Ἔχουν πλέον αὐτοακυρωθεῖ…

Στὸν πόλεμο οὐδέποτε κάποιος εἶναι σίγουρος. Ὅλοι φοβοῦνται, ὅλους τους διακατέχει ἡ ἀβεβαιότητα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἐφευρέθησαν οἱ στρατηγοί.

Οἱ στρατηγοὶ ἔχουν μιὰ καὶ μόνη ἀποστολή. Νὰ κάνουν τοὺς στρατιῶτες, τοὺς ὑπαξιωματικοὺς καὶ τοὺς ἀξιωματικοὺς νὰ πιστεύουν ὅτι δὲν εἶναι ἀφημένοι στὴν τύχη τους, ὅτι δὲν πηγαίνουν στὰ τυφλά, ὅτι κάποιο στιβαρὸ χέρι τους ὁδηγεῖ. Ὅτι μπορεῖ οἱ ἴδιοι νὰ μὴ ξέρουν γιὰ ποὺ βαδίζουν, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει σημασία, ἐπειδὴ ξέρει πολὺ καλὰ τὸ χέρι.

Ἐξ ὁρισμοῦ, λοιπόν, ὁ στρατηγὸς μπορεῖ νὰ ἔχῃ ὅλες τίς ἰδιότητες ποὺ μποροῦν νὰ ἀποδοθοῦν σὲ ἕνα ἀνθρώπινο ὄν πλὴν μιᾶς. Τῆς ἀμηχανίας. Ὡς ἄνθρωπος, βέβαια, μπορεῖ νὰ εἶναι κι αὐτὸς πότε πότε ἀμήχανος, ἀλλὰ ὡς στρατηγὸς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὸ δείχνῃ. Ἄν τὸ δείξῃ  αὐτό-ἀναιρεῖται καὶ τότε τὸ στράτευμα διαλύεται. Ξαναμαζεύεται ὅταν νοιώσῃ ὅτι εὑρέθη κάποιος ἄλλος νὰ τὸ ὁδηγήσῃ. Γενικὰ πολὺ δύσκολα ξανὰ μαζεύεται ὅπως ἦταν. Γιὰ αὐτὸ καὶ ἀλλάζουν ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν οἱ ἰσοῤῥοπίες δυνάμεως ἀνάμεσα στὰ κράτη καὶ τίς ἡγεμονίες. Ἐπειδὴ οἱ στρατηγοὶ τους ἔδειξαν ἀδυναμία.

Ἕν προκειμένῳ ὁ Καραμανλῆς, ἡ Ντόρα, ὁ Βαγγέλης καὶ οἱ πέριξ αὐτῶν ὑπασπιστὲς εἶναι φανερὰ ἀμήχανοι. Ἀδυνατοῦν νὰ ἀποφασίσουν νὰ ἐκτελέσουν τοὺς στασιαστὲς καί, ὅπως εἶναι φυσικό, στὸ στράτευμα ἀρχίζουν νὰ παρουσιάζονται συμπτώματα ἀπειθαρχίας. Κάποιοι κατώτεροι ἀξιωματικοὶ ἀπεφάσισαν νὰ πάρουν τὴν μοῖρα τους στὰ χέρια τους, ὁδηγῶντας ὁ καθένας τὴν δική του ἀνεξάρτητο ὁμάδα.

Αὐτὸ ποὺ παραβλέπουμε, ὅμως, εἶναι ὅτι ὁ βασιλεὺς Καραμανλῆς ἦταν πάντοτε ἀμήχανος. Εἶχε ὅμως εὕρει ἕνα καλὸ τρῦκ γιὰ νὰ ξεφεύγεῃ ἀπὸ τὴν ἐρευνητικὴ ματιὰ τῶν στρατιωτῶν του. Ἐνεφάνιζε τὴν ἀμηχανία του ὡς βαθὺ στοχασμό. Καὶ τὴν σιωπή του ὡς ἀκραία μορφὴ ψυχραιμίας. Καὶ ὁ κοσμάκης τὸ ἐπίστευε.

Τὸ ἔχει πεῖ ἄλλωστε καὶ ὁ Ποιητής.

«Πρὸ πάντων δὲ ἄνθρωπος λιγομίλητος.
Θὰ ἦταν βαθὺς στὲς σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οἱ τέτοιοι τόχουν φυσικὸ νὰ μὴ μιλοῦν πολλά.»

Ἀλλὰ φεῦ!

«Μήτε βαθὺς στὲς σκέψεις ἦταν, μήτε τίποτα.
Ἕνας τυχαῖος, ἀστεῖος ἄνθρωπος.
Πῆρε τὸ ὄνομα τοῦ θείου του, ντύθηκε σὰν Καραμανλῆς,
ἔμαθ’ ἐπάνω, κάτω σὰν Καραμανλῆς νὰ φέρεται•
κ’ ἔτρεμεν ἡ ψυχή του μὴ τυχόν
χαλάσῃ τὴν καλούτσικην ἐντύπωσι
μιλῶντας μὲ βαρβαρισμοὺς δεινοὺς τὰ ἑλληνικά,
κ’ οἱ Κιουπκιολῆδες τὸν πάρουν στὸ ψιλό,
ὡς εἶναι τὸ συνήθειο τούς, οἱ ἀπαίσιοι.»

Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά. Ὅτι ἡ πειθαρχία πλέον ἐχάθη. Ἄν οἱ στρατηγοὶ δὲν παραδώσουν σὲ νέους, νέους μὲ ἀγέρωχο βλέμμα καὶ σταθερὴ περπατησιά, τὸ στράτευμα θὰ ἀρχίζῃ νὰ ἀναζητᾷ τὴν τύχη τοῦ ἀλλοῦ. Ἀκόμη καὶ ἂν οἱ ἀποτυχημένοι στρατηγοὶ κερδίσουν λίγο χρόνο, ἀκόμη καὶ ἂν κερδίσουν λίγες μάχες, θὰ χάσουν τὸν πόλεμο. Ἔχουν πλέον αὐτό-ἀκυρωθεῖ.

Ἕρμιππος Ἑρμιππίου

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply