Μετὰ τὴν πτώση τῆς Πόλεως πολλὲς ἀρχοντικὲς οἰκογένειες ποὺ προσπάθησαν νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὴν ὀθωμανικὴ βαρβαρότητα ἔφτασαν στὴν Χίο. Ἐκεῖ μετέφεραν καὶ τὶς ἐμπορικὲς καὶ ἐπαγγελματικές τους δραστηριότητες γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα χωρὶς ὅμως νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν ἰδέα τῆς ἐπιστροφῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπως ἔκαναν λ.χ. οἱ Μαυροκορδᾶτοι οἱ ὁποῖοι μάλιστα πῆραν ἀπὸ τοὺς ὀθωμανοὺς  πολλὰ ὀφίτσια καὶ θέσεις σημαντικὲς δίπλα στὴν Ὑψηλὴ Πύλη! Ἔτσι μᾶς προέκυψαν καί οἱ πολιτικοὶ «καριέρας» ποὺ ἔμελλε νὰ ταλαιπωρήσουν διὰ τῶν ἀπογόνων τους, ἔως καὶ σήμερα άκόμη, τὴν πολυβασανισμένη (ἀπὸ κάθε ἄποψη) Ἑλλάδα… 

Ἡ συνήθης «λογική» αὐτῶν τῶν οἰκογενειῶν εἶναι οἱ γάμοι και οἱ ἐπιγαμίες, με οἰκογένειες ἀναλόγου «κύρους» (βλέπε οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς ἐπιφάνειας) ὥστε νὰ μποροῦν νὰ διαιωνίζουν τὴν δύναμή τους καὶ φυσικὰ τό ὄνομά τους… Θὰ μοῦ πεῖτε : πώς ὅμως ἔγιναν αὐτές οἱ οἰκογένειες δύναμις;
Ἔ, καλὰ τὶς πρακτικές τους πλέον τὶς γνωρίζουμε (χιλιετηρίδες τώρα δὲν ἀλλάζουν) καί ὅπως προανέφερα ἦταν οἱ γάμοι καὶ οἱ ἐπιγαμίες κυρίως μὲ τὴν …ἐξουσία ἀλλὰ καὶ ἡ «ἰκανότητης» τους νὰ παρεισφρύουν στὸν χῶρο τῆς ἐξουσίας μὲ διάφορες ἄλλες μεθόδους (ὄχι πάντα τὶς καλλίτερες…)

Ἀπὸ ἕναν τέτοιο γάμο προέκυψε ἡ δυναστεία τῶν Ῥάλληδων, αὐτὴ τοῦ κλάδου τῶν Ἀθηνῶν ἐκ τοῦ ὁποίου προῆλθαν τρεῖς πρωθυπουργοὶ ( ὁ ἕνας κατοχικὸς) καὶ ὁ ἄλλος τῆς Χίου ἀπ’ ὅπου προῆλθαν πολιτικοί, διπλωμάτες ἀλλὰ κυρίως ὁ ἐμπορικὸς οἴκος τῶν Ῥάλλη μέ ἰδιωτικὲς τράπεζες, ἀλλὰ κυρίως τὴν ἀγροτο-ἐμπορία ποὺ εἰδικεύεται στὰ λιπάσματα καὶ τοὺς σπόρους καὶ ἔχει συνδέσει ἄρρηκτα τὸ ὄνομά της μὲ τὸ γεωργικὸ μέλλον τῆς Ἰνδίας !

Οἰκογένεια Ῥάλλη
(κλάδος Ἀθηνῶν)

Ἀπό ἕναν Φαναριώτη Ῥάλλη  (1730) γεννιοῦνται οἱ: Κωνσταντῖνος, Ἀλέξανδρος (1760) (παντρεύεται τὴν Μαυρίδη καὶ γεννᾶ τούς: Κωνσταντῖνο, Γεώργιο (1805 παντρεύεται τὴν Πηνελόπη Πάνου καὶ τὰ παιδιά τους Μίνα (παντρεύεται τὸν Ῥαζῆ Ἀριστείδη), Ἀλέξανδρος, Ἐλένη (1838 παντρεύεται τὸν Σοῦτσο Περικλῆ) τὸν Δημήτριο, τὴν Ζωὴ καὶ τὸν Χριστόφορο.
Ὁ Δημήτριος (1842, πέντε φορὲς πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος) παντρεύεται τὴν Λουκία Μαύρου καὶ γεννοῦν τὴν Ἄννα, τὸν Ἰωάννη, τὸν Γεώργιο καὶ τὴν Μαρίκα.
Ὁ Ἰωάννης (1878 πολιτικός, μακεδονομάχος, πρωθυπουργὸς τῆς δοσίλογης κυβερνήσεως τὸ 1943. Μὲ τὴν ἀπελευθέρωση, ὁ Ἰωάννης Ῥάλλης συνελήφθη καὶ δικάστηκε γιὰ ἐθνικὴ ἀναξιότητα (προδοσία). 

