Η ουσία με το «Άγιος Φως» δεν είναι εκεί που λένε ότι είναι (κόστος μεταφοράς κλπ), είναι αλλού (ή ΚΑΙ αλλού).
Γιατί αν το φως είναι πραγματικά Άγιο, δηλαδή ανάβει από το πουθενά (θαύμα δηλαδή), τότε καλώς και τα αεροπλάνα, καλώς και τα αγήματα και οι υπουργοί, καλώς όλα.

Πώς ανάβουν λοιπόν τα κεριά του πατριάρχη;
Δεν γνωρίζω. Βίντεο δεν υπάρχει από το εσωτερικό του Παναγίου Τάφου. Τίποτα δεν υπάρχει.

Ε όχι και τίποτα!
Υπάρχει μια παραδοχή-αποκάλυψη (και δεν είναι η μόνη) που ελάχιστοι γνωρίζουν.
Από ποιον; Από κάποιον άθεο ή σκεπτικιστή ή αντικληρικαλιστή;

Όχι.
Από τον νυν Μέγα Πρωτοπρεσβυτέρο (και διδάκτωρα θεολογίας) του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Γεώργιο Τσέτση.
Τα λόγια που ακολουθούν είναι δικά του. Πρόκειται για άρθρο του υπό τον τίτλο «Θρύλος και πραγματικότητα για το Άγιον Φως» στην εφημερίδα «Το Βήμα», 21/4/2006 (πηγή)
Ας το διαβάσουμε. Λέει βαριές κουβέντες. Γι’ αυτό αξίζει.

«Υπάρχει, αιώνες τώρα, διάχυτη η πεποίθηση στον ευσεβή μεν, αλλά θεολογικά και λειτουργικά απαίδευτο ορθόδοξο πιστό, που ψάχνει για «θαύματα» προκειμένου να πληρώσει το πνευματικό του κενό, ότι κατά την τελετή της αφής το άγιον φως κατέρχεται θαυματουργικά «ουρανόθεν» για να ανάψει την λαμπάδα του πατριάρχου.
[…]
Η ευχή την οποία αναπέμπει ο πατριάρχης προ της αφής μέσα στο «ιερό κουβούκλιο» είναι σαφέστατη και δεν επιδέχεται καμμιά παρερμηνεία.

Ο πατριάρχης δεν προσεύχεται για την διενέργεια θαύματος.

Απλώς «αναμιμνήσκεται» της θυσίας και της τριημέρου αναστάσεως του Χριστού και απευθυνόμενος σ’ Αυτόν λέγει: «εκ του επί τούτον τον φωτοφόρον σου Τάφον εκκαιομένου φωτός ευλαβώς λαμβάνοντες, διαδιδόαμεν τοις πιστεύουσιν εις σε το αληθινόν φως, και δεόμεθά σου όπως αναδείξης αυτό αγιασμού δώρον…».

Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι ο πατριάρχης ανάβει την λαμπάδα του από την ακοίμητη κανδήλα που βρίσκεται επάνω στον πανάγιο τάφο.
[…]
Το μυστήριο όμως που καλλιεργήθηκε γύρω από το τελετουργικό της αφής του αγίου φωτός και οι λαϊκές περί αυτού αντιλήψεις στις ημέρες μας συνετέλεσαν στην οικειοποίηση και εκμετάλλευση από εξωεκκλησιαστικούς κύκλους της άκρως συμβολικής και κατανυκτικής αυτής λειτουργικής πράξεως της εκκλησίας μας.

Ο λόγος τώρα για την διαπόμπευση του αγίου φωτός με την οργανωμένη αεροπορική μετ

αφορά του στον ελλαδικό χώρο, συνοδεία κυβερνητικών παραγόντων, τιμητικών αγημάτων, ευζώνων και προσκόπων (και φυσικά τηλεοπτικών συνεργείων!), προκειμένου όπως ο νεοέλληνας γιορτάσει «αυθεντικό ελληνικό Πάσχα».

Ωσάν οι πρόγονοί μας να μην γιόρταζαν Ανάστασιν Χριστού προτού εφευρεθεί το αεροπλάνο!»
___________________________________________

Μπράβο στον έντιμο χριστιανό ιερέα (χωρίς ειρωνεία. Μόνη διαφωνία αυτό το «οικειοποίηση και εκμετάλλευση από εξωεκκλησιαστικούς κύκλους». Μόνο;).

Θαυματουργό λοιπόν το… καντηλάκι («ακοίμητη κανδήλα»).

Όπως θαύμα είναι και το γεγονός ότι η αλήθεια είναι εκεί, μπροστά στα μάτια μας, αλλά κανείς δεν τολμάει να την αγγίξει. Κανείς να την πει. Κανείς να την προβάλει.

Γιατί το καντήλι της αμάθειας και του σκοταδισμού δεν πρέπει θα σβήσει ποτέ.
Πουλάει.

Ἀλικᾶκος Δημήτρης