Ειδικότερα, η EBRD παρέχει δάνεια χαμηλού επιτοκίου, καθώς επίσης εγγυήσεις, ενώ συχνά συμμετέχει ως συν-επενδυτής σε διάφορα επιχειρηματικά εγχειρήματα, μέσω επενδυτικών κεφαλαίων (Private Equity Funds, Venture Capital). Η διάρκεια των δανείων της φτάνει στα 15 χρόνια, ενώ η συμμετοχή της στα εγχειρήματα έως το 35%.

Η Πολωνία έχει ενισχυθεί από την EBRD με 7,27 δις €, ενώ προβλέπονται ακόμη 3 δις €. Η Κύπρος έχει λάβει επίσης δάνεια το 2014, ενώ η EBRD έχει αγοράσει ένα μεγάλο μέρος των μετοχών των χρεωκοπημένων τραπεζών της. Οι άλλες χώρες που ενισχύει είναι η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Σλοβενία και η Σλοβακία – ενώ η τράπεζα συνεργάζεται στενά με την Τρόικα, αποτελώντας στις χώρες που συμμετέχει τον τέταρτο «Θεσμό» (τέθριππο στη θέση της τρόικας).

Το EFSF

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μετά από απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του την Παρασκευή, έδωσε παράταση τεσσάρων μηνών στην Ελλάδα – για την τροποποίηση της συμφωνίας χρηματοδοτικής διευκολύνσεως που ζήτησε (Master Financial Assistance Facility Agreement – MFFA).

Η λήξη της συμφωνίας μετατέθηκε λοιπόν στις 30 Ιουνίου, όπου η τροποποιημένη εκδοχή της θα πρέπει να υπογραφεί από τον Γερμανό διευθυντή του EFSF (K. Regling), καθώς επίσης από τον Έλληνα υπουργό οικονομικών (Σ.σ. ἀναφέρεται στὸν Γιάν(ν)νη Βαρουφάκη)– ο οποίος ασφαλώς δεν είναι «αριστερός» ενώ, σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες δεν πρέπει βέβαια να πιστεύει κάποιος, αλλά οφείλει να τις λαμβάνει υπ’ όψιν, τα εξής:.

«Φαίνεται πως «εκβίασε» τον διορισμό του από την ελληνική, απόλυτα έντιμη κυβέρνηση, με ξένη βοήθεια – η οποία έχει αναλάβει την προώθηση του στην Ελλάδα και διεθνώς, με τηνχρήση σύγχρονων μεθόδων marketing.

Η συνοδεία του από την κυρία πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώην βουλευτή του πρωθυπουργού του Καστελλορίζου, καθώς επίσης η συμμετοχή της συνεργαομένης με το ΔΝΤ εταιρείας Lazard στις διαπραγματεύσεις που, σύμφωνα με το υπουργείο οικονομικών, δεν αμείβεται για τις υπηρεσίες της (!), ενισχύει τις φήμες – με βάση τις οποίες η Ελλάδα χρησιμοποιείται ξανά ως Δούρειος Ίππος, με απώτερο στόχο την Γερμανία, επειδή προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από τις Η.Π.Α. Ενδεχομένως, επειδή η Γερμανία αρνείται να ακολουθήσει τον δρόμο της Fed, εμποδίζοντας συνεχώς την ΕΚΤ, όσον αφορά στο τύπωμα χρημάτων.

Σε κάθε περίπτωση, οι συνεχείς εμφανίσεις του στα ελληνικά, γερμανικά και αγγλοσαξονικά ηλεκτρονικά έντυπα τον τελευταίο καιρό, με εμπρηστικές ή με αρκετά περίεργες δηλώσεις, καθώς επίσης με αναφορές που προβληματίζουν ιδιαίτερα την Γερμανία, δύσκολα μπορεί να θεωρηθούν ότι εξυπηρετούν την Ελλάδα».

Συνεχίζοντας, μετά την απόφαση του EFSF, τα 1,8 δις € που είναι ακόμη διαθέσιμα για την Ελλάδα, μπορούν να καταβληθούν έως τις 30 Ιουνίου – ενώ η εκταμίευση της τελευταίας δόσεως του δανείου εξαρτάται από την επιτυχή ολοκλήρωση του ελέγχου της Τρόικας, όσον αφορά στην τελική αναθεώρηση του υφισταμένου μνημονίου.

Συνολικά, το EFSF έχει ήδη δανείσει στην Ελλάδα 141,8 δις € – ενώ τα 10,9 δις € σε ομόλογα του EFSF, τα οποία έχει θεωρητικά στην κατοχή του το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, για τυχόν ανάγκες νέας κεφαλαιοποιήσεως των τραπεζών, μπορούν να δοθούν πλέον στην Ελλάδα, μόνον κατόπιν αιτήματος της στην ΕΚΤ (οπότε στον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό – SSM) και εγκρίσεώς του (αλλά μόνο για τις τράπεζες).