Στὴν δίκη του, (Φεβρουάριος 1945) συνήγοροί του ἦταν ὁ γιός του καὶ μετέπειτα πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος ( Μάϊος 1980-Ὁκτώβριος 1981) Γεώργιος Ῥάλλης, καὶ ὁ Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας τοῦ μετέπειτα πολιτικοῦ Ἰωάννη Βαρβιτσιώτη. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δίκης, οἱ συνήγοροι ἰσχυρίσθηκαν ὅτι «ὁ Ἰωάννης Ῥάλλης προσέφερε τεράστιες ἐθνικὲς ὑπηρεσίες κατὰ τὴν κατοχὴ  ἐνόσῳ ἦταν πρωθυπουργὸς μὲ τὸ νὰ ἀποσοβήσῃ τὸν λιμὸ τῶν Ἑλλήνων, δίδοντας καθημερινὰ ἕνα μισθό, ἐνῶ ἔσωσε ἐπίσης πολλοὺς πατριῶτες ἀπὸ τὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα τῶν Γερμανῶν καὶ ἀκόμη διευκολύνοντας τὴν διαφυγὴ πολλῶν πολιτικῶν καὶ σημαινόντων πολιτῶν στὴν Μέση Ἀνατολή». Ὡστόσο, τὸ προεδρεῖο δὲν ἐπείσθη καὶ τελικά, ὁ Ἰωάννης Ῥάλλης καταδικάσθη σὲ ἰσόβια δεσμά.

Πέθανε ἀπὸ καρκίνο τοῦ πνεύμονος, στὴν φυλακή, στὶς 26 Ὁκτωβρίου τοῦ 1946. Ἕναν χρόνο μετά, ὁ γιός του ἐξέδωσε ἕνα βιβλίο ἀπολογητικὸ γιὰ τὶς ἐπιλογὲς τοῦ πατέρα του (Γεώργιος Ῥάλλης, «Ὁ Ἰωάννης Δ. Ῥάλλης ὀμιλεῖ ἐκ τοῦ τάφου», Ἀθῆναι 1947. Πληροφορίες ἀπὸ ἐδῶ) 

Αὐτὸς ὁ Ἰωάννης λοιπὸν παντρεύεται τὴν Μαυρομιχάλη Ἀσπασία καὶ γεννοῦν τὸν Δημήτριο καὶ τὸν Κυριακούλη. Μετὰ ἀπὸ διαζύγιο παντρεύεται τὴν Ζαΐρα Θεοτόκη καὶ γεννοῦν τὸν Γεώργιο (1918) (πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος  καὶ πρόεδρος τῆς Ν.Δ.) καὶ τὴν Νίκη. Ὁ Δημήτρης παντρεύεται τὴν Σπάρταλη Μαίη καὶ γεννοῦν τὴν Ἀσπασία, τὴν Ἰωάννα καὶ τὴν Χριστίνα. Ἡ Ἀσπασία παντρεύεται τὸν Ζαννῆ Παῦλο καὶ γεννοῦν τὴν Μαίη (ἡ ὁποῖα ἀπέκτησε παιδὶ ἐκτὸς γάμου μὲ τὸν Κώστα Μπακογιάννη, τὸν ἐγγονὸ τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ἀπὸ τὴν κόρη του Θεοδώρα (Ντόρα) Μπακογιάννη) καὶ τὸν Ἐμμανουήλ. Ὁ Γεώργιος (ὁ πολιτικός) παντρεύεται τὴν Βούλτσου Λένα καὶ γεννοῦν τὴν Ἰωάννα καὶ τὴν Ζαΐρα. Ἡ Ἰωάννα παντρεύεται τὸν Φαρμακίδη Δημήτρη καὶ ἡ Ζαΐρα τὸν Ἀναστάση Παπαληγούρα, τὸν γνωστὸ πολιτικό.
Ἡ μεγαλυτέρα ὅμως οἰκογένεια Ῥάλλη εἶναι τοῦ Στεφάνου Ῥάλλη (1674)

Ξεκινᾶ τὸ 1674 μὲ τὸν Στέφανο Ῥάλλη (ἄρχοντα τῆς Χίου) ποὺ παντρεύεται τὴν Μαυροκορδάτου Μαριέττα καὶ γεννοῦν τὸν Ἀμβρουζῆ (1731-1820 ) ὁ ὁποῖος παντρεύεται τὴν Μαξίμου Δέσποινα  καὶ γεννοῦν 10 παιδιά: τὴν Φράγκα (σύζυγος Ἀργέντης Κωνσταντῖνος), τὴν Μίνα (σύζυγος Σκαραμαγκᾶς Πέτρος), τὸν Στέφανο (σύζ. Ὀμήρου Δέσποινα), τὸν Κωστῆ (συζ. Πετροκόκκινου Ἀλεξάνδρα), τὴν Λοῦλα (συζ. Πρασακάκης Ἐμμανουήλ), τὴν Ἀργυρὼ (συζ. Σκυλίτσης Παντελῆς), τὸν Παντιᾶ (συζ. Σκυλίτση Μαριγώ), τὴν Μαριέττα (συζ. Ῥάλλης Θεόδωρος), τὸν Ζαννῆ (συζ. Σεβαστοπούλου Κορνηλία) καὶ τὸν Θοδωρῆ (συζ. Ζίφφου Μαρουκῶ).

Ἀπὸ τὸν κλάδο τοῦ Θεοδώρου (1716 Χίος) γεννιοῦνται ὁ Ἀντώνιος (συζ. Ῥάλλη Ροῦλα) καὶ ἡ Βιργινία (συζ. Σεκιάρης Αὐγουστῆς). Τὰ παιδιὰ τῆς Βιργινίας εἶναι οἱ: Λοῦλα (συζ. Ῥάλλης Στέφανος) Παρασκευᾶς (συζ. Ῥάλλη Ἀργυρώ) καὶ Μαρουκῶ ( συζ. Ἀργέντης Λεωνίδας).
Ἀπὸ τὴν οἰκογένεια τῆς Ἀργυροῦς Σεκιάρη γεννιοῦνται: Βιργινία (συζ. Σκαραμαγκᾶς Γεώργιος),  Μιμίνα (συζ. Σκυλίτσης Γεώργιος), Γεώργιος (συζ. Ῥοδοκανάκη Μαριγώ), Στέφανος (συζ. Ῥοδοκανάκη Σεβαστή), Ἀμβρόσιος (συζ. Ζιζίνια Πηνελόπη), Παντιᾶς (συζ. Σκυλίτση Ὑπατία), Θεόδωρος (συζ. Ῥοδοκανάκη Μαρία), Ἰωάννης (συζ. Σκαραμαγκᾶ Κλημεντίνη).
Τὰ παιδιὰ τοῦ Παντιᾶ καὶ τῆς Ὑπατίας: Ἀργυρὼ (συζ. Καλβοκορέσης Ἰωάννης), Βιργινία (συζ. Σκυλίτσης Στεπάνοβιτς  Ἰωάννης), Μαρία (συζ. Εὐγενίδης Εὐστάθιος). Τὰ παιδιὰ τῆς Βιργινίας καὶ τοῦ Στεπάνοβιτς Σκυλίτση εἶναι ὁ Στέφανος καὶ ἡ Ἕλενα ποὺ παντρεύεται (σε δεύτερο γάμο) τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο στὸν α΄γάμο τὸν Ἀργέντη Αὔγουστο. Δὲν ἄφησε ἀπογόνους ἀπὸ κάποιον γάμο. 

Ἀπὸ τὸν οἴκο τοῦ Θεοδώρου λοιπὸν ἡ ἐγγονή του Λοῦλα  παντρεύεται τὸν Στέφανο Ῥάλλη  καὶ γεννιοῦνται 11 παιδιά.
Ἀπὸ αὐτὰ οἱ: Παντιᾶς (συζ. Σκαραμαγκᾶ  Μαριέττα), Ζαννῆς (συζ. Στόρνι Λουτσία), Στρατῆς (συζ. Μαυροκορδάτου Μαριγώ), Τομαζῆς (συζ. Ἀργέντη Μαρουκώ) καὶ Αὐγουστῆς (συζ. Ῥάλλη Σοσόνγκα) δημιουργοῦν τὸν ἐμπορικὸ οἶκο Ῥάλλη

Ὁ Στέφανος Ῥάλλης πηγαίνει στὴν Ἰταλία, λόγῳ τῶν ἐπιχειρήσεών του ἀλλὰ ἀντιλαμβάνεται πὼς ἡ ζήτησις σὲ προϊόντα εἶχε ἀλλάξη μετὰ τὸ τέλος τῶν Ναπολεοντίων πολέμων. Ἔτσι στέλνει στὸ Λονδῖνο τὸν μεγαλύτερο γιό του Ζαννῆ ἤ Ἰωάννη γιὰ νὰ διερευνήσῃ τὴν ἀγορά. Ἐκεῖ στὴν Ἀγγλία πλέον (Μάντσεστερ) ἀρχίζει νὰ δραστηριοποιεῖται στὸ ἀνατολικὸ μετάξι καὶ τὰ ῥωσσικὰ σιτηρὰ καί δημιούργησαν τὴν κλωστοϋφαντουργία, ποὺ προμηθεύετο τὶς πρῶτες ὕλες ἀπὸ τὴν Ὀδησσὸ καὶ τὴν Κων/πολη, ὅπου ὁ Παντιᾶς εἶχε τὴν ἐταιρεία Baltic Exchange, ἐνῶ ὁ Αὔγουστος ἐπέβλεπε τὶς ἐπιχειρήσεις τῆς Μεσογείου ἀπὸ τὴν Μασσαλία.
Ἡ κίνησις τῶν Ῥάλληδων μακρυὰ ἀπὸ τὴν Χῖο ἦταν προφητική, ἀφοῦ μετὰ τὴν Σφαγὴ ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς  ἡ οἰκογένεια ἔμεινε ἀλώβητη καὶ  ἀπὸ πλευρᾶς τῶν ἐμπορικῶν τους ἐπιχειρήσεων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν πιθανὴ μετανάστευσή τους, ὅπως συνέβη μὲ ἄλλες οἰκογένειες τῆς Χίου ποὺ ἐνασχολοῦντο μὲ τὸ ἐμπόριο.
Ἔτσι οἱ εὐκαιρίες ποὺ ἦθαν μέσα ἀπὸ τοὺς πολέμους ἦταν μεγάλες γιὰ τοὺς Ῥάλληδες, ποὺ πλέον ἐμπορεύονται  καλαμπόκι, βαμβάκι, μετάξι, ὄπιο καὶ φροῦτα καὶ πολὺ γρήγορα  ἐπιτυγχάνουν τὴν ἵδρυση μεγάλων ἐμπορικῶν πράξεων σὲ ὅλη τὴν Μεσόγειο, τὴν Ῥωσσία, προσεγγίζοντας  τὴν Ἁγία Πετρούπολη, Taganrog (ρωσσικὴ πόλις), τὸ Ταμπρίζ, τὴν Ἀλεξάνδρεια, τὴν Σμύρνη καὶ τὴν Συρία.
Παρ’ ὅλο ποὺ οἱ ἐπιχειρήσεις τους ἀπασχολοῦν περισσσοτέρους ἀπὸ 40.000 ὑπαλλήλους – ἐργάτες, ὁ ἔλεγχος αὐτῶν βρίσκεται ἀποκλειστικὰ στὰ στενὰ ὅρια τῆς οἰκογενείας. Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι μεταξὺ τοῦ 1830 καὶ τοῦ 1860 ὑπῆρχαν 66 μέλη τῆς οἰκογενείας Ῥάλλη μὲ πρῶτο βαθμὸ συγγενείας μεταξύ τους. Ὅλοι αὐτοὶ εἶτε παντρεύτηκαν μεταξύ τους εἶτε συνεδέθησαν μὲ ἐπιγαμιαῖες σχέσεις μὲ ἄλλες 21 ἀρχοντικὲς Χιώτικες οἰκογένειες.
Τὸ 1831 ὁ Παντιᾶς παντρεύεται τὴν Μαριέττα Σκαραμανγκᾶ, κόρη μεγάλου ἐμπόρου ἀπὸ τὴν Χῖο, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐμπορικὲς δραστηριότητες στὴν Ῥωσσία.  Ἀπὸ τὸ 1851 ὁ ἐμπορικὸς οἶκος Ῥάλλη ἐπεκτείνεται στὶς Ἰνδίες (Καλκούτα καὶ Βομβάη) ἀλλὰ καὶ στὶς ΗΠΑ (Ν.Ὑόρκη, Νέα Ὁρλεάνη) σὲ συνεργασία μὲ τὸν ἐξάδερφό τους Ἀλέξανδρο Βλαστό.
Οἱ ἀδερφοὶ Ῥάλλη θὰ ἐκμεταλευθοῦν τὶς εὐκαιρίες ποὺ τοὺς δίδονται, κυρίως ἐξ’ αἰτίας τοῦ Κριμαϊκοῦ Πολέμου, μέσῳ  τῶν πρωτοποριακῶν γιὰ τὴν ἐποχή, συμβολαίων μελλοντικῆς ἐκπληρώσεως καὶ βγάζουν τεράστια κέρδη ἀπὸ τὰ ῥωσσικὰ  σιτηρά. Ἐπίσης τεράστια κέρδη τοὺς ἀπέφεραν οἱ ἐπιχειρήσεις στὶς ΗΠΑ, ὅπου μετὰ  τὸν ἀμερικανικὸ ἐμφύλιο ἐμπορεύονται βαμβάκι, κλωστοϋφαντουργικὰ προϊόντα καὶ μετὰ τὸ 1882 ὅπιο. 
Ὅταν ξεκινᾷ ὁ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οἱ ἀδερφοὶ Ῥάλλη ἔχουν τὴν ἀποκλειστικότητα στὴν προμήθεια τοῦ ἀγγλικοῦ στρατοῦ γιὰ σακιὰ ἀπὸ γιοῦτα (προϊὸν ποὺ ἐμπορεύονται στὶς Ἰνδίες).

Στὴν οἰκονομικὴ ὕφεση τοῦ ’30 ἡ ἐταιρεία ἀντιμετωπίζει ταμειακὰ ρευστὰ καὶ μία ἄλλη ἐμπορικὴ οἰκογένεια, μὲ τὴν ὁποῖα ἔχουν δεσμοὺς ἀπὸ ἐπιγαμίες, ἡ Ἀργέντη, ἐνεργοῦν ὡς ἐντολοδόχοι τους. Τὴν προεδρία τῆς ἐταιρείας εἶχε ἀναλάβει τώρα ὁ Ἰάκωβος Βλαστὸς ἀπὸ τὸν Sir πλέον, Εὐστράτιο Ῥάλλη, ποὺ ἦταν ἔως τότε πρόεδρος.
Περὶ τὸ τέλος τοῦ 1960 ὁ ἑβραῖος  Sir Isaac Wolfson τῆς Great Universal Stores πλησίασε τὸ Δ.Σ. τῆς Ῥάλλης  καὶ προσέφερε 2-3 φορὲς ὑψηλότερο τίμημα ἀπὸ αὐτὸ τῆς εἰσηγμένης στὸ χρηματιστήριο τοῦ Λονδίνου ἐταιρείας ἀδερφῶν Ῥάλλη γιὰ νὰ ἐξαγοράσῃ τὸ σύνολο τῶν μετοχῶν της. Ἡ προσφορὰ δὲν ἔγινε δεκτή. Ἐπειδὴ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχαν ἰδρύση καὶ ναυτιλιακὴ ἑταιρεία, τὴν Maritime and Trading Co, ἡ τράπεζα τῆς Ἀγγλίας τοὺς παρέσχε ἄδεια νὰ λειτουργοῦν καὶ ὡς τράπεζα. Ἔτσι ὁ Sir Isaac Wolfson παρέπεμψε τὴν ὑπόθεση στὴν Τράπεζα τῆς Ἀγγλίας, ἡ ὁποῖα πρότεινε νὰ γίνῃ ψήφισις ἀπὸ τοὺς μετόχους ἐπὶ τῆς προσφορᾶς.
Στὴν ψηφοφορία αὐτὴν τὸ 1961, οἱ μέτοχοι ψήφισαν ὑπὲρ τῆς προσφορᾶς καὶ ἔτσι ὁ ἑβραῖος Sir Isaac Wolfson παίρνει ἐξ’ ὁλοκλήρου τὴν ἐταιρεία τῆς Ἀγγλίας στὰ χέρια του μὲ τίμημα 5,5 ἑκατομμύρια λίρες Ἀγγλίας, τίμημα πάρα πολὺ ὑψηλὸ γιὰ τὴν έποχὴ ἐκείνη ! 

Ὑπῆρχε μία ἰδιωτικὴ τράπεζα στὸ Ἰσραήλ, τῶν ἀδερφῶν Ῥεσανᾶτι (ἑβραῖοι τῆς Θεσσαλονίκης, Harry – Daniel – Raphaer Recanati )

[Προσέξτε ἐδῶ κάτι ποὺ εἶναι σημαντικὸ γιὰ τοὺς δεσμοὺς αἵματος καὶ πῶς ἐξυπηρετοῦνται μέσῳ αὐτῶν. Ἡ δισεγγονὴ τοῦ Παντιᾶ, ποὺ ἦταν καὶ ὁ ἐγκέφαλος τῆς ἐταιρείας τῶν Ῥάλληδων, ἡ κόρη τῆς ἐγγονῆς του Μαρίας, ποὺ παντρεύτηκε τὸν Ῥοδοκανάκη Ἐμμανουήλ, ἡ Μαρία – Σουζάνα Ῥοδοκανάκη παντρεύεται κάποιον de Saporta, Anne Charles. Ποῦ εἶναι τό σοβαρό; Μὰ ἡ μητέρα τῶν Ρεσανάτι λεγόταν Matilde Saporta. Ἐπιλεγμένες ἐπιγαμίες ἐπιλεγμένες μπίζνες…]. 

Ἡ τράπεζα αὐτὴ τῶν Ῥεσανᾶτι  εἶχε ἰδρυθῆ ἀπὸ τὸν πατέρα τους Λεὸν στὸ Τέλ-Ἀβίβ, τὸ ὁποῖο τότε (1937) ἀνῆκε στὴν Παλαιστίνη. Ἦταν μία αὐστηρὰ Σεφραδικὴ τράπεζα.  Σ’ αὐτὴν λοιπὸν τὴν τράπεζα μπῆκαν οἱ  ἐξαγορασμένες ἀπὸ τὸν Χάρυ Ρεσανᾶτι, ἐταιρεῖες τῶν Ῥάλλη, ποὺ ἠσχολοῦντο μὲ τραπεζικὲς ἐργασίες στὴν Ἐλβετία καὶ Γαλλία.
Ὅμως, καὶ ἐνῶ οἱ μετοχές τους εἶχαν εἰσαχθῆ στὸ Χρηματιστήριο τοῦ Τέλ-Ἀβὶβ ἀπὸ τὸ 1970, τὸ 1983 ἡ Τράπεζα τῶν Ῥεσανᾶτι (ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ διεχειρίζετο ὁ Ντάνιελ καὶ ὁ Ῥαφαήλ, ἀφοῦ ὁ Χάρυ εἶχε ἀποσυρθῆ ἀσχολούμενος μὲ φιλανθρωπίες, ἀκολουθὼν τὸ …παράδειγμα τοῦ πατρός του) κατέστη ἀφερέγγυος μετὰ ἀπὸ ἀκατάλληλες συναλλαγές, ποὺ ἔφεραν τεράστιες ἀπώλειες στὰ ταμεῖα τους, σὲ τέτοιο βαθμὸ ποὺ ἀπειλήθηκε τραπεζικὴ κατάρρευσις στὸ Ἰσραήλ.
Ἔτσι ἐπενέβη τὸ κράτος καὶ κρατικοποιήθηκε ἀπ’ τὸ Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν μὲ μία δαπάνη περίπου δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων, ποσὸ τεράστιο γιὰ μία τόσο μικρὴ χώρα, ὅπως τὸ Ἰσραήλ!!!
Ὁ Ραφαὴλ ποὺ εἶχε τὴν εὐθύνη (ἀφοῦ ὁ Ντάνιελ εἶχε πεθάνη τὸ 1985) κατεδικάσθη γιὰ σωρεῖα οἰκονομικῶν ἐγκλημάτων, ὅμως δὲν ἐξέτισε ποτὲ τὴν ποινή του, λόγῳ τῆς προκεχωρημένης του ἡλικίας καὶ τῆς κακῆς του ὑγείας.
Πέθανε τὸ 1999 ἀλλὰ πέρασε στὴ ἱστορία καὶ αὐτὸς ὡς «φιλάνθρωπος».
Ὁ Χάρυ Ῥεσανᾶτι, ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ εἶχε σώση τὴν ἐλβετικὴ τράπεζα τῶν Ῥάλληδων, τὴν πούλησε στὴν Security Pacific Bank of California καὶ μὲ τὰ ἔσοδα ξεκίνησε νὰ δημιουργῇ μία σειρᾶ ἀπὸ Μουσεῖα, τὰ ὁποῖα ὀνόμασε Μουσεῖα Ῥάλλη. 

