Τὸ δίλημμα αὐτῶν τῶν ἐκλογῶν εἶναι ΕΝΑ καὶ ΑΠΛΟ.. Ἁπλούστερο τῆς ἁπλότητος, ἤ, τουλάχιστον ἔτσι σᾶς θέλουν νὰ πιστεύετε:
«Σύριζα ἤ ΟΧΙ Σύριζα»

Σαφῶς, ἡ λογικὴ ἀπάντησις εἶναι «ΟΧΙ Σύριζα».
Ἡ πολυπλοκότητα, ὅμως, τοῦ συγκεκριμένου διλήμματος ἔγκειται στὸ ἐξῇς δεδομένο:
Χωρὶς αὐτοδυναμία ΕΝΟΣ πολιτικοῦ φορέα, ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ, ἡ διακυβέρνησις τῆς χώρας εἶναι ἕρμαιο στὰ καπρίτσια τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κάθε μικροῦ κόμματος (τὸ ὁποῖο εἶναι μικρὸ ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν ἔχει τὶς ἀπαραίτητες θέσεις καὶ πρόγραμμα, οὕτως ὥστε νὰ πείσῃ ὅτι μπορῇ καὶ εἶναι ἱκανὸ νὰ κυβερνήσῃ) τὸ ὁποῖο θὰ ὑποστηρίξη τὸ πρῶτο κόμμα.

Ὁπότε… τί κάνουμε σὲ αὕτήν τήν περίπτωση φιλαράκο;
Ἀκριβῶς αὐτὸ εἶναι, λοιπόν, τὸ δίλημμα τῶν ἐκλογῶν αὐτῶν.
Αὐτὸς εἶναι ΑΚΡΙΒΩΣ ὁ λόγος ποὺ ὑποστηρίζω τὴν ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΧΗ σὲ αὐτὲς τὶς ἐκλογές..

Αὐτάάάάάά… ἀργοπορημένες καλημέρες (ἔχουμε καὶ δουλειές, ἔ;;).

Ζαμπέτας Ἐμμανουὴλ

φωτογραφία