μαστζίντ ι Σόλεϊμάν. Ετσι τέθηκαν τα θεμέλια για την πετρελαϊκή εταιρεία που αργότερα εξελίχθηκε στην British Petroleum, ανοίγοντας τον δρόμο στους ενεργειακούς κολοσσούς της Δύσεως να αξιοποιήσουν ανεπανάληπτες ευκαιρίες στην ταραχώδη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Έκτοτε, η ιστορία της συγκεκριμένης βιομηχανίας του Ιράν είναι συνδεδεμένη με πραξικοπήματα που πραγματοποιήθηκαν με την στήριξη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (CIA), την εκμετάλλευση των αποικιοκρατών και μιας αποστροφής για την Δύση που πηγάζει με την Ιρανική Επανάσταση το 1979.

Σήμερα, με την Τεχεράνη και την διεθνή κοινότητα να καταλήγουν σε συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν έπειτα από μαραθώνιες διαβουλεύσεις στην Λωζάννη, η χώρα αυτή της Μέσης Ανατολής επανέρχεται στο προσκήνιο ως ένα ενδεχόμενο «βραβείο» για τις δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες όπως η BP, η Royal Dutch Shell, η Eni και η Total. Στην κούρσα αυτή αναμένεται να συμμετάσχουν, επίσης, οι Κινέζοι. Οι αμερικανικές εταιρείες, βεβαρημένες από τις κυρώσεις και το παρελθόν, θα ακολουθούν με απόσταση. «Εξετάζεις την εξέλιξη των πετρελαϊκών εταιρειών και την ιστορία του Ιράν» σχολιάζει ο Νάντερ Σουλτάν, σύμβουλος σε πετρελαϊκά θέματα που ήταν επικεφαλής στην κρατική πετρελαϊκή εταιρεία του Κουβέιτ, Kuwait Petroleum, από το 1993 μέχρι το 2004.

Είναι κατανοητή η θετική διάθεση των πετρελαϊκών να επιστρέψουν στην Περσία. Το Ιράν διαθέτει το 10% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου. Στην παγκόσμια κατάταξη βρίσκεται τέταρτο μετά την Βενεζουέλα, την Σαουδική Αραβία και τον Καναδά, ξεπερνώντας αρκετά το Ιράκ. Στην παγκόσμια λίστα με τις χώρες που κατέχουν τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου, το Ιράν είναι δεύτερο μετά την Ρωσσία. «Το Ιράν είναι το μεγάλο βραβείο. Το μέγεθος των αποθεμάτων του είναι εξαιρετικά ελκυστικό», σχολιάζει ο Οζβαλτ Κλιντ, αναλυτής της Sanford C. Bernstein & Co.

Ωστόσο, το Ιράν θα πρέπει να προσφέρει καλλίτερους όρους στα συμβόλαια με τις πετρελαϊκές εταιρείες από τις «συμφωνίες επαναγοράς» (buy-backs), με βάση τις οποίες οι αποδόσεις ήταν ανεπαρκείς σε ένα περιορισμένο χρονικό φάσμα από πενταετία σε επταετία.

Ο υπουργός Πετρελαίου στο Ιράν, Μπιτζάν Νάμνταρ Ζανγκανέχ έχει σχεδιάσει ένα νέο πρότυπο συμβολαίων με καλλίτερους όρους, ανάλογο με τις συμφωνίες «ίσου καταμερισμού της παραγωγής» που έχουν υπογραφεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στο Ιρακινό Κουρδιστάν.

Αυτό, όμως, μπορεί να μην είναι αρκετό, δεδομένου του ανταγωνισμού που επεκτείνεται από το Μεξικό μέχρι το Ιράκ. Ο παγκόσμιος ενεργειακός χάρτης έχει «αλλάξει δραματικά» από την τελευταία φορά που το Ιράν διαπραγματεύθηκε με τις πετρελαϊκές εταιρείες της Ευρώπης στα τέλη της δεκαετίας του ’90. «Το Ιράν βρίσκεται σε πολύ πιο αδύναμη θέση σε σχέση με το παρελθόν» δηλώνει ο Χομαγιούν Φαλακσάχι, αναλυτής για την Μέση Ανατολή στην Wood Mackenzie. Πάνω απ’ όλα, όμως, θα πρέπει να δημιουργηθεί εκ νέου ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δυο πλευρών μετά από τις περιπέτειες και τις συγκρούσεις των τελευταίων ετών.

καθημερινή