Λέμε…
Βέβαια τὸ «πολλά» εἶναι ὑποκειμενικόν!
Γιὰ ἄλλον τὸ «πολλά» εἶναι μερικὰ εὐρόπουλα καὶ γιὰ κάποιον ἄλλον μερικὰ ἑκατομμύρια ἤ καὶ δισεκατομμύρια.
Κι ἐὰν ἀναλογισθοῦμε τὸ μέγεθος καὶ τὴν ἀξία τους, γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστά, ναί, τὸ «εἶναι πολλὰ τὰ λεφτά», γιὰ νὰ μᾶς βάλουν σὲ διλήμματα, εἶναι ἕνα γεγονός. Ἡ ταρίφα τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς ἴσως νὰ ἀλλάζῃ, ἀναλόγως τῶν ἀναγκῶν μας, ἀλλὰ σίγουρα ὑπάρχει.
Ἤ ὄχι;

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν εἶχα ἐπισκεφθῆ κάποιους γνωστούς μου καὶ λίγο πρὶν ἀναχωρήσῳ, ἀνοίξαμε μίαν κουβέντα, ποὺ γιὰ ἐμέναν προσωπικὰ εἶναι κριτήριον σοβαρὸ γιὰ τὸ εἶδος τὸν ἀνθρώπων (;;;) γύρω μας.
Συζητήσαμε γιὰ τὴν παροχὴ ὑπηρεσιῶν, ἀπὸ διαφόρους συμπατριῶτες μας, πρὸς ὅλες τὶς βαθμίδες τῶν κρατούντων.
Εἶτε αὐτοὶ εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι, εἶτε ἐλεύθεροι ἐπαγγελματίες, εἶτε ἀκόμη κι ἐπιστήμονες ποὺ προσφέρουν σήμερα τὶς ὑπηρεσίες τους κάπου στὴν ἀλλοδαπή.
Κι ἔθεσα τὸ μεγάλο ἐρώτημα-δίλημμα: ἐάν σοῦ ζητήσῃ ὁ ἐχθρός τῆς Πατρίδος σου νά δουλέψῃς γιά αὐτόν, ἀν τὶ πολὺ μεγάλου ποσοῦ, τί θά κάνης, πρό κειμένου νά μεγαλώσῃ τά δεσμά τῆς ἀνθρωπότητος; Ἄς ποῦμε γιὰ …πέντε ἑκατομμύρια. Θά πᾶς; Ἀκόμη κι ἐάν γνωρίζῃς πώς ἡ δική σου δουλειά θά μεγαλώση τά δεσμά τῆς σκλαβιᾶς καί γιά τούς συμπατριῶτες σου, ἀλλά καί γιά ὅλον τόν πλανήτη;

Δίχως δευτέρα σκέψιν ὁ γνωστός μου ἀπήντησε πὼς θὰ πήγαινε. Τί ζημιά ἄλλώς τέ θά ἔκανε  ἡ δική του ἐπί πλέον ὑπηρεσία, ὅταν ὅλος ὁ πληθυσμός τοῦ πλανήτου γιά τά ἴδια ἀφεντικά ἐργάζεται;

Σωστός… Εἰλικρινής… Ἔτσι εἶναι.
Τὸ πρόβλημα φυσικὰ ΔΕΝ εἶναι στὸ ὅτι αὐτὸς θὰ πήγαινε γιὰ τὰ πολλὰ πέντε ἐκατομμύρια, ἀλλὰ γιὰ τὰ πολὺ λιγότερα μερικὰ χιλιάρικα. Ἤ ἀκόμη κι ἑκατοστάρικα.
Καὶ τὸ μεγαλύτερον πρόβλημα εἶναι πὼς οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς, σχεδὸν ΟΛΟΙ, θὰ πήγαιναν, ἀκόμη καὶ γιὰ πολὺ λιγότερα. Πάρα πάρα πολὺ λιγότερα.
Εὐτελισμένα λιγότερα…

Ἄλλως τέ…
Ὅταν ἐκείνη ἡ «ἐθνική μας πουτάνα» κυκλοφόρησε τὸ περίφημο DVD  της μὲ τὶς τσόντες της, ἔσπευσαν δεκάδες «ἄσπιλες κι ἀμόλυντες κορασίδες» νὰ ξεκαθαρίσουν πὼς εὐχαρίστως, γιὰ μερικὰ χιλιάρικα, θὰ ἐκπορνεύοντο ἐπίσης. Μάλιστα κάποια ἐξ αὐτῶν, μητέρα μάλιστα, δύο παιδιῶν, «ἀμάρτησε γιὰ τὰ παιδιά της» συμμετέχοντας στὴν δική της τσόντα.
Καὶ φυσικὰ αὐτὸ τὸ εὔκολο χρῆμα, ποὺ δὲν εἶχε νὰ κάνῃ μὲ ἐξυπηρέτησιν στρατηγικῶν σχεδιασμῶν τοῦ κάθε μας δυνάστου, εἶναι μία μικρὴ ἀπόδειξις γιὰ τὸ πόσο χαμηλὰ ἔχει πέσει ἡ τιμή μας…

Τὰ πολλὰ λεφτὰ λοιπὸν ἄς τὰ ξεχάσουμε.
Σήμερα, ἐμεῖς εἰδικῶς, ξεπουλᾶμε ἑαυτοὺς γιὰ ψίχουλα…
Ἀκόμη καὶ γιὰ ἕνα τόσο δὰ κόκκαλο σκύλου.
Κι ὄχι μόνον ξεπουλᾶμε, ἀλλὰ ἔχουμε κι ἀπόλυτον συνείδησιν τῶν πράξεών μας.
Δὲν εἴμαστε ἄμοιροι εὐθυνῶν ἀλλὰ πραγματικοὶ συνένοχοι, συνεργοὶ καὶ κάποιες φορὲς ἀκόμη καὶ ἠθικοὶ αὐτουργοί.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Σαφῶς καὶ ΔΕΝ εἶναι ὅλοι ἔτσι. Ἀλλὰ εἶναι πολλοί, ΠΑΡΑ πολλοί, οἱ περισσότεροι ἔτσι. Στὴν τιμὴ ἀλλάζουν!!!