Τέλος, τα κέρδη της ΕΚΤ από το πρόγραμμα αγοράς τίτλων (SMP), ύψους 1,8 δις €, τα οποία ουσιαστικά οφείλονται στην Ελλάδα, θα παραμείνουν σε έναν λογαριασμό που διαχειρίζεται ο ΕΜΣ – ενώ η εκταμίευση τους θα εξαρτηθεί από την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολογήσεως εκ μέρους της Τρόικας, καθώς επίσης από την έγκριση του Euro Group, το νωρίτερο στο τέλος του Απριλίου (ανάλυση).

Το τρίτο πακέτο στηρίξεως

Με δεδομένο το ότι η Ελλάδα αποκλείεται να προσφύγει στις αγορές, όσον αφορά τα δάνεια που χρειάζεται για την «ανακύκλωση» των ομολόγων της, για τους τόκους, καθώς επίσης για τυχόν ελλείμματα του προϋπολογισμού της (τα οποία είναι πολύ πιθανά, με βάση την μεγάλη στέρηση των δημοσίων εσόδων που παρατηρείται, τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, τις ζημίες των δημοσίων επιχειρήσεων, την μικρότερη αύξηση του ΑΕΠ  σε σχέση με τις προβλέψεις της Τρόικας κοκ.), η προσφυγή της στην Ευρώπη θεωρείται δεδομένη – εάν βέβαια δεν επιλεγεί η στάση πληρωμών.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα σήμαινε την έγκριση ενός τρίτου πακέτου στηρίξεως, κατά την άποψή μας, της τάξεως των 40 δις €, προφανώς συνδεδεμένου με ένα μνημόνιο – το οποίο όμως αυτή την φορά θα εκταμίευε το ESM. Δηλαδή το ευρωπαϊκό ΔΝΤ, το οποίο είναι τουλάχιστον ανάλογα αυστηρό με το αμερικανικό – ενώ δεν είναι απίθανο να συνδέσει την παροχή δανείων με εμπράγματες εγγυήσεις, όπως αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου.

Σε μία τέτοια περίπτωση, πόσο μάλλον εάν απαιτηθεί η μεταβίβαση των απαιτήσεων του EFSF προς την Ελλάδα, στο ESM, η χώρα μας θα εγκλωβιστεί επ’ άπειρον – μετατρεπόμενη κυριολεκτικά σε μία αέναη αποικία των δανειστών της, στους οποίους θα μεταφερθεί ίσως η κυριότητα ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας της.

Παράλληλα, θα μεταφερθεί ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας, μέσω των εγγυήσεων που έχουν στην κατοχή τους οι (ελληνικές υπό ξένη ουσιαστικά κυριαρχία) τράπεζες – επίσης μέσω των φόρων, οι οποίοι φαίνεται πως θα επιβληθούν σε ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία των Πολιτών, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αφού προηγηθεί το «περιουσιολόγιο» που θα υιοθετήσει «κατ’ εντολή» η κυβέρνηση, οι «φοροεπιδρομές» με γερμανική συνταγή κοκ.

Τα συσσωρευμένα χρέη και οι συναλλαγματικοί πόλεμοι

Στο σημείο αυτό οφείλουμε να τονίσουμε πως η μοναδική διαφορά της Ελλάδας με την Νορβηγία, για παράδειγμα, η οποία έχει συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) της τάξεως του 280% του ΑΕΠ της (άρθρο), παρόμοιο δηλαδή με το ελληνικό, είναι ουσιαστικά η κατανομή του – όπου στην μεν Νορβηγία το ιδιωτικό είναι 252% και το δημόσιο 30%, ενώ στην Ελλάδα 100% και 180% αντίστοιχα.

Επομένως, όλες οι χώρες της Δύσεως έχουν πρόβλημα χρέους, με ορισμένες από αυτές δημοσίου, ενώ κάποιες άλλες ιδιωτικού – όπως διαπιστώνεται από τον Πίνακα που ακολουθεί.

Όπως φαίνεται από τον παραπάνω πίνακα, η Ολλανδία είναι η περισσότερο υπερχρεωμένη χώρα του πλανήτη – γεγονός που έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές, με ανάλογα άρθρα μας (ανάλυση). Ακολουθεί η Ιρλανδία, όπως έχουμε επίσης αναφέρει στο παρελθόν (άρθρο), παρά τους μύθους περί ανακάμψεώς της, τους οποίους διασπείρει σκόπιμα η Ευρωζώνη – ειδικά η Γερμανία. Το συνολικό χρέος της άλλωστε αυξήθηκε από το 663% του ΑΕΠ της στο 680% μετά την κρίση – γεγονός που τεκμηριώνει την θέση μας.

Τρίτη έρχεται η Δανία, παρά τα υπόλοιπα θετικά μεγέθη της (άρθρο), ενώ η Ελλάδα ευρίσκεται περίπου στα επίπεδα των Η.Π.Α. – κάτι που δεν αιτιολογεί καθόλου τις επιθέσεις εναντίον της, όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα.

Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που εντείνονται οι συναλλαγματικοί πόλεμοι σε ολόκληρο τον πλανήτη (γράφημα), με την βοήθεια της πτώσεως των επιτοκίων, των ποσοτικών διευκολύνσεων (QE) κοκ, οι οποίοι είναι δυστυχώς προάγγελοι των συμβατικών – εάν δεν μεσολαβήσει μία παγκόσμια διάσκεψη χρέους, όπως αυτή του Bretton Woods στο παρελθόν.

 .

Όλοι δε οι τρόποι αντιμετωπἰσεως της υπερχρεώσεως, πόσο μάλλον οι σκόπιμα πολύπλοκοι μηχανισμοί που έχουν υιοθετηθεί από την Ευρώπη, δεν πρόκειται να επιλύσουν το πρόβλημα – γεγονός που τεκμηριώνεται από την αύξηση των χρεών σε ολόκληρο τον πλανήτη μετά το 2008, παρά τις προσπάθειες αντιμετωπίσεώς τους (ανάλυση).

Επίλογος

Το παραπάνω είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικά κουραστικό κείμενο. Αποδόθηκε όμως σκόπιμα ως τέτοιο, για να κατανοήσει κάποιος την πολυπλοκότητα των Θεσμών που υιοθετεί η Ευρώπη, καθώς επίσης τις υπόγειες παγίδες που εμπεριέχουν – μία Ευρώπη που απομακρύνεται με γρήγορα βήματα από την Δημοκρατία, μετατρεπόμενη σταδιακά σε μία δικτατορία της πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Στα πλαίσια αυτά έχουμε την άποψη ότι, όλοι οι Ευρωπαίοι οφείλουν να σκεφθούν εάν είναι πρόθυμοι να συνεχισθεί η «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» – το εγχείρημα δηλαδή που θα μετατρέψει την ήπειρο μας σε μία νέου τύπου Σοβιετική Ένωση, υπό την ηγεσία μηχανισμών που δεν θα έχουν κάποια δημοκρατική νομιμοποίηση, δεν θα ελέγχονται, θα υποδουλώνουν στο διηνεκές τις αδύναμες χώρες, ενώ θα διαθέτουν πλήρη ασυλία, για όλες τις ενέργειές τους.

Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες πρέπει να σκεφτούν εάν είναι προτιμότερη μία εξαιρετικά επώδυνη στάση πληρωμών, η «χρεωκοπία τώρα» δηλαδή, από το σκοτεινό, αβέβαιο και τρομακτικό μέλλον που διαγράφεται μπροστά τους – σε συνδυασμό βέβαια με την διαγραφή μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους τους, για το οποίο έχουν κάθε δικαίωμα (άρθρο).

Φυσικά δεν μπορεί κάποιος να τους προτείνει την ρήξη, παρά το ότι η εναλλακτική δυνατότητα είναι ο αργός θάνατος (ανάλυση) – ούτε την διέξοδο της χρεωκοπίας, εάν δεν τους δοθεί μία ριζική λύση των προβλημάτων τους (ανάλυση).

Μπορεί όμως να σημειώσει ότι, εάν η σημερινή κυβέρνηση δεν επιμείνει στην διαγραφή, απαιτώντας ταυτόχρονα μία πανευρωπαϊκή «διάσκεψη χρέους», η Ελλάδα θα συνεχίσει να βυθίζεται στην κρίση – ενώ κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα οδηγηθεί λεηλατημένη σαν την στυμμένη λεμονόκουπα στο χάος, αφού οι άνθρωποι δεν ανέχονται εύκολα την υπεξαίρεση των περιουσιακών τους στοιχείων, καθώς επίσης την ολοκληρωτική απώλεια της εθνικής τους κυριαρχίας.

Φυσικά θα ακολουθήσουν πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Γαλλία κοκ. – ενώ δεν θα μείνει αλώβητος ο υπόλοιπος πλανήτης, εάν δεν αποφασισθεί μία παγκόσμια διάσκεψη χρέους, πριν ακόμη ξεσπάσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

Υστερόγραφο: Όταν αναφερόμαστε στην Γερμανία, εννοούμε πάντοτε την πρωσσική κυβέρνησή της και όχι τους Πολίτες της – οι οποίοι συχνά υποφέρουν τα πάνδεινα, σε πάρα πολλά επίπεδα, με την πολιτική λιτότητας που τους έχει επιβληθεί από το 2000. Πολλοί δε από τους επιστήμονες της χώρας φοβούνται, μήπως η καγκελάριος «εγκυμονεί έναν νέο Χίτλερ» – κάτι που είναι βέβαια μάλλον υπερβολικό.

Βασίλης Βιλιάρδος