Δηλαδὴ πραγματικὰ μὲ ξεπερνάει τὸ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τὸν μέσο πολίτη ἡ μεθόδευσις τῆς «μεταναστεύσεως» τῶν Συρίων, ὁ ὁποῖος βαράει παλαμάκια μὲ τὸν ξεριζωμό τους καὶ τὴν παράδοση τῆς χώρας τους σὲ ὅποιους ἔχουν ὀργανώσει αὐτὸ τὸ συνολικὸ χάλι, καθὼς ἡ ἱστορία τῆς Παλαιστίνης ἐπαναλαμβάνεται μὲ ἐκπληκτικὴ ἐπιτυχία.
Ἄποψίς μου πὼς δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐπικροτεῖται ἡ θέσις -φύγετε-ἀπὸ-ἐκεῖ-μὴν-σᾶς-σκοτώσουν-πηγαίνετε-ἀλλοῦ, μιᾶς καὶ ἔτσι γινόμαστε ὑπομόχλιο στὸ νὰ χάσουν τὴν πατρίδα τοὺς καὶ φυσικὰ τὸ καλλίτερο μέλλον τους εἶναι νὰ εἶναι ἄστεγοι ἢ τελευταῖοι τῶν τελευταίων σὲ μιὰ «δυτική» «πολιτισμένη» χώρα.
Ἂν δεν σταματήσῃ νὰ κάνῃ ὀλέθριες «φιλανθρωπικές» ἐπιχειρήσεις ἡ ἀμερικὴ καὶ τὰ τσιράκια της δὲν θ’ ἀλλάξη κάτι ἄλλο.
Ὅσο ὑπάρχῃ ἀμερικανολαγνεία τέτοια θὰ συμβαίνουν.
Sorry ποὺ λένε καὶ οἱ ἀπάτσι, ἀλλὰ δὲν τὸ βρίσκω λογικό.