Ἀπὸ τὸ 1962, ἕναν χρόνο μετὰ τὴν πώληση στὸν ἑβραῖο Sir Isaac Wolfson ὁ ἐπίσης πλέον Sir Godfrey Ῥάλλης καὶ ὁ ἀδερφός του Λούκας συνέστηναν μία νέα ἑταιρεία τὴν G & L Ῥάλλη Επενδύσεων & ΣΙΑ ΕΠΕ μὲ ἀρχικὸ κεφάλαιο £ 250.000, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ 250Κ μετοχὲς τῆς £ 1.
Διαχειρίζονταν κυρίως κεφάλαια ἐμπιστοσύνης ἀλλὰ πολὺ γρήγορα ἐπεκτάθησαν σὲ γενικοτέρας μορφῆς ἰδιωτικῆς διαχειρήσεως χαρτοφυλάκια πελατῶν.  Ἡ Ἑταιρεία ἀργότερα ἔγινε Dealer Ἄδεια στὴν Securities, καὶ κατεχωρήθη ὡς μέλος  τῆς FIMBRA. 
 Στὰ μέσα τοῦ ‘70 (ἀφοῦ ἔχουν πωληθεῖ στοὺς Ρεσανᾶτι οἱ τράπεζες τῆς Ἐλβετίας καὶ Γαλλίας) ὁ Sir Godfrey Ῥάλλη ἀποχωρεῖ μέ πρόωρη συνταξιοδότηση, γιὰ νὰ συνεχίσῃ νὰ ἐξυπηρετῇ πλέον μόνον τὰ συμφέροντα τῆς Ἀγγλίας.
Μένει λοιπὸν ὁ Λούκας μαζὺ μὲ τὸν  Mike Kemp, ποὺ σὲ πολὺ σύντομο χρόνο γίνεται διευθύνων σύμβουλος.
Τό 1983 (προσέξτε, εἶναι ἡ χρονιὰ ποὺ καταρρέει ἡ τράπεζα τῶν Ρεσανᾶτι) ἡ Ῥάλλης Ἐπενδυτικὴ ἀπέκτησε ἀπὸ τὴν Τράπεζα τῆς Ἀγγλίας ἄδεια ἀποδοχῆς καταθέσεων (ἀπὸ τὸ 1986 ἔως τὸ 1990 ὁ γιὸς τοῦ Λούκας ἦταν ὁ Δ/ντὴς τῆς G & L Ῥάλλη).
Τὸ 1997 ἡ ἐταιρεία συγχωνεύθηκε μὲ τὴν Ely διαχειριστικὴ ἐπενδύσεων κεφαλαίων.  
Ἡ Ely καὶ μία γαλλο-βελγικὴ ἰδιωτικὴ τράπεζα στὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, ἡ Dexia, ἐξαγοράζονται ἀπὸ τὴν Rathbones  τό 2006, μὲ τὸ ἀντίτιμο τῶν 14,5 ἑκατομμυρίων λιρῶν Ἀγγλίας. 

 Τὸ 1981 ἡ ἐταιρεία Ῥάλλης εἶχε πωληθῆ στὴν Cagrill Inc. τῆς Μινεαπόλεως, μία ἑταιρεία δισεκατομμυρίων.
Ἀπὸ τὸ 2002 ἔγινε γνωστὴ ὡς  Cagrill Cotton.

Ἡ ἑταιρεία τῶν Ῥάλληδων στὴν Ἰνδία ἦταν πολὺ ἐπιτυχημένη, ἀπὸ τὴν ἵδρυσή  της τὸ 1854, ἔως τὸ 1931. 
Ἡ οἰκονομικὴ κρίσις τοῦ ’29 τὴν ἐπηρέασε μὲ άποτέλεσμα νὰ κλείσῃ τὰ γραφεῖα στὶς Ἰνδίες. Ὅμως ἀπὸ τὸ 1948 ἔως τὸ 1963 ἡ ἑταιρεία ἀναγεννήθηκε σὲ μία ἀποχωρισμένη καὶ ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν Ἀγγλία  (1947), Ἰνδία. Ἡ ἑταιρεία διαφοροποιεῖται πλέον καὶ ἀσχολεῖται μὲ λιπάσματα καὶ φυτοφάρμακα.
Ἀπὸ τὸ 1964 ἔως τὸ 1978 περνᾶ πολλὲς διακυμάνσεις καὶ ἐξελίσσεται. Ἀπὸ τὸ 1981 ἔως τὸ 2000 τὸ μέλλον τῆς ἑταιρείας Ῥάλλη συνδέεται πλέον ἄῤῥηκτα μὲ τὸ μέλλον τῆς ἰνδικῆς γεωργίας.

Μέχρι τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ ’90 ἡ Ῥάλλης ἔγινε ἡ 4^η μεγαλυτέρα  ἑταιρεία σπόρων στὴν Ἰνδία.
Συνεστήθη τὸ ἐργοστάσιο Tata Chemicals παραγωγῆς τῶν ἀζωτούχων λιπασμάτων τῆς οὐρίας.
Ἡ Ῥάλλης πλέον ἔχει βρεῖ τὴν δύναμή της μέσῳ τῶν ἀγροτο-ἐπιχειρήσεων καὶ ἐκποιεῖ τὶς φαρμακευτικές της ἑταιρεῖες, ἑδραιώνοντας τὴν θέση της σὲ φυτοφάρμακα, λιπάσματα καὶ σπόρους. 

Ἐπίλογος  στὸ θέμα:

Βασικὰ οἱ οἰκογένειες ποὺ βλέπουμε νὰ ἐπαναλαμβάνονται ἀπὸ γάμους στὸ οἰκογενειακὸ δέντρο τῶν Ῥάλλη εἶναι:
Μαξίμου, Μαυροκορδάτου, Σκυλίτση, Ἀργέντη, Ῥοδοκανάκη, Σκαραμανγκᾶ, Ἀγέλαστου, Εὐγενίδου, Ψιάχη, Καλλιγᾶ, Μάτσα, Μαυρομιχάλη, Πολίτη, Δραγούμη, Μπαλτατζῆ καὶ φυσικὰ ἀναμεταξύ τους οἱ Ῥάλληδες, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ ξένα ὀνόματα. Ἔτσι στὴν συνέχεια οἱ Ῥάλληδες, μέσῳ τῶν ἐπιγαμιῶν μέ εὐρωπαϊκὲς οἰκογένειες, ἔχουν πλέον χάσει κάθε τὶ ποὺ τοὺς συνέδεε(;) μὲ τὴν χώρα καταγωγῆς τους, τὴν Ἑλλάδα ἀκόμη καὶ στὸ ὄνομα.
Οἰκογένειες μὲ τὶς ὁποῖες ἦλθαν σὲ ἐπιγαμίες:
de Saporta, Warrington, Waldegrave,  Cavallar,  von Warsberg, Rossetti De Scander, de Castellane,  Hains, Leeson, Wemyss, de Mascarenhas,  Barkalew, Rousselet,  de Kersaint,  de Zogheb, Gladstone, De Sivrac.

Φυσικὰ οὔτε ἀπὸ τοὺς Ῥάλληδες ἔλλειψαν οἱ φιλανθρωπίες. Ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας στὸ Λονδῖνο κατασκευάσθηκε ἀπὸ τὴν οἰκογένεια μὲ τὴν συγχρηματοδότηση καὶ ἄλλων ὁμογενῶν στὴν Ἀγγλία, οἱ ὁποῖοι βεβαίως συνδέονται μὲ τοὺς Ῥάλληδες μέσῳ τῶν γάμων ποὺ εἶχαν ἐπισυνάψη ( Μαυροκορδάτου, Ροδοκανάκης, Σεκιάρης).
Στὴν οὐσία ἡ Ἁγία Σοφία τοῦ Λονδίνου ἦταν μία οἰκογενειακὴ κατασκευή!

Ὅπως καὶ τὸ ἑλληνικὸ ὀρθόδοξο κοιμητήριο, ποὺ ἡ συμβολὴ τοῦ Παντιᾶ Ῥάλλη (1842) ἦταν σημαντικὴ στὴν δημιουργία του ἐντὸς τοῦ West Norwood Cemetery. Ἐπίσης ὁ Ἀντώνιος Ῥάλλης ἔφτιαξε ἐκεῖ τὴν δωρικοῦ ρυθμοῦ ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἀλλὰ καί ἄλλοι Ῥάλληδες ἔχουν κατασκευάσει σημαντικὰ μαυσωλεῖα στὸ Κοιμητήριο αύτό.

Μία ἐκκλησία ἀκόμη ποὺ κατασκεύσαν οἱ Ῥάλληδες στὴν μνήμη τοῦ Στεφάνου Αὐγούστου Ῥάλλη, ποὺ πέθανε τὸ 1902, τὸ περίφημο Ralli Hall στὸ Χὸβ τοῦ ἀνατολικοῦ Σάσσεξ, ἀφιερωμένη στοὺς Ἁγίους Πάντες, τὸ 1913, πουλήθηκε τὸ 1975 στὴν ἐβραϊκὴ κοινότητα τοῦ Χὸβ καὶ Μπράϊτον, οἱ ὁποῖοι τὸ διέθεσαν γιὰ δικές τους δραστηριότητες, ὅπως καὶ ἐπὶ ἐνοικίῳ σὲ διάφορες ἄλλες ὀμάδες. Νὰ λοιπὸν πὼς μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου οἱ ῥίζες (ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικές) χάνονται…

Ἑλλὰς Αἰώνιον