Ζούσαμε καὶ ζοῦμε μὲ δανεικὰ λεφτά.
Ζούσαμε καὶ ζοῦμε μὲ «δανεικὴ» δουλειὰ (τὶς παραγωγικὲς ἐργασίες κάνουν οἱ ξένοι), σκεπτόμαστε μὲ δανεικὸ μυαλὸ καὶ ἐκφραζόμαστε μὲ δανεικὴ γλῶσσα.

Κατὰ τὴν πενταετία τῆς κρίσεως εἰσῆλθαν στὴν γλῶσσα μᾶς πλῆθος λέξεις, λεξίδια, φρασίδια καὶ ἀρκτικόλεξα ἢ ἐπανῆλθαν λέξεις ξένες παλαιὲς μὲ νέο νόημα, μὲ κορυφαία περίπτωση τὴν πολυθρύλητη Τρόικα. Παράλληλα, ὅμως, ὑπεισῆλθαν καὶ κάποια δύσηχα καὶ δυσνόητα, ὅπως τὸ συχνὰ λεγόμενο «Δουνουτοῦ» καὶ τὸ ἀπίθανο Grexit.
Καὶ προστίθενται καθημερινὰ ἄλλα «σήματα λυγρά».
Βέβαια, ὑπάρχει σὰν σημαία ἑλληνικότητας τὸ δύσφημο «μνημόνιο», ποὺ εἶναι ἀπόδοση τοῦ λατινικοῦ memorandum.

Ὡς ἁπλὸς πολίτης διερωτῶμαι: μετὰ ἀπὸ τὴν ἔκρηξη τοῦ πατριωτισμοῦ μὲ τὸ περιλάλητο «ΟΧΙ» στὴν ξενικὴ οἰκονομικὴ κηδεμονία, μήπως ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ ποῦμε κι ἕνα «ΟΧΙ» στὸν γλωσσικὸ ἐκτραχηλισμό, ἕνα «ΟΧΙ» στὴν ὑποκατάσταση τῆς ἑλληνικῆς γραφῆς ἀπὸ τὴν ἀγγλική;
Νὰ μπῇ ἕνας φραγμὸς στὸν γλωσσικὸ ἰμπεριαλισμό.
Τί εὐχή!
Πατριῶτες εἴμαστε μόνο γιὰ τὴν τσέπη μας;

Σαράντος Καργᾶκος

φωτογραφία