Καὶ περιμένουν νὰ τὶς ἀνακαλύψουμε, νὰ τὶς κατανοήσουμε καὶ νὰ τὶς μοιραστοῦμε μὲ αὐτοὺς ποὺ ἐπίσης τὶς ἀναζητοῦν.

Τὰ πράγματα εἶναι πολὺ ἁπλᾶ, ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ θέλουμε νὰ εἶναι ἁπλᾶ.
Ἕνα λουλοῦδι, στὸ …πουθενά, μπορεῖ νὰ μᾶς ἐξηγήσῃ, μὲ ἀπίστευτες λεπτομέρειες, τὸ πῶς, τὸ γιατὶ καὶ τὸ πότε δημιουργήθηκε ὁ κόσμος μας.
Ἕνα πουλί, μικρό, ταπεινό, μπορεῖ νὰ μᾶς ἀναλύση μὲ τὴν παρουσία του τὸ ποῦ ὁδηγεῖται ὁ κόσμος μας.
Ἕνα κελάρυσμα τοῦ νεροῦ μπορεῖ νὰ μᾶς ταξειδεύσῃ στὸ αὔριο, στὸ χθὲς ἀλλὰ κυρίως στὰ βάθη τοῦ ἑαυτοῦ μας, ποὺ δὲν σκεφθήκαμε ποτὲ πὼς ὑπάρχουν.

Οἱ εἰκόνες, οἱ ἦχοι, τὰ ἀκούσματα κρύβουν μέσα τους ὅλες μας τὶς ἀπαντήσεις.
Ἀρκεῖ μόνον νὰ ἀποφασίσουμε νὰ τὶς ἀναζητήσουμε, ξεχνῶντας γιὰ λίγο τὴν ἀνθρώπινη φύσιν μας, τοῦ κατακτητοῦ καὶ τοῦ εἰσβολέως, ἔξω ἀπὸ τὸν περιβάλλοντα χῶρο.
Ἐὰν πάψουμε νὰ αἰσθανόμεθα παρείσακτοι, τότε ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ πλανήτου, ὀρατὲς κι ἀόρατες, θὰ συμβάλλουν στὸ νὰ λάβουμε κάθε ἀπάντησιν ποὺ χρειαζόμεθα…

Φιλονόη

φωτογραφία